Neobash! is een project van saxofonist/producer Wouter Wierda, die er de afgelopen twee jaar vrijwel fulltime mee bezig is geweest. Wat er met Neobash! moest gebeuren, had Wierda in zijn hoofd, met behulp van de juiste muzikanten is hem gelukt dat vast te leggen.

Als je de CD net hebt opgezet, komt James Brown al van alle kanten op je af gestuiterd: in de eerste minuut gaat het al On The Good Foot en voel je de Ants In My Pants. Maar wie denkt dat dat het begin is voor een doorsnee funkalbum, merkt al snel dat er veel meer in het vat zit,

Wierda, die op de plaat de tenor- en sopraansaxofoonpartijen speelt en de blazersarrangementen schreef, wordt op het album bijgestaan door een klein legertje aan muzikanten (en programmeurs).

Live bestaat Neobash! naast Wouter uit de zeer ervaren drummer Hardy Fischötter (die met onder anderen Larry Carlton en Richard Bona werkte), basgitarist Gregor Sonnenberg (die werk voor The Weather Girls en Jennifer Rush op zijn palmares heeft staan) en toetsenist Maarten Helsloot (eigenaar van een cv met onder meer Michiel Borstlap daarop). Ook zijn twee mc’s aanwezig bij de optredens: MC Master Surreal (Keynote Speakerz, Knobsticker) en MC King Jule (Ink Warriors, Kyteman’s HipHop Orchestra).

Wierda zelf heeft een studio waarin hij speelt, componeert, arrangeert en produceert. Hij werkte met uiteenlopende artiesten, van Michiel Borstlap tot Vader Abraham en van Herman Brood tot Funckarma. Naast Neobash! leidt hij op dit moment ook het spArrow Jazz Trio.

Het knappe van de groep muzikanten die nu onder leiding van Wierda onder de naam Neobash een plaat heeft gemaakt, is niet alleen dat ze een brede waaier aan stijlen beheersen. Deze band gaat binnen één song schijnbaar moeiteloos over van de ene stijl in de andere, zonder dat er een duidelijk hoorbare grens of overgang is.

Hits begint met een uit Theme From Shaft (Isaac Hayes) weggelopen riffje, maar heeft zich binnen twee minuten ontwikkeld tot een spannende triphoptrack. Het begin van Funky Bash is rock-achtig met een stevig gitaar-intro, waarna het na een seconde of zeven dankzij blazers en een dansbare beat weer richting funk gaat.

Triphop of dubstep lijkt aanvankelijk ook het hoofdgerecht in Sunblaster te vormen, als gaandeweg het nummer de sopraansaxofoon belangrijker wordt, krijgt het nummer steeds meer een jazzy ‘feel’. Ook Rise & Shine meandert behendig tussen hiphop (aan het begin), jazz (het middenstuk) en terug naar de hiphop (aan het slot).

In het instrumentale Swingerswing krijgen de verschillende bandleden bij toerbeurt de kans op de voorgrond te treden, maar ook hier zijn de overgangen weer zo organisch dat je geen moment het idee hebt dat je in feite naar een serie solo’s zit te luisteren.

In slotnummer Update mag de ritmesectie nog even lekker funken.

Wouter Wierda omschrijft zijn nieuwste werk in alle bescheidenheid als ‘een high energy mix van hiphop, jazz, funk, beats en dance’. Collectieven die meer dan één stijl laten horen, kom je wel vaker tegen. Maar zelden gebeurt dat zo organisch als op de cd Neobash!