Met Rawfishboys, het project van rietblazer Joachim Badenhorst (Carate Urio Orchestra) en contrabassist Brice Soniano (3/4 Peace, Natashia Kelly Project) exploreert het duo steevast nieuwe technieken en muziekjes. Fengling is het mooi en eigenzinnig resultaat van de samenwerking tussen beide muzikanten.

We zijn zomer 2016 als het duo naar de Blindekenskapel en Sint-Godelieveabdij in Brugge trekt, plekken die normaliter afgeschermd zijn voor het grote publiek. Erg inspirerende plekken, moet het zijn. Want er is niet enkel dit Fengling, de CD release, maar er was ook voldoende materiaal voor een extra release op vinyl die als The White Starline door het leven gaat.

Op Fengling hoor je meteen dat het om oorspronkelijk werk gaat. Traag, maar trefzeker raakt het duo de luisteraar met Onze Lieve Vrouw Van Blindekens, dat klinkt als een poëtische hymne vol uitgepuurde noten. Sereen is de stemming, maar onderhuids voel je aan dat hier twee gepassioneerde muzikanten aan het werk zijn die haast in de muziek lijken op te gaan.

Er klopt een hart voor jazz. Dat voel je. Neem de titeltrack waarin de mogelijkheden van de stem(men) verkend worden. Die zorgt zowaar voor een vrolijke feel tijdens een op zich hoofdzakelijke kale, maar sacrale sfeer die op het album aanwezig is. De combinatie van ijle klarinet en gestreken baslijnen vormt het fundament. Instrumenten en muzikanten staan in relatie ten opzichte van elkaar. Het gaat echt om de interactie van de twee.

Opmerkelijk is de aanwezigheid van een herwerking van de Cubaanse folksong Vida Y Otras Questiones, al is voor te stellen dat thema’s als leven en dood in de omgeving van de Blindekenskapel en Sint-Godelieveabdij prominent aanwezig zijn. Het bijzondere korte, maar kale Harmonium benadrukt nog eens de invloed van de omgeving en zorgt zo voor sfeer en variatie. Dat doet ook Starliner dat uitmondt in klokkengelui.

Er is overigens voldoende variatie, want bijvoorbeeld tijdens Nek Aan Ek horen we een fijne, verleidelijke klarinetpartij van Badenhorst waartegen Soniano lichte, subtiele bastokkels afzet. Een van de hoogtepunten is Angel Song, die de puurheid en helderheid van de muziek bijzonder goed in de verf zet en die net als Yama door zijn in elkaar gevlochtenheid van dromerige klanken vaag doet denken aan Colin Stetson.

Fengling moet het hebben van een haast onbeschrijfbare schoonheid. Extra bonuspunten ook voor opnametechnicus Christophe Albertijn die ervoor zorgde dat de sound van dit album picobello in orde is. Hoe het ook zij, Fengling raakt tot op het bot. Neem gerust de proef op de som. En ga vooral het duo zien tijdens de liveshows.