×

Concert

21 november 2017

Super-Sonic Jazz in Amsterdam: opwindend

Geschreven door: Edwin Hofman

Met Super-Sonic Jazz heeft Amsterdam een lekker uitdagend en opwindend festival in handen. Op diverse podia spelen interessante artiesten, die met een jazz-benadering diverse muzikale invloeden laten samenkomen: van elektronica tot Afrikaanse grooves, klassiek, soul en hiphop. Dat leverde al optredens op van klinkende namen als Kneebody en Thundercat, alsmede een memorabel concert van rijzende ster Moses Sumney.

Op zaterdag 18 november zijn er in het kader van Super-Sonic Jazz vier optredens in Paradiso. De line-up is bepaald niet misselijk en het gebouw loopt dan ook lekker vol: Zara McFarlane, Miles Mosley, Jason Lindner Now vs Now en Christian Scott Atunde Adjuah.

De Britse Zara McFarlane bracht met Arise haar derde album uit dit jaar en het was wederom een voltreffer. Haar naam binnen de Britse jazz was al groot en is nu definitief gevestigd. De muziek van McFarlane werd dit jaar alleen maar boeiender. Ze voegde aan de jazz en soul een lekkere dosis reggae en kumina toe om zo tot een ultieme, levendige en doorleefde, caleidoscopische Londense mix te komen. Dit komt er vanavond in de bovenzaal van Paradiso ook helemaal uit. McFarlane zingt prachtig en wordt geruggensteund door een band die haar songs helemaal tot leven brengt: wat klinken die drums heerlijk droog en rootsy en wat zetten toetsen en sax daar weer fijne, uiteenlopende jazzsferen tegenover. Dit alles met McFarlane als innemend middelpunt, die niet schroomt af en toe het tempo eruit te halen om dan bijna volledig op haar eigen vocalen te varen.

Miles Mosley, uit Los Angeles, weet vervolgens in de grote zaal het publiek rap voor zich te winnen met zijn joviale uitstraling en bij vlagen verbluffende funkende en rockende contrabasspel. Hij maakt deel uit van het collectief The West Coast Get Down en speelde samen met de meest uiteenlopende artiesten, van Kamasi Washinton tot Chris Cornell. Zijn vocale stukken zijn nogal conventioneel en easy going, zeker op een avond als vanavond, maar samen met zijn vier bandleden zet Mosley toch een dikke show neer.

De show van Now vs Now in de bovenzaal is daarentegen als vanouds lekker uitdagend, confronterend, betoverend en geestverruimend. Jason Lindner is een unieke toetsenist die geheel eigen sferen bouwt en je daarmee door diverse decennia en dimensies voert zonder zich in eindeloos gefreak te verliezen. Samen met Panagiotis Andreou (bas) en Justin Tyson (drums) weet hij ook vanavond te verbluffen. De set van het trio schiet alle kanten op: opzwepende ritmiek, verstilde spanning en stevige noise. Bij vlagen bereikt de Now vs Now zeldzame hoogten waarbij jazz, fusion, electro en synthpop een unieke interpretatie krijgen. Volgende keer wel in de grote zaal graag, zodat het veel te harde gepraat achterin de zaal en bij de bar niet te veel irriteert.

christian-scott-atunde-adjuahChristian Scott Atunde Adjuah sluit de avond af. Hij is duidelijk de grote man van de avond; de zaal loopt goed vol tegen tien uur. Vanaf het begin hebben Scott en band echter last van geluidsproblemen op het podium. Dat haalt de vaart uit het optreden. Het publiek heeft er echter weinig last van en reageert bijzonder welwillend op het spel en vooral de solo’s van de bandleden. Scott lijkt echter niet optimaal geconcentreerd en lardeert de set met lange introducties van zijn bandleden. Ook staat hij erg uitgebreid stil bij maatschappelijke segregatie en bij zijn eigen wortels – zijn grootvader was chief van vier Black Indian stammen en ook Scott zelf werd dit jaar Chief.

Scotts oprechte engagement en zoektocht naar verbinding komen ook vanavond weer duidelijk naar voren. Dat is nog steeds lovenswaardig maar vanavond staat het een optimale finale wat in de weg en had hij de muzikale touwtjes wat strakker mogen aanhalen, ondanks de technische haperingen. Desalniettemin, een bijzonder concert met ook ruimte voor een verwijzing naar het honderdjarig bestaan van de jazz – hetgeen resulteert in tien minuten vol verrassende, traditionele swingsferen. De heren sluiten na een concert van anderhalf uur – met een uur daadwerkelijk muziek – af met een spirituele en naar eigen zeggen ‘liefdevolle’ finale, waarin het kwintet nog even goed loskomt.

Zo komt Super-Sonic Jazz tot een einde. Het was een zinderende week met een smakelijk slotakkoord in Paradiso. We kijken nu al uit naar de volgende editie.

Foto’s: Anne-Isabelle Cador