×

Concert

23 juni 2018

Parallax als prachtig slot van een fascinerende reeks Phronesis

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Edition Records

Edition Records, het Britse jazzlabel dat met orkaankracht door het jazzlandschap waait, viert haar 10-jarig jubileum en dat gaat bepaald niet ongemerkt voorbij. Zo was de Londense Pizza Express Jazz Club in Soho een kleine week lang het middelpunt voor acts van het label.

Het was Phronesis, het geweldige jazztrio van bassist Jasper Høiby, pianist Ivo Neame en drummer Anton Eger, dat deze tiende verjaardag van Edition Records alle extra glans gaf. De mannen hadden besloten verspreid over een aantal avonden en dagen al hun albums te spelen, steeds een album per concert. Dus echt beginnen met Organic Warfare (2007) en Green Delay (2009), de albums die op Loop Collective verschenen.

Om vervolgens met Walking Dark (2012), Life To Everything (2014) door te gaan en met Parallax (2016) te eindigen. (Het album Alive (2010), het debuut voor Edition, is eigenlijk een live performance met composities van de eerste twee albums (met Mark Guiliana als gastdrummer) en laatst verschenen The Behemoth (2017), een album dat eigenlijk bewerkingen van eerdere composities gespeeld met de Frankfurt Radio Big Band laat horen). Wij kozen voor de laatste dag met twee concerten van hun laatste twee albums. Het meesterwerk Life To Everything en meesterlijke opvolger Parallax.

phronesispara

Bizar om het trio rond lunchtijd (13.30) op te zien treden en dan ’s avonds alweer. Maar alsof ze al niet alles op de middag hebben gegeven trekken ze ’s avonds al net zo indrukwekkend van leer. Parallax blijft een meesterlijk album dat in deze kleine opzet (de Pizza Express Jazz Club kan tussen de 120-150 mensen aan tafels bergen) uitstekend tot zijn recht komt.

Als de band met 67000 MPH begint weten we al dat de mannen er weer veel zin in hebben. Het spelplezier en de klasse spat ervan af. En het is zeker niet drumheld Eger die met zijn indrukwekkende, immer impulsieve spel, die track volledig naar zich toetrekt. Luister toch ook eens naar wat Høiby en Neame daar allemaal doen. Onnavolgbaar en overrompelend komt het trio weer binnen en het publiek zit gelijk volledig in het concert.

En ach, als we dan weer composities als het waanzinnige Stillness, Kite For Seams, het korte, heftige Just 4 Now, het prachtige Ayu, het wonderlijk mooie A Silver Moon in een pittig ritmische herbewerking en Manioc Maniac (alleen die heerlijke pianopartij al…) voorbij horen komen in glansrijke versies weten we gelijk weer waarom we Phronesis en het album Parallax zo koesteren. De indrukwekkende manier waarop deze fantastische muzikanten met elkaar spelen blijft er gewoonweg een van de buitencategorie (ja ik weet het, dat zei ik in de recensie van de uitvoering van Life To Everything ook al, maar ik kan er met deze concerten echt niet omheen dat nogmaals te vermelden….).

Als het concert met het al net overweldigende, super energieke, versie van Rabat (wat een ongelooflijke track blijft dat toch ook….!) als toegift aan een einde komt blijft het applaus minuten lang aanhouden. En terecht! Wat een fascinerende muzikaliteit en enorme drive heeft dit trio muzikanten toch en wat geven ze hun ijzersterke composities toch altijd veel emoties en opwinding mee. Parallax, met wederom een handvol onversneden Phronesis-klassiekers, heeft vanavond een weergaloze reprise gekregen die ik absoluut niet had willen missen.

Phronesis heeft met deze serie concerten een mooi nieuw idee gelanceerd. Al je albums weer eens herontdekken is niet alleen voor de band maar zeker ook voor het publiek een waanzinnige ervaring.