×

Nieuws

14 mei 2019

Or Bareket: Opvallende nieuwe naam binnen de jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Yellow Bird

or44

Met zijn tweede album, getiteld 33, heeft bassist Or Bareket een erg mooi nieuw album gemaakt. Gevoed door zijn familieachtergrond (Argentijnse moeder, Israëlische vader) en een grote liefde voor jazz heeft hij het album gevuld met fraaie composities die even gevarieerd als geweldig gespeeld zijn. Omdat hij de aankomende weken in de Lage Landen komt spelen (LantarenVenster, Rotterdam (18-5) en Flagey, Brussel (25-5)) pakken we de mogelijkheid om met hem te praten met twee handen aan.

Als we hem bellen zit hij nog in Parijs, net klaar met een tour met andere muzikanten en in afwachting om op tour met zijn eigen kwartet te gaan. ‘Heel veel zin om onze nieuwe composities live te gaan brengen. Ik ben niet alleen super blij met het album maar ook superblij met deze nieuwe band. Het eerste album dat ik onder mijn eigen naam maakte (ob 1) was meer een gelegenheidsband, de muzikanten waar ik 33 mee opnam zou ik graag voor vele jaren als mijn kwartet willen behouden. Geweldige muzikanten om mee te spelen. Nitai Hershkovits is mijn muzikale maatje geworden. We schrijven niet alleen samen maar hij heeft ook de productie van het album voor zijn rekening gehouden. Hij heeft een geweldig oor en zijn invloed op de sound van de band is groot’.

Als je je nieuwe album 33 noemt moet je het natuurlijk over het leven hebben. ‘Ik ben geboren in Buenos Aires, het land waar mijn moeder vandaan komt, en toen ik zes jaar was zijn we naar Tel Aviv verhuisd, het land van mijn vader. Mijn heel jonge jeugdjaren heb ik niet echt bewust meegemaakt al gingen we toen we in Israël woonden nog wel elk jaar op bezoek bij mijn moeders familie. Ik spreek redelijk goed Spaans maar niet zo goed als Hebreeuws en Engels. Halverwege mijn tienerjaren raakte ik geïnteresseerd in het spelen van bas en met mijn eerste lessen groeide het enthousiasme al snel. Na mijn studie, het begin van mijn twintigers, moest en zou ik Israël verlaten en naar New York gaan om daar in het hart van de jazz te kijken hoe dat zou voelen. Die eerste jaren waren overweldigend. Natuurlijk had ik een beurs om daar te studeren, mijn familie had het geld gewoonweg ook niet om meer te regelen, en verder was er alleen een wekelijks baantje in een Italiaans restaurant waar ik gelijk al in mijn allereerste New York jaar kon spelen. Voor 60 dollar per avond met tip erbij en dat was dan het geld waarmee ik dan naar de Turkse/Marokkaanse supermarkt ging om verse producten te halen. Die eerste twee jaar leefde ik vooral op zelfgemaakte humus… maar hoe moeilijk het soms ook was ontdekte ik dat ik echt wel in deze stad wilde blijven wonen. Dus nog harder moest gaan werken om dat te bewerkstelligen’.

or22

We krijgen het over de muzikanten waar hij mee speelde en de stap om een eigen band te beginnen. ‘Ik kreeg les van voorname jazzmuzikanten als Ari Hoenig en Aaron Goldberg en zij hebben me op weg geholpen. Me steeds weer geïntroduceerd bij jazzclubs en andere muzikanten. En van de invalbeurten kwamen er daarna uitnodigingen voor tours en werd ik als vaste bassist in bands gevraagd. Het ging allemaal mooi geleidelijk en ik heb onderhand (hij is nu 34 jaar) een mooie lijst van muzikanten waar ik al mee samengewerkt heb (Shai Maestro, Lage Lund, Nate Wood en Matt Wilson, Chris Potter, Jeff Ballard). De stap om ook zelf naar voren te streden ontstond door het idee dat ik op zoek wilde gaan naar mijn achtergrond en daarvoor in Buenos Aires belandde. En daar ontdekte dat veel van de ritmestructuren volledig overeenkomen met waar ik bij ritmes aan denk. Het is zonder twijfel het Argentijnse/Zuid-Amerikaanse bloed dat door mijn aderen stroomt. Ik wilde een album opnemen dat daarvan doortrokken zou zijn en nam met bevriende muzikanten ob1 op. Dat album werd zo goed ontvangen dat ik wist dat ik verdere stappen kon gaan maken.

33 verwijst niet alleen naar een magisch getal uit de oudheid maar ook naar het jaar waarin ik de composities voor het album schreef. Als een soort van nomade van plek naar plek trok, vooral op tour wilde zijn, juist ook om mijn gedachten te verzetten nadat mijn huwelijk was gestrand. In dezelfde periode van schrijven overleed ook mijn vader nog, een heel bijzondere man die een grote inspiratie en inspirator voor me was. Het was dus een emotioneel jaar en veel van wat ik geschreven heb heeft een directe connectie met alles wat dat in mijn leven plaats vond. Het was dus ook een bijzondere manier van verwerken. Zo blij dat ik naast mijn vrienden waar ik natuurlijk heel veel mee gepraat heb, mijn muziek heb. Muziek is mijn manier om veranderingen in het leven een plek te geven. En deze veranderingen waren wel heel groot zo ontdekte ik. Het schrijven en het spelen is mijn manier te dealen met die emoties. Het blijft bijzonder dat je die emoties vervolgens met publiek mag en kan delen’.