×

Concert

18 januari 2019

Brussels Jazz Festival 2019

Prachtige Tigran en bloedmooi Donder op Brussels Jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Eén van de voornaamste namen op het programma van de 2019 editie van Brussels Jazz was/is natuurlijk Tigran Hamisyan. Over de afgelopen jaren uitgegroeid tot een waar fenomeen zijn de concerten die hij solo of met zijn trio geeft, steevast en flink op voorhand uitverkocht. Geen wonder dus dat zijn concert op Brussels Jazz dat ook was en het publiek kreeg daar als mooi extra het geweldige Brussels Philharmonic bij.

tigran22

De samenwerking, een terugkerend fenomeen op Brussels Jazz en op voorgaande edities reeds met groot succes met mooie namen als Brad Mehldau, Avishai Cohen en Uri Ciane, bleek ook vanavond een waar klapstuk. Tigran had zijn trio, met Jeremy Bruyère op contrabas en Arthur Hnatek op drums, meegenomen om iets van tegenwicht te bieden tegen de grootte van het orkest achter hun opgesteld en onder de bezielende leiding van Alexander Hanson opererend.

Dat het gelijk raak was bewezen Tigran, zijn trio en het Philharmic direct met de openingscompositie Markos and Markos (tevens de openingstrack van Tigran’s laatste album An Acient Observer) die met een wonderbaarlijk mooi arrangement eigenlijk de avond al niet meer kapot kon laten gaan. Ronduit schitterende uitvoering.

De samenwerking tussen Tigran, het trio en het Philharmonic bleek ook perfect voor een compositie als Lilac, waarin de juiste kleur van de compositie in het arrangement was ingezet. Dat er vroeg in de set al een compositie alleen door het trio gespeeld werd was even jammer. Even werd uit de sfeer getreden die juist zo zorgvuldig met orkest was opgebouwd, maar gelukkig herpakte de sfeer zich toen het orkest weer in het geluidsveld kwam.

Het bleek ook vanavond een ijzersterke troef om het Brussels Philharmonic in te schakelen om Tigran en zijn trio te laten glanzen. Het is een ronduit geweldig orkest dat van klasse uit elkaar spat. Het concert had alle elementen om het publiek optimaal te behagen. Van ingetogen en rijk met strijkers tot aan uitdagend steviger met het volledige orkest in volle vaart. Voor de toegift keerde Tigran nog even terug voor een solostuk, maar vanavond waren zonder twijfel de stukken met het Brussels Philharmonic het meest interessant.

tigran-44

Wat ook vanavond weer duidelijk wordt is dat je van Tigran moet houden. Met de jaren is hij uitgegroeid tot een ware publiekstrekker, maar zijn pianospel is ook wat tierelantijneriger geworden. En ook van zijn zang moet je natuurlijk houden, laat staan van zijn gefluit. Dat hij een fenomeen is, is overigens terecht. Zijn composities zijn melancholisch en met veel dramatiek opgezet, en met een flinke saus uitheemse (zijn Armeense achtergrond vermengd met oosterse klanken) sferen overgoten. Dat maakt zijn composities aantrekkelijk en toegankelijk. Natuurlijk komt daarbij zijn ronduit virtuoze spel.

De avond was trouwens in Studio 1 al weergaloos begonnen met één van de allermooiste optredens tijdens deze editie van Brussels Jazz. Het uit Antwerpen afkomstige Donder mocht hun nieuwste album Keukenpraat (waarvan het release optreden afgelopen november op Brugge Jazz was) komen presenteren en de mannen hadden gelijk maar besloten daar vanavond opnamen van te maken.

donder22

Spannend om dat te doen zonder versterking, dus volledig op de klanken van de instrumenten vertrouwend en de sound van de zaal. Nu is die, zoals al heel lang bekend, in zowel Studio 1 als 4 optimaal, dus die registratie moet vast en zeker gelukt zijn. Want wat speelde Donder daar in die benedenzaal van Flagey een weergaloze set zeg! Hun verstilde composities klonken bloedmooi in deze setting en weinig optredens hebben de afgelopen jaren mijn hart zo verwarmd.

Het is echt ongelooflijk wat deze jonge mannen maken. Zo volledig tegenovergesteld als hun bandnaam doet vermoeden, spelen ze de mooiste, verstilde, composities met zoveel souplesse en intimiteit dat je er van af het allereerste moment volledig in op gaat. Met het podiumlicht zo flauw gezet, bevind je, je, even helemaal in een hele andere, veel vredigere, rustigere wereld. Een wereld waaruit het maar moeilijk weggaan is.

Eigenlijk is dat de enige deceptie aan een concert van Donder. Dat het eindigt. Donder maakt zulke mooie muziek dat je er in zou willen wonen en het nooit meer zou willen verlaten. Vanavond speelden de mannen een zo bloedmooie set dat ik terstond weer volledig verliefd op hun muziek werd.

Meer Brussels Jazz Festival 2019: