Dat Stevko Busch een buitengewoon pianist is weten we al jaren. De oorspronkelijk Duitse maar al jarenlang in Nederland residerende muzikant heeft zijn geinspireerde spel ondertussen in zoveel interessante projecten laten horen dat hij een van de belangrijkste namen in de vaderlandse jazz te noemen is.

Of het nu zijn interpretatie van Russisch-Orthodoxe chants, zijn werk met Contraband (onder leiding van Willem van Manen), zijn fijne spel in ideale combinatie met saxofonist Paul van Kemenade of de dynamiek van het electronische trio Box Of Toads is, Busch verrast altijd. Daarnaast wordt zijn werk als curator voor het Goethe Instituut, waarbij uiteenlopende belangrijke, nieuwe veelbelovende en/of toonaangevende muzikanten de kans krijgen een geheel andere kant van hun werk te laten horen, gezien als immer verrassend en inspiratievol.

Voor zijn nieuwe album Fugara zocht Busch wederom de samenwerking met van Kemenade. Dat van Kemenade en Busch een erg fijne muzikale connectie hebben was al heel goed te horen op hun album Contemplation, op Fugara trekken ze die lijn uitstekend door. Met composities die sprankelen en die in hun soms klassieke opbouw een fijne brug bouwen tussen oosterse en westerse klanken worden steeds weer nieuwe muzikale hoogten gezocht. Op het nu het verstilde majestueuze spel van Busch is of de uitbundigheid van van Kemenade, hun spel imponeert en boeit. Niets voorspelbaars is de mannen eigen. Datzelfde mag gezegd worden over de geweldig spelende Markus Stockhausen (trompet, flugelhorn) en Markku Ounaskari (drums) die hen op Fugara vergezellen. Het maakt Fugara een uitermate spannend album met composities die live alleen maar kunnen uitgroeien tot nog mooier.