×

Recensie

Jazz

24 maart 2016

Robin McKelle

The Looking Glass

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Membran

The Looking Glass Robin McKelle Jazz 3.5 Robin McKelle – The Looking Glass Written in Music https://writteninmusic.com

Jazz, Motown, Memphis Soul, Blues, het zijn allemaal ingrediënten op The Looking Glass, het nieuwe album van de Amerikaanse zangeres Robin McKelle. Die markeert een keerpunt in haar carrière gezien ze voor het eerst een album produceert waarop slechts eigen materiaal te vinden is. Eerder kon je haar horen op albums als Introducing Robin McKelle en Modern Antique – twee big band jazz albums, Mess Around (2010) dat meer op blues en soul geënt was en twee recentere albums met The Flytones (Heart of Memphis en Soul Flower, waarop duetten staan met de toen nog onbekende Gregory Porter en Lee Fields). Op The Looking Glass maakt ze de balans op van haar carrière en richt de in Rochester, New York geboren zangeres zich tegenwoordig op urban soul met een poptwist.

Als de kwieke opener Gravity door de boxen schalt, voelen we dat McKelle zich het best van al thuis voelt in de poppy, urban soul/R&B sound. Een aardige mid-tempo soultrack met een fijn in het oor liggende pianohook. Catchy, hitgevoelig en uiterst radiovriendelijk. Al is het vooral die bijzondere stem van haar die aandacht opeist.

Zoals ze zelf aanhaalt, was ze expliciet op zoek naar een nieuwe sound, bij voorkeur een waar haar stem in een net iets intiemer register terecht kon. En daar slaagt ze – dankzij de inbreng van producer Steve Greenwell en het afscheid van The Flytones – wonderwel in, al duurt het best even. Op dit album neemt ze ook afstand van de old school soul die haar eerdere album kenmerkte, en gaat ze voluit voor een frisser, moderner geluid.

Zo is er het aanstekelijke en naar meezingen neigende Stand Up, waarop heel even geflirt wordt met seventies soul, maar waar we toch vooral van onthouden dat dit alweer érreg poppy klinkt.

Maar na twee catchy songs zoekt ze met I’m The One – een pleidooi om het lief voor zich te winnen – al iets intiemere sferen op, zonder evenwel de pophook volledig te verliezen. Ritmegevoelige percussie, piano en akoestische gitaar en vooral een zangeres die doet wat ze het liefst van al doet. Zingen dus. Op te merken hier is bijvoorbeeld de invloed van country en americana, wat je misschien niet direct zou verwachten. Met een track als Forgive Me zoekt McKelle meer loungy/mysterieus terrein op, om daarna in de standout track Stay een heerlijke mellow soultrack neer te zetten die een rastalent als Amy Winehouse in herinnering brengt.

The Looking Glass is een album vol persoonlijke ervaringen rondom liefde en relaties, wat dat betreft niet echt nieuw. Wél fris en innovatief is dat ze haar sound en stijl een moderne update heeft gegeven. En dat heeft vooral te maken met het gegeven dat ze haar poppy, hitgevoelige composities uiterst strak, fit houdt en die uiterst bezield weet te brengen. Zoals Brave Love bijvoorbeeld.

Zeker naar het einde toe, zoals tijdens Down With A Fight dat echo’s oproept van een Sleepin’ Satellite (Tasmin Archer), horen we een zangeres die niet snel opgeeft. Die track wordt nog eens ondersteund door elektrische gitaar, waarmee ze wat ruwer materiaal niet veronachtzaamt. Terwijl ze even goed een soulvolle pianoballad als Heartbreak opneemt. En met Advantage en Get Back Yesterday duiken wederom twee bewijzen op dat McKelle als singer-songwriter tegenwoordig best helemaal op eigen benen kan staan.



  1. Gravity
  2. Stand Up
  3. I’'m the One
  4. Forgive Me
  5. Stay
  6. Brave Love
  7. Down Without a Fight
  8. Heartbreak
  9. Advantage
  10. Get Back Yesterday