Hij is bepaald geen onbekende, de Zwitserse slagwerker Samuel Rohrer uit Berlijn. Dat je met bas-instrumenten ook buitengewoon lichtvoetige muziek kan maken, is door een paar meesters aangetoond. Rohrer treedt met zijn album in hun voetsporen en heeft daarvoor gelijk drie bas-coryfeeën erbij betrokken: Skuli Sverrisson op 6-String-Baritone-basgitaar (o.a. Laurie Andersons musical director en verder in veel New Yorker bands), de Oostenrijkse topbassist Peter Herbert op contrabas en Claudio Puntin waarmee Rohrer o.m. samen in het kwartet van Wolfert Brederode speelt, op basklarinet. De muziek van Noreia is bumpy, donker én ja, ook lichtvoetig. Ze klinkt als welvingen in de lucht dan weer als een mysterieuze zangstem uit de verte of als een vrolijk krioelend, heupwiegend en zwaaiend gezelschap. Het mysterieuze, gauchenschlafige keert in volop terug in het stuk Both Sides. Nee, het zijn geen klanken bij een horror-scenario maar wel een scenario met wonderbaarlijke wezens en verzonken (droom)landschappen. Maar iedere keer gaat de tocht verder, na Both Sides zelfs op een schitterende jubilerende groove in het veelzeggende Constant Sun. Bright Circles is als een vreemd natuurverschijnsel in een weids, leeg én dramatisch canon-landschap. De muziek van dit album wordt mooi samengevat in het laatste stuk Back From Places We’ve Never Been, plaatsen waar de stenen fluisteren, de luchten armen hebben. Schitterend hoe het bekkengeluid en de basdrum-slagen met de klarinet en (gestreken) bas deze sublieme ruimte vorm geven, in verbeelding brengen. Zonder meer een bijzonder slagwerk-album. Er is durf nodig om zo te werk te gaan!

VIDEO: back from places we’ve never been

Tracklisting Noreia

1. elodea
2. cor
3. what’s behind things
4. the cure
5. when we return
6. both sides
7. no number two
8. constant sun
9. bright circles
10. bird view
11. invisible trees
12. back from places we’ve never been

foto Samuel Rohrer © FoBo – Henning Bolte ©