Phronesis en GoGo Penguin, Gouden Dubbel in Maastricht!!

• fotografie door Wouter Schenk

Jazz Maastricht Directeur Pieter Schoonderwoerd is apetrots als hij zaterdag 19 mei twee trio’s van topformaat aankondigt in de Muziekgieterij op het voormalige Sfinx terrein in de zuidelijke hoofdstad van Limburg. En dat mag hij. Jazz Maastricht heeft de primeur van het duo concert van Phronesis en GoGo Penguin, nog nooit eerder stonden de bands op één avond op het zelfde podium. Sterker nog de mannen van beide trio’s hadden elkaar nog nooit eerder ontmoet, zo vertelt bassist Nick Blacka ons na afloop van de prachtige muzikale avond in Maastricht.

De kleine zaal in de Limburgse poptempel is helemaal vol, net niet uitverkocht, als Phronesis met Jasper Høiby, Ivo Neame en Anton Eger ten tonele verschijnen. Het Scandinavisch-Britse trio is voor twee dagen in Nederland. De dag na Maastricht spelen ze in Den Bosch tijdens Jazz in Duketown hun prestigieuze project The Behemoth met het Rotterdam Jazzorchestra. In Maastricht was dit project ook aangeboden, maar Schonderwoerd koos voor het trio apart vanwege de intiemere setting van de Muziekgieterij. Ze zetten in met Rabat, van het album Parallax uit 2016. Wat een binnenkomer, met dit prachtige snelle en energieke stuk vol tempowisselingen en dynamiek. Eger leeft zich gelijk helemaal uit op de drumset, zoals hij altijd vol expressie en energie op het podium te werk gaat. Niet alleen geweldig om te horen maar ook om te zien. Met het tweede nummer duikt het trio nog wat verder de geschiedenis in met Song For Lost Nomads, van Life To Everything uit 2014. Heerlijk deint het trio over het latin ritme waarmee ze het publiek al dromend meenemen naar Zuidelijke oorden.

Met Breathless vervolgen Høiby en zijn kompanen. Een mooi klassiek intro door Neame, wonderschoon en zacht dijend op het thema dat Høiby op de bas vakkundig neerzet. Na het intro volgen fraaie jazz harmonieën van Neame, begeleid door ingetogen drumwerk met de kwasten en een solo van Høiby in hoge torenbereik van de bas. Daarna volgen Høiby en Neame elkaar simultaan in de melodielijn. Nog een nummer van Life To Everything is Behind Bars. Een bas intro van repetitief karakter met syncopen en swing wordt snel gevolgd door het ontvlammende trio met heel veel power en expressie. Een geweldige explosie van energie door een super solo van Eger, die het publiek volledig in vervoering brengt, beëindigt dit fantastische stuk. De rust keert terug met A Kite for Seamus, wat een geweldige ballad is dit. Een romantisch getint intro op de vleugel, Neame op z’n best. Knappe harmonieën, melodielijnen in een wonderlijke setting volgen elkaar op in een ingetogen sfeer. Het trio sluit af met het spetterende en hyper snelle Abrahams New Gift van het album Green Delay uit 2009. Met power en geweldig explosief drumwerk van Eger. Met GoGo Penquin nog in het verschiet kan het feest in Maastricht al niet meer kapot.

Na de pauze verschijnt GoGo Penguin op de buhne in de warme zaal in het zuiden. Het trio uit Manchester met Chris Illingworth op piano, Nick Blacka op bas en Rob Turner op drums doorgaat een terechte stormachtige carrière, waarbij ze de wereld veroveren, maar de heren blijven er zelf rustig en cool onder. Zo verschijnen ze ook op het podium. Ingetogen en geconcentreerd. Begin dit jaar brachten ze meesterwerk A Hundrum Star uit dat zorgde voor lovende kritieken. Reden temeer om trots te zijn dat Jazz Maastricht juist dit trio wist te strikken en nog wel voor een eenmalig optreden in Nederland.

De meeste nummers die vanavond de revue passeren zijn van het laatste album, zo ook het eerste stuk het prachtige en o zo gevoelige Prayer. Geweldig om dit live te horen. Het ingetogen thema wordt langzaam uitgewerkt en verpakt in een saus van schitterend klankwerk. Pulserend golven de eenstemmige tooncombinaties door de zaal en is het publiek snel geraakt. Stoïcijns doen de heren hun knappe werk. Snel na dit korte nummer wordt de energie opgevoerd met Raven. Illingworth zet het indringende thema in op toetsen waarna Blacka en Turner bijvallen met tempo en kracht. Het ritme, de melodie, het snelle roffelende ritme maken in balans Raven tot een topnummer dat staat als een huis. Het volgende stuk is One Percent van het album v2.0 uit 2014. Met een verstild begin, maar ook hier wordt de intensiteit van het klank- en ritmespel snel opgevoerd. Het zijn stuk voor stuk composities om gauw bij in muzikale extase te raken. De luisteraars in Maastricht zijn dan ook razend enthousiast. Dat gebeurt ook met Bardo van het recente album. Snelle repetitieve thema’s ingebed in een heerlijk fundament van bas en opzwepend ritme door Blacka en Turner.

Ocean in a Drop is een werk dat in 2014 live is opgenomen in de vermaarde studio’s van Abbey Road. Met een geweldig romantisch intro en een pallet aan klanken die Illingworth produceert op de toetsten. Je droomt er gemakkelijk bij weg, de bas is de drijvende kracht voor de zwevende melodielijn. Nog enkele van die waanzinnige goede nummers passeren de revue tot we bij Strid aankomen, weer van het super album A Humdrum Star. Een geweldig ritme werkt Turner uit op zijn drumset terwijl electronica zorgt voor een indringend, maar contemplatief klankspel op het ritme van het leven. Ook met Transient State, het laatste officiële nummer van de set, raakt het publiek gemakkelijk in vervoering, ook zo’n geweldig stuk met veel energie en expressie. Zo snel als ze spelen verdwijnen ze van het podium. Maar dat laten de toehoorders niet zomaar gebeuren. Met een staande ovatie wordt het trio terug gehaald en spelen ze Window als toegift. Mooie afsluiter van dit prachtige concert. GoGo Penguin maakt hun reputatie live meer dan waar. Ze beschikken over een wonderlijke magie, waarmee hun muziek de luisteraar snel raakt tot in de ziel.

Het is geweldig om deze twee top trio’s samen te zien op één podium. Niet alleen om te ervaren hoe goed ze zijn, maar ook om te zien hoe verschillend ze zich vertonen op het podium. De jongens van Phronesis zijn open, communicatief, contact zoekend met elkaar en met het publiek, daar waar de heren van GoGo Penguin geconcentreerd, ingetogen, stoïcijns en meditatief acteren op de buhne. En het mag er allemaal zijn. Blijf deze trio’s in de gaten houden, want ze blijven maar beter en beter worden!