Op donderdag 3 december presenteert The Hague Jazz een speciaal concert: Mister Al Jarreau samen met het Metropole Orkest op in de Dr. Anton Philipszaal in Den Haag.  Hij is de enige zanger ter wereld die Grammy Awards in drie verschillende categorieën heeft gewonnen: jazz, pop en R&B.

Met meer dan twintig albums op zijn naam, een ster in Hollywoods Wall of Fame en een uitpuilende prijzenkast, is de bijna zeventigjarige Amerikaanse jazz-en popzanger een levende legende. Door zijn unieke, vaak geïmproviseerde scatzang en het vermogen om met zijn stem diverse muziekinstrumenten na te bootsen verwierf hij bekendheid bij een groot publiek met de nummers Roof Garden, Breaking Away, Boogie Down en We’re In This Love Together.

Het Metropole Orkest, onlangs drievoudig genomineerd voor een Grammy, is het grootste professionele orkest ter wereld, met een repertoire dat zowel jazz, pop, wereldmuziek en filmmuziek bestrijkt. Het veelzijdige orkest, sinds 2005 onder bezielende leiding van Vince Mendoza, deelde al het podium met grootheden als Joe Cocker, Oleta Adams, Herbie Hancock, Chaka Khan, Rodger Hodgson, Antony & the Johnsons en Vicente Amigo.

In november 2008 trad Al Jarreau al eens met het Metropole Orkest op in Enschede als muzikale afsluiting van de muziekmanifestatie van het Nationaal Muziekkwartier en tevens tijdens het Jazz Edison Gala waar hij de Jazz Edison voor zijn gehele oeuvre in ontvangst mocht nemen. Deze geslaagde samenwerking krijgt nu in Den Haag een mooi vervolg.

Written in Music heeft het genoegen om ‘Mister’ Al Jarreau te spreken over dit unieke concert, zijn imposante oeuvre en eventuele wensen voor de toekomst:

WiM: In 1975 debuteerde u met het schitterende album We Got By. Toch duurde het daarna nog enkele jaren voordat u echt doorbrak, met uw versie van Dave Brubeck’s Take Five en natuurlijk het nummer Roof Garden. In 2009 zijn we twintig albums verder en heeft u vorig jaar uw eerste kerstalbum Christmas uitgebracht, een album dat ook dit jaar onder de aandacht wordt gebracht. Hoe vindt u het om altijd maar met Roof Garden te worden geassocieerd, terwijl u zoveel meer mooie dingen heeft gemaakt?
Ik vind het niet erg hoor, elke bekende artiest met een groot repertoire zal altijd gevraagd blijven worden om zijn klassiekers te spelen. Ik vergelijk mijzelf bijvoorbeeld even met Elton John. Hoeveel nieuwe albums hij ook blijft maken, mensen zullen hem altijd blijven vragen om nummers als Your Song en Bennie And The Jets te spelen. Zo heb ik ook een aantal Bennie And The Jets en zolang het publiek erom blijft vragen en er van geniet zal ik deze nummers met plezier blijven spelen. Ik zorg zelf wel voor een goede balans in de setopbouw bij mijn optredens. Ik geef ze het gewenste feest der herkenning maar ik leer ze tussendoor bijvoorbeeld ook oude jazz-klassiekers, bijvoorbeeld nummers van Lionel Hampton.

WiM:  Als u terugkijkt op uw eigen repertoire, wat vindt u dan zelf uw beste albums?
Dat is altijd lastig, ik zie ze allemaal als mijn (geestes)kinderen en vind mede daarom elk album goed, los van eventuele successen van de diverse albums. Zo bracht ik bijvoorbeeld in 2004 Accentuate The Positive uit, een puur jazzalbum, ik dacht dat het publiek daar echt om zat te springen. Nou, volgens mij zijn er in totaal slechts vijf exemplaren van verkocht, hahaha. Maar ik blijf het zelf een prachtig album vinden!

WiM: Aanstaande donderdag wederom een uniek concert met het Metropole Orkest. Wat kunnen we daarvan verwachten?
De nadruk tijdens dit concert zal toch voornamelijk op mijn eigen werk liggen. Maar bij mij is geen optreden hetzelfde, ik probeer telkens nieuwe dingen, dat houdt zowel mijzelf als het publiek scherp. Ik zoek altijd veelvuldig contact met het publiek, dat levert vaak mooie momenten op en maakt ieder concert speciaal en waardevol. Ik vind het geweldig om met het Metropole Orkest op te treden, het liefst zou ik samen met hen een hele concerttour door Nederland willen doen, als blijkt dat het publiek het geweldig vindt en dit tot de mogelijkheden behoort.

WiM: Wie zijn eigenlijk uw muziekhelden, welke artiesten inspireerden u om muziek te maken en teksten te schrijven?
Dat zijn er zo veel! Maar de belangrijkste voor mij is toch wel Jon Hendricks, een fantastische jazz- zanger met een werkelijk meesterlijke scat-techniek. Hij is één van mijn grote voorbeelden. Laat ik ook Johnny Mathis niet vergeten te noemen, hij  is één van de beste ballad-zangers ter wereld en, samen met Jon Hendrick, een duidelijke mentor voor mij geweest. En natuurlijk Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Billy Eckstine, Stevie Wonder en Aretha Franklin, Joni Mitchell en Bob Dylan. Ik luister graag naar hun muziek en hun eigen, unieke manier van zingen en schrijven is absoluut een grote inspiratiebron voor mij  geweest.

WiM: U hebt in uw leven al zoveel bereikt en vele internationale prijzen gewonnen, u speelt met de beste muzikanten ter wereld en geniet nog altijd zichtbaar tijdens uw optredens. Zijn er nog dingen die u graag eens zou willen doen of bereiken?
Ik zou het gewoon fantastisch vinden als ik ook de komende twintig jaar nog kan en mag optreden! Ik prijs mij gelukkig met een schitterend beroep dat nog steeds aanvoelt als een hobby. Ik doe alles met hart en ziel. Ik schrijf nog regelmatig nieuwe teksten en vind het leuk om nieuwe dingen te proberen. Zo wil ik wel nog graag eens een Braziliaans getint album opnemen. Astrud Gilberto, Sergio Mendes en vooral Antonio Carlos Jobim hebben mij duidelijk beïnvloed in de jaren ’60. En een compleet album maken met een Big Band zoals die van het Metropole Orkest, dat  lijkt mij ook geweldig. Er valt dus nog genoeg te wensen!