Net over de grens bij Venlo vond alweer de 31^ste editie Internationales Jazz Festival Viersen plaats. We blikken nog even terug op de tweede festivaldag op zaterdag 23 september. De Festhalle aan Hermann-Hülser-Platz in de kreisstad Viersen is op zaterdag, in tegenstelling tot de vrijdag ervoor, lang niet uitverkocht. Maar de sfeer is er niet minder om als om 18 uur de concertreeks begint met saxofoniste Karolina Strassmayer in de band Klaro. Strassmayer, geboren in 1971, trad in 2004 als eerste vrouw toe tot het mannengezelschap van de WDR Big Band Köln en daar is ze nog steeds aan verbonden. Een veel kleinere bezetting heeft haar kwartet, dat naast de Oostenrijkse Strassmayer bestaat ui Rainer Böhm (piano) en de Amerikanen Josh Ginsburg (bas) en Drori Mondlak (drums). Pianist Böhm bezit tijdelijk de positie van pianist van WDR Big Band, waar vaste toetsenman Chastenier met sabbatical is.

Ingezet wordt met Heidi’s Dream, dat Strassmayer schreef als ode voor haar moeder Heidi, die altijd de droom had concertpianiste te worden. Die droom kwam niet uit, maar ze verwezenlijkte haar ideaal wel nadat haar kinderen oud genoeg waren om alsnog een muzikale opleiding te volgen en ze werd muzieklerares. Het stuk is een mooie ballad in driekwartsmaat, melancholisch zwierend en swingend, met heerlijk harmonisch werk op de toetsen door Böhm.

Side to Side is lekker uptempo, met een bluesy en funky solo’s door Strassmayer op haar altsax en een eveneens prachtig solowerk van de talentvolle Böhm. Het nummer is ook te vinden op het album Of Mystery and Beauty dat de band in 2016 uitbracht. Een lang gevoelige intro met donkere klanken op de altsax en een klassiek getinte arrangement op piano horen we bij Gently Spoke the Mermaid. Het laatste stuk van de eerste set die het kwartet vanavond speelt in de kleine zaal is Fanfare from Another World, heerlijke uptime bop, met knap en syncopisch en snel ritmewerk van Mondlak en indringende solo’s van Strassmayer. Een mooi begin van de tweede festival dag deze gedegen Duits-Amerikaanse formatie.

In de grote zaal staat later het gezelschap Tini Thomsen’s Max Sax. Met leider Tini Thomsen op baritonsax, Nigel Hitchcock (altsax), Tom Trapp (gitaar), Mark Haanstra (bas) en Satindra Kalpoe (drums). Opzwepende jazzrock, dat met het donkere en vibrerende timbre van de baritonsax erbij resulteert in een energieke sound. Repeat en allerlei andere effecten maken het tot een veelheid van ritme en klank, die getuige het bewegende publiek ook dansbaar is. Maar ook wel cliché met de voorspelbare gitaarsolo’s en het vrij monotone ritmische werk is het niet erg verrassend.

In de Ali Haurand Keller, genoemd naar bassist Haurand, afkomstig uit Viersen en oprichter van het festival, vindt het optreden plaats van Tobias Wiedinger’s T-Funk. Weidinger heeft een staat van dienst als leidend trompettist in de Vienna Art Orchestra en George Grunt Concert Jazz Band. In zijn eigen T-Funk speelt hij met onder andere Lutz Häfner op sax, Lukas Berg op drums, Moritz Stahl op gitaar en Phil Kullmann op percussie. Heerlijk hiphop en funk, die vaak doet denken aan Roy Hargrove’s RH Factor. De kelder zit bomvol en de energie spat er vanaf met pompende beats. Zoals Weidinger zelf zegt: ‘Hip Hop and you don’t stop’.

Van een hele andere orde is het trio bestaande uit Émile Parisien (sopraansax) Vincent Peirani (accordeon) en Andreas Schaerer (vocals), dat we eerder dit jaar ook zagen, toen met Michael Wollny erbij, in Gütersloh bij het WDR Jazz Fest. De stuk voor stuk virtuozen van het label ACT brengen een geweldige sound. Fantasierijke composities met oosterse invloeden, sprookjesachtig en mystiek. Schaerer, die bijna alles kan met zijn fenomenale stem, voegt al scattend een scala aan instrumenten toe. De nummers hebben een enorme dynamiek, van verstild en heel gevoelig, prachtig harmonisch werk tot erupties van energie. De verstilde passages spreken tot veel verbeelding, je waant je in duistere wouden en verre oorden, bijna dromend om dan weer uit de droom te ontwaken als het tot een dynamische uitbarsting komt van klank en ritme in de energiekere gedeeltes. De mimiek van deze kanjers is een lust om te zien, de springende Parisien, de kronkelende Schaerer en de uiterst geconcentreerde Peirani. Dit trio is zo bijzonder, de samenstelling, de originaliteit, de creativiteit en virtuositeit zijn geweldig. In de gaten houden deze heren!

De tweede avond en het festival worden afgesloten met de Duitse zangeres van Zuid-Afrikaanse komaf Joy Denalane met haar band. Aangekondigd als dé vocalist die de Duitse soul heeft uitgevonden. Jammer dat dit er niet helemaal uitkomt, al heeft ze een prachtige stem en een strakke goede en zeer professionele band achter haar staan. Is het de halflege zaal die je, in contrast met de spetterende show van Max Mutzke een dag eerder, het gevoel geeft van: dit is het nèt niet? Of zijn het haar liedjes die net iets te commercieel overkomen. Ze doet in elk geval haar best om de stemming er in te brengen bij het publiek. En ze heeft best mooie songs, zoals Soweto ’76-’06, opgedragen aan haar uit de township van Johannesburg afkomstige Zuid-Afrikaanse vader en het fijngevoelige RotSchwarz van haar dit jaar uitgebrachte album Gleisdreieck, dat alleen bestaat uit Duitstalige nummers. Al met al afsluiter van een geslaagd festival.

De WDR, die altijd veel aandacht heeft voor jazz en geïmproviseerde muziek in ons buurland, was ook dit jaar aanwezig in Viersen en doet verslag van het festival op 2 en 9 november aanstaande.