Het indrukwekkende Theater Gütersloh is begin februari de plek voor de zesde editie van het WDR Jazzfest. Het WDR Jazzfest, dat drie dagen duurt en onder andere de uitreiking van de WDR Jazzpreis herbergt, keert na twee jaar terug in de 100.000 inwoners tellende stad in het Noordoosten van Nordrhein-Westfalen.  Vorig jaar was het festival in Münster.

Op zaterdag 4 februari is de grote zaal goed gevuld als het kwartet Parisien – Peirani – Schaerer – Wollny acte de présence geeft. Het is de tweede keer dat ze in deze samenstelling live optreden. De eerste keer was dat in de club B-flat in Berlijn, in april vorig jaar, waarvan een promo CD is opgenomen en geproduceerd door ACT opperstalmeester Siggi Loch. De Zwitserse stemvirtuoos Andreas Schaerer wordt begeleid door Emile Parisien (sopraan sax), Vincent Peirani (accordeon) en Michael Wollny (piano). De vier kennen elkaar van diverse muzikale projecten in wisselende samenstellingen. Zo hebben Wollny en Peirani een duo album Tandem uitgebracht. Schaerer leerde Peirani twee jaar terug kennen bij een concert in Parijs en later ontstond een samenwerking waarbij Peirani z’n collega’s Wollny en Parisien introduceerde. Drie dagen gerepeteerd en ze stonden op de bühne met materiaal dat uit pure improvisatie is ontstaan. Een spirituele vorm van musiceren, zo noemt Schaerer zelf het werk.

Het eerste stuk Airsong begint in serene rust met een prachtig ronddraaiend motief in warme harmonie en romantisch getinte zang van Schaerer. Het stemgeluid van Schaerer is indrukwekkend en virtuoos en brengt je gemakkelijk in een contemplatieve sfeer. Je kunt een speld horen vallen in de met 600 man gevulde zaal. Het tweede werk B&H begint subtiel met samenspel van Peirani en Parisien, waar klezmer invloeden in doorklinken. Snel wordt er meer energie ingebracht. Parisien is een zeer begaafd saxofonist die veel gevoel en expressie in zijn spel legt. Wollny begeleidt vingervlug en even virtuoos. Het klankspel wordt compleet met de stem van Schaerer, met zijn enorme arsenaal aan verschillende stemgeluiden tot en met door zijn mond geproduceerde percussie. De muziek is creatief, expressief, gevoelig, subtiel met vleugjes folk, avantgardisme en wekt veel associaties op. Je hoort er veel in en dat maakt het tot een prachtige muzikale reis door een woud van klanken, oergeluiden en ritmes. En niet alleen de muziek, het enthousiasme straalt af van deze geweldige talenten. Een hoogtepunt voor het WDR Jazzfest. Genoeg redenen voor ACT baas Loch, die in Gütersloh aanwezig is, om het promo album in distributie te brengen.

De tweede act op de niet al te koude februari avond wordt gevormd door het trio van de Keulse pianist Pablo Held dat optreedt met gitaar crack John Scofield. Het trio bestaat verder uit Robert Landfermann (bas) en Jonas Burgwinkel (drums). Het trio bestaat reeds 10 jaar terwijl Held net de 30 gepasseerd is. De samenwerking met Scofield gaat drie jaar terug, toen Held met z’n trio een wildcard kreeg voor een optreden in de Kölner Philharmonie en hij als gast Scofield uitnodigde en dit resulteerde in een prachtig live album. Het viertal begint met het nummer Pretty Out van Scofield. Op zijn zo kenmerkende manier soleert Scofield erop los, vol energie en passie, terwijl het trio ingetogen, maar vakkundig de meester begeleidt. De ritmesectie is solide en knap. Landerfermann en Burgwinkel tonen zich als zeer begaafde musici. Het spel van trio leider Held is heel knap en komt nog beter tot z’n recht in de meer verstilde gedeeltes van het werk. Vervolgd wordt met Joni van Held, Someone to watch over me van Gershwin, Blues en Kilgeffen, beiden composities van Scofield. Rustige passages worden afgewisseld met veel energie en dynamiek. Het nog jonge drietal en de ervaren Scofield zijn aan elkaar gewaagd en brengen mooi werk dat uitnodigt tot meer samenwerking.

In de kleine zaal van het imposante Theater Gütersloh staat vervolgens zangeres Christine Tobin met haar sextet, die het gehele werk van Tobin’s album Sailing to Byzantium (2012) ten gehore brengt. Tobin, geboren in ’62 in Dublin en nu woonachtig in London en New York, heeft een gedreven zangstijl. Het werk wordt gevormd door gezongen gedichten van William Butler Yeats, de meest geliefde Ierse dichter die leefde van 1865 tot 1939. Gevoelige fijnzinnige songs die de mystieke Ierse sfeer weerspiegelen, vol lyriek en expressie en knap begeleid met een crossover van jazz en folk. Vooral Liam Noble valt op, wat een geweldig spel laat hij zien, fijngevoelig maar tegelijk krachtig. Noble kennen we van zijn samenwerking met Jasper Høiby met de formatie Malija.

Het sluitstuk van het WDR Jazz Fest 2017 is even na middernacht het optreden met de WDR Big Band met gastsolist John Scofield, die daartoe voor de tweede maal deze avond het podium betreedt in de grote zaal. Het concert wordt live uitgezonden op WDR Radio 3. De hele set bestaat uit composities van Scofield om te beginnen met Let The Cat Out. Het orkest staat als een huis en swingt op een bijna machinale manier, geolied en alles klopt onder de bezielende en elegant ogende leiding van gastdirigent Ansgar Striepens die bij het WDR Jazz Fest in 2013  de WDR Jazzpreis in ontvangst nam voor de categorie Jazz-Komposition. Niet alleen Scofield laat bedreven solo’s zien, maar ook Karolina Strassmayer op sax en Shannon Barnett op trombone. Al jaren de womanpower van de WDR Big Band uit Köln. Ook de jonge pianist Rainer Böhm, die vanavond in plaats van Frank Chastenier de toetsen van vleugel en rhodes bedient, maakt een geweldige indruk. Wat een fantastische pianist! We hebben er al vier op rij gezien in Gütersloh: Michael Wollny, Pablo Held, Liam Noble en nu Böhm. Het publiek wordt flink verwend met deze talenten op toetsen. En niet te vergeten het degelijke werk van de Nederlandse vaste WDR drummer Hans Dekker.

Het volgende nummer met alweer zo’n illustere titel is Chicken Dog. Scofield legt uit dat al deze mooie titels zijn bedacht door zijn vrouw, wanneer hij vertelde dat hij een nieuw stuk had geschreven en wat de compositie voor gevoelens opwekte. Tijdens het live uitgezonden concert begeeft de gitaarversterker van Scofield het en in no time zetten technici een nieuwe klaar, terwijl Böhm door zowel Striepens als Scofield wordt aangemoedigd om nog even door te gaan met zijn geweldige solo tijdens deze techniekwissel. Prachtig om te zien en de luisteraars van WDR Radio hebben er helemaal niets van gemerkt. Het orkest vervolgt met Easy For You, Sin And Misery en Still Warm. Als Scofield kort geïnterviewd wordt door de WDR speaker en hij Trump ter sprak brengt, wil Scofield niet veel meer zeggen dat hij blij is dat hij even in Europa is. En daar zegt hij al heel veel mee. De WDR Big Band en Scofield sluiten het WDR Jazzfest prachtig af en we kijken uit naar 2018 als de WDR opnieuw in Gütersloh neerstrijkt.