×

Concert

17 januari 2019

Brussels Jazz Festival 2019

Taborn, King en Akinmusire vol voor het avontuur op Brussels Jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Een mooi uitdagende woensdag op Brussels Jazz met muzikanten die optimaal voor muzikaal avontuur willen gaan. Eerst het duo Craig Taborn en Dave King en daarna trompettist Ambrose Akinmusire en zijn band.

taborn

Ondanks het feit dat Taborn en King elkaar al vanaf hun jeugd kennen (Taborn vertelde op het podium dat ze al met elkaar muziek maakten sinds hun 12de) speelden ze nog maar weinig in de vorm zoals ze vanavond te zien zijn. Een normaliter met volle elektronica versierde set die eerder naar electronic duikt dan naar jazz en die ze onder de projectnaam Heroic Enthusiast uitvoeren.

Maar door allerlei problemen met gecancelde vluchten en het omboeken naar andere vluchten om op tijd in Brussel te zijn, zijn er dingen met de bagage niet goed gegaan en is de koffer met juist die elektronische effecten van Taborn in New York blijven staan. Taborn moet dus aan de bak met datgene wat hij ter beschikking heeft: een vleugel en een Fender Rhodes.

Dat alles uiteindelijk toch goed komt zegt wat over de klasse van de twee muzikanten. Beiden hebben natuurlijk hun stempel op de jazz allang gedrukt, zowel als individuele muzikanten als in de verschillende bands, waarvan King’s The Bad Plus natuurlijk de bekendste is. Ze weten wat improviseren is, juist ook als hun instrumentarium niet volledig is.

king

De mannen spelen een uitdagende set waarbij maar weer eens opvalt wat een geweldige drummer King is met zijn verbluffende manieren om allerlei vreemdsoortige ritmes uit zijn drumstel te krijgen. Juist daar vindt hij zijn kracht. Want zijn naast het drumstel opgestelde drumcomputer was wel heel erg old skool in geluid en had, wat mij aangaat, net zo goed thuis gelaten kunnen worden.

Voor Taborn was het zoeken naar de juiste geluiden op de toetsen die hij ter beschikking had. Hij leunde vanavond echt op de drumkwaliteiten van King en zorgde dat deze met mooie akkoordwisselingen en slimme thema’s het missen van de elektronische attributen buiten schot hield. Helaas lukte dat niet helemaal. Toch was het mooi de mannen op het podium te zien en te zoeken naar nieuwe wegen in hun al zo rijke muzikale carrière. Al bleef het optreden kort: na ruim 50 minuten hadden de mannen het al gezien.

ambrose

Trompettist Ambrose Akinmusire mag een hedendaags wonder binnen de jazz gezien worden. Onvoorspelbaarheid zit in zijn DNA en het uitproberen van nieuwe jazzwegen was op zijn albums al wonderwel te horen. Ook zijn laatste album Origami Harvest was weer een zeer avontuurlijk verhaal met dikke referenties naar klassieke jazz, hiphop, r&b, klassiek, nieuw klassiek en wat allemaal niet meer.

Voor vanavond kiest hij voor een set waar juist heel veel ruimte is voor composities die hij nog niet heeft opgenomen. Een verrassende en, zoals al snel blijkt, zeer geslaagde keuze (YES). De composities van zijn laatste album hebben de raps van rapper Kool A.D. wel degelijk nodig en die is er toch echt niet bij vanavond. Maar met vaste krachten Sam Harris (piano), Harish Raghavan (bas) en de geweldige Justin Brown (drums) weet de weer eens geweldig spelende Akinmusire het publiek volop te raken met geweldige muziek.

Akinmusire en zijn band maken eigenzinnige jazz en binnen een idioom dat we ook echt als die van hen herkennen. De mannen spelen elk hun eigen verhaal op hun instrumenten en houden daar trouw aan vast. Soms lijkt het dan of je een naar een climax toewerkende moment mist of deze simpelweg niet bereikt wordt. Maar dan ineens merk je juist dat de mannen constant op een soort van climax spelen en elk de spanning vanuit het eigen instrument, en niet in de gemeenschappelijkheid, bereikt.

Dat klinkt als onlogisch misschien maar horen is in dit geval zeker geloven. Akinmusire is niet de man van gemakkelijke jazz, hij zoekt in alles (composities en spel) het avontuur. Soms weer speelt hij een prachtige melodie maar gelijk daarop volgt dan weer een onverwachte baslijn, dwars pianospel of tegendraadse ritmes waardoor de compositie de andere kant opvalt. Een set van Akinmusire en zijn band is daardoor altijd een fijn intense soms zelfs hersenbrekende uitdaging. Noem het ‘het lostrekken uit het voorspelbare jazz denken’. En daar kunnen we natuurlijk nooit genoeg van krijgen.

ambrose22

Foto’s: Michel vR

Meer Brussels Jazz Festival 2019: