×

Recensie

Jazz

15 maart 2019

Vijay Iyer & Craig Taborn

The Transitory Poems

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: ECM

The Transitory Poems Vijay Iyer & Craig Taborn Jazz 4.5 Vijay Iyer & Craig Taborn – The Transitory Poems Written in Music https://writteninmusic.com

Een bijna koninklijke jazzrelease, deze The Transitory Poems. Pianisten Vijay Iyer en Craig Taborn behoren tot de belangrijkste namen binnen de jazz en staan er om bekend dat ze immer nieuwe muzikale wegen uitproberen en altijd weer verrassen met nieuwe projecten.

Iyer en Taborn kennen elkaar vanaf het begin van de nieuwe eeuw toen ze samen in Note Factory, de band van saxofonist Roscoe Mitchell, speelden. Naam hadden de mannen toen al gemaakt, hoewel ze nog echt aan het begin van hun carrières stonden. Maar gewild waren ze, ieder platenlabel wilde wel albums met hen uitbrengen. In 2002, het jaar dat Song For My Sister, het vermaarde Note Factory album, uitkwam brachten ze ook elk twee eigen albums uit. Dat bleven ze de jaren daarna naar hartenlust doen, en op steeds weer wisselende platenlabels.

Het grote ECM contracteerde de mannen uiteindelijk afzonderlijk op en katapulteerde ze vervolgens naar jazzsterrendom. De jazz zou er de afgelopen decennia zonder deze mannen heel anders en veel minder interessant uit hebben gezien. Dat ze ooit samen op het podium te zien zouden zijn was puur afwachten. Maar toen dat gebeurde op 12 maart 2018 in de Concert Hall Of The Franz Liszt Academy Of Music in Budapest was ECM er natuurlijk bij opnamen te maken.

The Transitory Poems, de registratie van het concert, laat twee pianisten horen die elkaar, ieder met een eigen vleugel maar wel recht tegenover elkaar gezeten, optimaal uitdagen. Improvisatie op het allerhoogste niveau met twee muzikanten die immer het uiterste uit zichzelf halen en tegenover elkaar gezeten, net die stap extra ook nog maken.

The Transitory Poems geeft hen de mogelijkheid om hun helden Cecil Taylor, Muhal Richard Abrams en Geri Allen te eren. Waarbij vermeld dient te worden dat ze in het bijwoord ook kunstenaar/beeldhouder Jack Whitten noemen. Hun invloeden zijn dus zeker niet alleen uit de muziek afkomstig. Verbeelding is het grote goed, met kunst in het algemeen als anker.

The Transitory Poems is een uitdagende jazzplaat. Het concert laat twee briljante muzikanten horen, die niet alleen zichzelf maar juist ook elkaar uitdagen. Acht composities die voluit imponeren, soms zelfs ronduit verbazen. Vanuit melodische lijnen opgezet vloeiend naar experimentele dan weer dwarse tegelijk immer indrukwekkende improvisaties.

The Transitory Poems is tegelijk een frisse oorwassing. Als niets voorspelbaar is wordt rustig zitten en luisteren de enige remedie en dat is wat dit album in zich heeft. En wat word je dan beloond. Iyer en Taborn trekken met vier handen op de vleugels van minimaal naar vol, van melodieus naar abstract en van dwars en onverwacht naar ritmisch en naar minimaal terug.

Acht stukken waarvan er drie dik boven de tien minuten (respectievelijk 10.51, 12.49 en 13.07) zijn en waar iedere compositie je steeds weer van verbazing van je stoel blaast. En met Meshwork_Libation (When Kabuka Dances), een ode aan de vorig jaar veel te jong overleden Geri Allen, als prachtig slotstuk.

The Transitory Poems is een magnifiek album dat alle aandacht verdient. Twee pianisten die hun waarde binnen de jazz de laatste jaren op eigen kracht optimaal bewezen hebben en nu met elkaar de som der delen worden. Eigenlijk kan dat niet maar dit geregistreerde concert bewijst dus van wel. Bizar tot waar deze mannen in volle improvisaties toe in staat zijn. Een nieuw meesterstuk binnen de ECM-catalogus.



  1. Life Line (Seven Tensions)
  2. Sensorium
  3. Kairòs
  4. S.H.A.R.D.S.
  5. Shake Down
  6. Clear Monolith
  7. Luminous Brew
  8. Meshwork / Libation / When Kabuya Dances