×

Concert

23 mei 2018

Ook afsluitdag Ham Sessions een mooie muzikale verrassing

Geschreven door: Dick Hovenga

Wederom een prachtige zomerse dag in Gent en een fijne festivaldag in het verschiet. En hoe belangrijk is dat met een festival in ‘de tuin’.

The Milk Factory, de band die enkele jaren geleden gestart werd door gitarist Edmund Lauret (Nordmann) en pianist Thijs Troch mocht de spits afbijten. Aangevuld met Kobe Boon (Steiger) op bas, Jan Daelman (fluit), Viktor Perdieus (sax) en Benjamin Elegheert op drums is ook Milk Factory weer zo’n zoveelste band van muzikanten die ook op andere fronten aanwezig zijn, maar tevens wederom een zeer interessante.

De muziek van The Milk Factory is verstild en doorspekt van folk en jazz. Voor solo’s is geen ruimte, de composities worden laag over laag opgebouwd en steeds met bijna onmerkbare veranderingen naar een nieuw spanningsveld getrokken. De combinatie fluit en sax is al erg fraai maar het spel op piano, bas, gitaar en drums al net zo bijzonder.

Spannend hoe de band de sfeer vast durft te houden gedurende het optreden, alleen even kort onderbroken door een kort sax, meer echt jazz georienteerd jazz stuk. Durf en zelfvertrouwen is de mannen niet vreemd en dat levert muziek op die juist door de ingetogenheid avontuurlijk klinkt. De mannen hebben net een EP uit die alle aandacht verdient.

Theresa Dlouhv & Jean-Luc PleuvierGeheel andere koek is dan weer zangeres Theresa Dlouhv die in samenwerking met toetsenman annex synthesizer/elektronicawonder Jean-Luc Pleuvier de modern klassieke hoek induikt. De wonderlijke zang en tekstcapriolen in combinatie met de elektronica laat een volledig ander klankpalet horen dan we tot op dat moment op het festival gehoord hebben. Spannend moment op de middag ook om deze muziek zo voor het voetlicht te brengen. Maar het publiek luistert in opperste concentratie.

Wat ze net al net zo goed doen als gitarist Tom Pauwels zijn zangkunsten laat horen en er via een aan de autotune verbonden microfoon bizarre capriolen mee uithaalt. Meer een parodie op het zo veel gebruikte apparaat brengt dan dat we het serieus moeten nemen zo geeft hij zelf aan. En erg grappig klinkt het. Dlouhv komt daarna terug om meer modern klassiek te zingen, stukken die wat gemakkelijker binnenkomen, maar niet minder indrukwekkend zijn. Net als het mooie gitaarspel dat Pauwels daarna laat horen.

Helaas moesten wij de weekend afsluiter door vertrekkende treinen en terugreizen missen (volgend jaar pak ik echt het volledige programma mee!). Maar Hermia/Darrifourco/Ceccaldi hopen we natuurlijk nog ergens anders de komende periode te kunnen zien nadat ze zich op de Ham Sessions in de kaart hebben gespeeld.

Ham Sessions is, voor degenen die het nog niet wisten, een absolute aanrader. Onze eerste editie blijft in ieder geval zeker niet de laatste! Het kleine festival is in sfeer onovertroffen en qua muzikale uitdaging optimaal. Hulde voor Michel Mast en zijn geweldige team. Knap hoe elke band geweldig klonk en hoe geweldig alles georganiseerd was (en hulde aan die geweldige keuken met die heerlijke vers gebakken taarten) en bar die met zoveel warmte en liefde bediend werden.

Foto’s: Willem Van Cauwenberghe

Ham Sessions 2018: