×

Recensie

Jazz

02 april 2015

Troyka

Ornithophobia

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Naim Jazz

Ornithophobia Troyka Jazz 4.5 Troyka – Ornithophobia Written in Music https://writteninmusic.com

Met hun derde album Ornithophobia, hun eerste voor het gerenommeerde Naim Jazz, heeft het Britse Troyka wederom een heerlijk weerbarstig en onnavolgbaar nieuw album afgeleverd.

Op hun eerste twee album (Troyka uit 2009 en Moxxi uit 2012) lieten de super getalenteerde muzikanten Kit Downes (piano, keyboards, orgel), Chris Montague (gitaar) en Joshua Blackmore (drums, electronic drums) al horen zich muzikaal niet tot jazz alleen te beperken. Er werd volop met rock, progrock en elektronica geëxperimenteerd. Het leverde super avontuurlijke albums op die door de muzikale diversiteit en immer verrassende muzikale wendingen tot op de dag van vandaag nog net zo boeiend zijn als toen ze uitkwamen.

Met Ornithophobia hebben ze daar een uitstekend nieuw album aan toegevoegd. Nog maar vijf jaar samen aan het werk klinken de mannen zo super strak en hecht als je maar heel weinig hoort. In composities duiken de instrumenten moeiteloos over elkaar heen om uiteindelijk altijd weer vloeiend samen uit te komen. Gelijk al bij albumopener Arcades is duidelijk dat de mannen ook op hun nieuwe album absoluut de muzikale vrijheid hebben gekozen en zich bepaald niet muzikaal beperken.

Op de andere acht composities op het meesterlijke album is dat al niet anders. Luister naar het donkere, gedreven Thopter en word omver geblazen. Met zijn dreigende gitaarpartijen, super donkere Hammond en tegendraadse ritmepatronen klinkt het als super fascinerende apocalyptische jazz. De compositie werd geschreven door drummer Blackmore die sowieso op het hele album bewijst een van de meest interessante drummers van zijn generatie te zijn. Met een grote liefde voor alle nieuwe muziekstijlen (dubstep, drum ’n bass en broken beats) weet hij deze stijlpatronen moeiteloos in zijn jazzspel te verwerken en weet hij af en toe ook nog optimaal te rocken. Gitarist Montague is een al net zo ongeleid projectiel en blaast zijn gitaarwerk af en toe op tot onstuimige progrock. Maar de man weet net zo subtiel ook volop te emotioneren, zoals in het weergaloze The General en in de sfeervolle albumafsluiter Seahouses.

Toetsenman Kit Downes is de briljante muzikale geest die met zijn geweldige spel de verbindende factor tussen Montague en Blackmore is. Dan weer druk spelend op de Hammond, dan weer soundscapes creërend, is hij het die elke tracks warmte en diepte geeft. Met zijn drieën vormt Troyka ook op dit derde album weer een onweerstaanbaar muzikaal bastion dat heen en weer stuiterend dan weer prachtig subtiel nieuwe wegen binnen de jazz verkent. De als vierde man aan de band toegevoegde Petter Eldh, de vanuit Berlijn opererende Zweedse multi-instrumentalist, componist en producer, begrijpt helemaal wat de mannen van Troyka willen en heeft een treffende productie afgeleverd. Tevens leverde hij de verbluffende composities Life Was Transient en Troyka Smash aan. Hij nam daarvoor de akoestische opnamen van de band en transformeerde deze naar geheel nieuwe tracks. Ze sluiten naadloos aan op de andere composities.

Ornithophobia is een album dat jazz, jazz-fushion en progrock zelfs avant-garde elementen in zich herbergt. De verrassende composities verrassen optimaal en geven met elke luisterbeurt meer geheimen prijs. Om vervolgens weer nieuwe te openbaren. In de wetenschap dat Troyka live immer alle composities nog een stuk verder doortrekt is dit absoluut een trio om heel erg in de gaten te houden.



  1. Arcades
  2. Life Was Transient
  3. Ornithophobia
  4. Magpies
  5. Thopter
  6. Bamburgh
  7. The General
  8. Troyka Smash
  9. Seahouses