Dat de spannendste muziek de afgelopen jaren uit de jazz komt mag zo langzamerhand wel tot iedereen doorgedrongen zijn. Het heerlijk onnavolgbare Titan van het Zwitserse Plaistow is daar een prachtig voorbeeld van.

Plaistow blijft sinds de oprichting in 2007 in Genève een maar moeilijk muzikaal te plaatsen trio. De drie-eenheid Johann Bourquenez (piano), Cyril Bondi (drums) en Vincent Ruiz (contrabas) wist in de afgelopen jaren te verrassen met fraaie composities en geweldige albums die muzikaal uitdagend zijn. Hun albums The Crow (2010) en Lacrimosa (2012) en Citadelle (2013) zijn fascinerende muzikale ontdekkingstochten. Op de toppen van hun kunnen hebben ze met hun nieuwe album Titan dat werk overtroffen.

Titan is het album waarop de band zich nu heeft overgegeven aan de totale muzikale vrijheid. Het is een album zonder compromissen en met pure passie en avontuur en volop vertrouwen in elkaars muzikale kunnen opgezet. De composities, van prachtig ingetogen en sfeervol naar dwingend, duwend en trekkend, overtuigen omdat ze onpeilbaar zijn. Misschien juist daardoor vinden ze, voordat je er erg in hebt, een weg naar je hoofd en hart. Juist ook omdat composities die druk en dynamisch zijn worden afgewisseld met atmosferische, minimale tracks met verontrustende naar weer warme soundscapes, ontstaat er op Titan een geweldig enerverende eenheid.

Pianist Bourquenez werkte op zijn computer eerst aan nieuwe ideeën voordat hij deze, met de nadrukkelijke hulp van drummer Bondi en bassist Ruiz, binnen 6 maanden tot warm klinkende composities hoorde veranderen. De 14 composities die het album telt laten alles horen wat het trio zo opwindend maakt. Van uitwaaierende pianostukken naar diep groovende dan weer verstilde composities. Van een intieme sfeer met soundscapes en minutieuze klanken vliegt het trio op andere composities met afgedempte bas en pianotonen, met de vanuit de drums opgezette dikke groove, weer heerlijk uit de bocht. Soms zelfs in één en dezelfde compositie.

Wat Titan een zo knap album maakt is dat alle composities zo verschillend van sfeer en klank zo slim achter elkaar gezet zijn dat de spanning behouden blijft en elke compositie tegelijkertijd weer weet te verrassen. Titan is daarmee een album dat op losse composities imponeert maar als geheel absoluut indrukwekkend genoemd mag worden. Titan is het meesterstuk van Plaistow.