Bandleider, trompettist en arrangeur Steven Bernstein is uiteraard het creatieve brein achter de negenkoppige band Millennial Territory Orchestra. Bernstein zelf heeft inmiddels een indrukwekkend c.v. op zijn naam staan met artiesten waar hij mee heeft samengewerkt, wat te denken van Lou Reed, Marianne Faithful, Aretha Franklin, Sting, Rufus Wainright. Maar ook Joan As A Police Woman, Maxwell, Courtney Love of Tricky staan in dit rijtje. Naast MTO is hij actief met Sex Mob, Spanish Fly en heeft hij tal van andere muzikale projecten lopen. We kunnen gerust stellen een druk muzikaal baasje.

Op dit derde album van Millennial Territory Orchestra heeft hij zich laten inspireren door Sly Stone. Sly combineerde in de periode 1968 – 1973, toch zijn topjaren, elementen van soul, funk, rock samen met een psychedelische saus tot een geweldig swingend geheel. Voor die tijd revolutionair. Bernstein: “Sly Stone is een grote Amerikaanse muzikale visionair. Hij creëerde muzikaal werkelijk iets nieuws. Om 11 muzikanten en diverse zangers voor 2 dagen samen te brengen in een studio is een hachelijk onderneming. Zowel logistiek, financieel en technisch, maar het was iets wat ik moest doen. Maar de schoonheid om live op te nemen is het vastleggen van juist die unieke momenten.”

Waar menigeen zich zou verslikken in de muzikale schoonheid van Sly & The Family Stone heeft Bernstein werkelijk heel zijn ziel en zaligheid erin gelegd. De opener Stand grooved ruim 9 minuten, en als dan na ruim 3 minuten Sandra St. Victor (o.a. The Family Stand) haar soulvolle funky stem laat horen weet je dat je goed zit. Voeg hier Vernon Reid (Living Colour) op gitaar en Bernie Worrell (Parliament/Funkadelic) op hammond aan toe en je hebt een masterpiece. Sandra horen we later nog schitteren in de song Skin I’m In.

Op Family Affair rolt dan die prachtige warme, donkere stem van Anthony Hegarty (Anthony & the Johnsons) uit de speakers. Wow! Is de eerste kreet die bij me los komt. Wederom uitmuntend! Dan even rust met de eerste van vijf instrumentale tracks, Sly Notions, die het album rijk is. Verder een geweldig freaky instrumentale track gemaakt van You Can make It If You Try en horen we Bernie Worrel kort schitteren op Bernie Interlude. Thank You For Talkin’ To Me Africa en Life maken dan de instrumentale tracks compleet.

Bij Que Sera, Sera, toch niet echt een Sly song, horen we Martha Wainwright langs komen. Het klinkt allemaal net te glad en ik word nergens echt getriggerd. Een beetje vreemde eend in de bijt als je het mij vraagt, want het is het enige nummer dat niet is geschreven door Sly zelf.

Dean Bowman (ex. Screaming Headless Torsos) met zijn soulvolle, charismatische stem horen we op M’Lady, Sly Notions 2 / Fun en Time. Vooral op het 9 minuut durende Time waarop hij samen met Vernon Reid heerlijk alle grenzen van de originele song op zoekt klinkt top.

En dan moeten we uiteraard de negen-koppige band Millenial Territory Orchestra niet te kort doen. Want die leggen toch de fundamenten van de songs neer waardoor de gastzangers & muzikanten op een prima manier kunnen schitteren.