Stacey Kent met orkest. Dat zat er natuurlijk een keer aan te komen. I Know I Dream is een stijlvol georkestreerd album waarop Kents zoete stem de absolute sfeermaker is.

De van oorsprong Amerikaanse Stacey Kent is een van de meest succesvolle jazzzangeressen van deze tijd. Samen met haar Britse partner partner/saxofonist Jim Tomlinson heeft ze haar eigen muzikale wereld gecreëerd. De 15 albums die ze de afgelopen twee decennia maakte waren gevuld met merendeels lome jazzy songs die steeds weer zo smaakvol waren gearrangeerd dat je er geen genoeg van kon krijgen. Ook al omdat Kent een talenknobbel heeft en net zo gemakkelijk van het Engels naar Frans of Portugees switcht en daarmee een bijpassende extra sfeer creëert.

I Know I Dream (The Orchestral Sessions) werd in de Angel Studio’s in Londen opgenomen met een 60-koppig orkest. Het album heeft daardoor een weelderige en warme sfeer die perfect bij de zoete stem van Kent past. Daarnaast is het songmateriaal, van klassiekers van de door haar zo geliefde Tom Jobim naar Serge Gainsbourg (de door Julliete Greco naar de eeuwigheid gezongen Les Amours Perdues) en van Tourquetto Neto (die andere Braziliaanse legende) naar eigen werk geschreven door Tomlinson. Natuurlijk zijn er ook Bullet Train en The Changing Lights, de songs waarvoor Tomlinson de muziek schreef en Nobelprijswinnaar Kazuo Inshiguro, groot Kentfan, de teksten.

De variatie in songs en sfeer maakt I Know I Dream een erg fraaie aangelegenheid. De arrangementen van Tommy Laurence zijn prachtig, rijk geschakeerd en perfect op maat voor Kents stem gesneden. De band, met daarin natuurlijk een hoofdrol voor het warme saxspel van Tomlinson (hij en Kent voelen elkaar naadloos aan), is ijzersterk, het orkest al net zo.

Meer da genoeg prachtsongs op dit album. Pfff… wat kan er nog misgaan als je met Double Rainbow en Photograph (Fotografia) begint. Starten met twee Jobimsongs met rijke strijkers vormt de perfecte binnenkomer en daarna wordt die rijke sfeer moeiteloos vastgehouden met het wel heel erg mooie Avec Le Temps van Léo Ferré, Mais Uma Vez (door Tomlinson en de Braziliaanse Antonio Ladiera geschreven) en de schitterende albumafsluiter The Changing Lights als uitschieters. Prachtige songs in prachtige orkestraties. Laat Kent deze opzet met orkest maar eens in Nederland en België komen doen.