×

Concert

20 januari 2018

Brussels Jazz Festival 2018

Rijk gevarieerde tweede vrijdag Brussels Jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Het houdt maar niet op! Ook de tweede vrijdag van Brussels Jazz 2018 had een programma waarin de muziek al even ongrijpbaar en in variatie uitstekend was.

Maar wat wil je ook als de avond wordt afgetrapt door LABtrio? Ondertussen alweer 10 jaar aan het firmament aanwezig en in opzet nog steeds zo spannend als hoe ze ooit begonnen. Met Bram de Looze op piano, Anneleen Boehme op bas en Lander Gyselinck op drums, ondertussen alle drie uitgegroeid tot topmuzikanten en in vele bands actief, blijft het LABtrio een opzienbarende. Zo subtiel als de Looze de piano beroert, zo robuust en dragend dan weer ingetogen Boehme de contrabas speelt, zo fraai tussendoor balancerend laat Gyselinck elke keer weer horen een van de jonge frisse percussiewonders van Europa te zijn; zo hoor je ze maar heel erg weinig.

De muziek van LABtrio, waarvan vanavond vooral de nadruk ligt op het ijzersterke laatste album Nature City (2017), en die net zo hard van Bach als naar jazz stuitert, wordt met zoveel gemak en souplesse gespeeld dat je niet anders dan groot respect kan hebben. Al helemaal doordat de band zo jong blijft ogen en muzikaal zo prachtig levens-doortrokken speelt. Wonderbaarlijk mooie set op deze avond waarin het 10 jaar bestaan gevierd werd. Prachtig trio, geweldige opener van de avond.

Kurt Rosenwinkels Bandit 65 mocht daarna aantreden in Studio 4. Ze hadden een prima gevulde grote zaal in zicht, ondanks de toch redelijke onbekendheid van de band. Het bleek al snel een excellente ruimte om dat fraai uitwaaiende gitaarwerk van Rosenwinkel en Tim Motzer in te horen weerklinken. De mannen, inclusief Gintas Janusonis op drums natuurlijk, speelden een verrassend ingetogen set waarbij het gevarieerde, van veel effecten doortrokken, gitaargeluid des te fraaier naar voren kwam.

De met blues doortrokken composities en improvisaties lieten het beste in Rosenwinkel en Motzer naar boven komen. En hoewel de mannen aan het einde van een vermoeiende tour zaten (die met 6 data in Japan begonnen was en verder door heel Europa voerde) overwonnen ze hun moeheid (door alle tijdverschillen veroorzaakt) op het podium met een prachtig opgebouwde set.

Om de avond een wervelend slot te geven trad The Comet is Coming, zeg maar de elektronische band van saxofonist Shabaka Hutchings (King Shabaka), op in de lobby. En wat een heerlijk feest voltrok zich daar. Samen met toetsenman Dan Leavers (Danalogue de Conqueror) en drummer Maxwell Hallett (Betamax Killer) heeft Hutchings een overweldigend dynamisch trio dat met gemak elk podium opblaast.

Ook in de lobby van Flagey wervelde de muziek van het trio in lekker volume door de ruimtes. De combinatie van lekker pittig en stuiterend drumwerk, gloeiende toetsen en soundscapes en die doorscheurende sax van Hutchings kent dan ook zijn gelijk niet. Het flink toegestroomde publiek at uit hun handen en er ontstond een lekker uitbundige sfeer die door het trio beantwoord werd met nog intensere tracks. De super energieke set werd door het publiek met zoveel enthousiasme ontvangen dat een toegift niet kon uitblijven. Die zorgde voor nog meer beroering…. Prachtavond weer!