×

Recensie

Jazz

09 januari 2013

[re:jazz]

Kaleidoscope

Geschreven door: Ron de Joode

Uitgebracht door: INFRAcom!

Kaleidoscope [re:jazz] Jazz 4 [re:jazz] – Kaleidoscope Written in Music https://writteninmusic.com

Even wat facts & figures: 7 man sterk, bestaan bijna 11 jaar, 5 studio-albums, 2 remix-albums, 1 live-album en 80.000 verkochte CD’s. En toch is [re:jazz] in Nederland nog een relatief onbekende band. En dat terwijl [re:jazz] heel lekkere jazzdance voortbrengt. Hoe kan dat nu? Maar goed. Beter laat dan nooit, want het nieuwe album Kaleidoscope draait nu al een tijdje veel rondjes in de CD-speler.

Afkomstig uit Frankfurt timmert het collectief rondom Matthias Vogt al een hele tijd aan de weg en nam de populariteit van de band met de release van ieder nieuw album steeds meer toe. Vooral in Duitsland en Japan dwingt [re:jazz] behoorlijk respect af. Alhoewel de muziek een combinatie is van redelijk conservatieve jazzdance en smooth jazz (géén hotellobbyfusion!) is, is dat misschien nu wel net het sterke punt: waarom constant op zoek gaan naar gezochte nieuwigheid en innovatie tot doel verheffen, terwijl bewezen kwaliteit en solide authenticiteit vermengd met een behoorlijke dosis muzikaliteit en virtuositeit meer leidt tot de gewenste resultaten en genietbare muziek oplevert. [re:jazz] kiest dan ook voor het laatste en vent dat op Kaleidoscope verder uit.

De sound van [re:jazz] is universeel en zijn vooral de vocale nummers geënt op bands als de Brand New Heavies, Kyoto Jazz Massive en aanverwante bands, die hun sporen op labels als Talkin’ Loud en Acid Jazz hebben verdiend. En alhoewel de sound door de jaren nagenoeg onveranderd is gebleven, is het nog steeds niet aan slijtage onderhevig. Dat laat Kaleidscope al bij eerste beluistering meteen horen. Goed in het gehoor liggende en soepel doortikkende tracks, waarbij gloedvolle instrumentals worden afgewisseld door coole vocale nummers.

Alhoewel er veel jazz in de muziek is terug te horen, is Kaleidoscope niet meteen aan te merken als een eendimensionaal jazzalbum, maar is het veel breder georiënteerd. Daardoor wordt ook een grotere groep potentiële luisteraars bereikt, die Kaleidoscope zonder twijfel een prettig album zullen vinden. En de volle speelduur zullen uitzitten. Iets dat bij jazzalbums voor minder getrainde oren toch vaak een hele opgave is. Verdienste nummer één dus voor [re:jazz].

Voor de vocale nummers zijn enkele vocalistes aangetrokken, waarvan de van de Brand New Heavies en Guru’s Jazzmatazz bekende N’Dea Davenport de meest aansprekende naam is en [re:jazz] daarmee meteen van een klinkende naam wordt voorzien. Voor de marketing van een nieuw album van een relatief onbekende band (zoals dat in Nederland het geval is) is dat natuurlijk van eminent belang, want daarmee wordt al meteen een stuk herkenning gevoegd en zal het album sneller worden opgemerkt. En al meteen met het door Davenport gezongen opener Don’t Push Your Luck wordt de toon voor het album meteen gezet: een broeierige en zonnig klinkende track, die meteen hoofden en ledematen ritmisch laat bewegen. Ook de andere vocale tracks (gezongen door Mediha en Nekta) doen niet onder voor de starter van Kaleidscope: It’s All Good klinkt sereen, maar door de subtiele swing tegelijkertijd stijlvol en chique. Dat geldt ook voor Wonders Of The World, dat vol warmte zit. De instrumentals Windy City en Murmuration kennen nogal wat tempowisselingen, maar ook hier weer die ontegenzeggelijke toegankelijkheid, want Vogt en zijn [re:jazz]-companen zijn zich er goed van bewust dat de aandacht niet moet verslappen, zeker wanneer de composities door het ontbreken van vocalen minder houvast bieden en improvisaties en solo’s nu eenmaal meer energie van de luisteraar vergen. Maar nergens wordt [re:jazz] te moeilijk, maar wordt het tegelijkertijd nergens gemakzuchtige jazzmuzak. En dat is in dit idioom al op zich een verdienste.

Naarmate het album vordert neemt het tempo af en wordt de sfeer intiemer en rokeriger, zoals in het breekbaar door Mediha gezongen Tears, dat bekend is van Frankie Knuckles, maar door [re:jazz] van een verrassend nieuw arrangement wordt voorzien en daarmee meteen een ander albumhoogtepunt is. In Eins Eins gaat het tempo weer omhoog om vervolgens weer wat gas terug te nemen in At First Glance, Miss You en Out Of Phase.

[re:jazz]’ Kaleidoscope is een prima onderhoudend album geworden in een genre waarin nu niet meteen vernieuwingen de boventoon voeren, maar waar nog voldoende muzikale verrassingen zijn te bespeuren. Kaleidoscope wordt nergens glad, voorspelbaar en inspiratieloos, maar wordt over de totale albumlengte de aandacht goed vastgehouden en wordt naast het smetteloze musiceren voldoende sfeer gebracht. Kaleidoscope is dan ook een representatief voorbeeld van een album dat voldoet aan de criteria die worden gesteld wanneer opmerkingen worden gemaakt zoals ‘zet eens wat lekkere muziek op’. Wedden dat de daaropvolgende reactie zal zijn: Wie zijn dit?. En dan is het doel bereikt.



  1. Voodoo People