×

Concert

08 november 2017

Ongetemde virtuositeit: Cohen en Guiliana op So What’s Next

Geschreven door: Wouter Schenk

• fotografie door Wouter Schenk

So What’s Next, het jonge festival in Lichtstad Eindhoven, heeft dit jaar voor het eerst een driedaags programma. De vrijdag, op 3 november wordt geopend met Kovacs en op zondag kan iedereen nog naproeven op So What’s Next Downtown op verschillende locaties in het centrum van Eindhoven. Het hoogtepunt is wel het festival in het Muziekgebouw op zaterdag 4 november en daar zijn we bij. Het is al druk als in de foyer het publiek wordt opgewarmd met de Raad van Toezicht. Het zorgt gelijk voor wat filevorming bij de ingang.

Het grote werk begint in de grote zaal met alleskunner en instrumenten veelvraat, publiekslieveling en wonderboy Jacob Collier. De jonge virtuoos krijgt veel aandacht en niet onverdiend. Ontdekt door Quincy Jones die al heel wat talenten heeft groot gemaakt en zo staat ook Collier een grootse carrière te wachten als hij zich in elk geval laat omringen door de juiste mensen en niet in de valkuilen stapt die je als jonge belofte op je weg vindt. Het is verbluffend hoe Collier, gebruikmakend van video en geluidstechnieken, waarbij loopjes en samples worden gemixt, in z’n eentje een complete show neerzet waarbij hij toetsen, gitaar, bas, drums, percussie, melodica bespeelt en daarbij zijn even zo talentvolle zangkunst inzet met mooie bewerkingen zoals Stevie Wonder’s Don’t you worry ’bout a thing. Al eerder zagen we hem in Maastricht met ongeveer dezelfde show. Ook Close to You van Burt Bacharach, we kennen het vooral van The Carpenters, doet het goed met veel gemixte close harmonie effecten. Colliers eigen werk You and I, waarbij hij zich zelf begeleidt op de vleugel maakt misschien nog wel de meeste indruk. Het blijft allemaal een beetje te zoet en af en toe gekunsteld, maar met zijn talent moet hij wel tot heel veel meer in staat zijn.

Donny McCaslinIn de kleine zaal, alleen te bereiken via een wachtrij als je je tenminste niet 20 minuten van tevoren opstelt, is het vervolgens de beurt aan saxofoon icoon Donny McCaslin. De winnaar van de Paul Acket Award staat als een huis met zijn band waaruit ondermeer Jason Lindner op toetsen deel uitmaakt. Het werk is sferisch, mystiek met een geweldig klankspel en een grote diepgang en gelaagdheid. Zijn sound, zoals we dat kennen van zijn laatste werk Beyond Now, neemt je mee op een muzikale reis waarin veel ruimte is voor contemplatie en verbeelding. Mooie set die smaakt naar meer!

Popmuziek kan niet ontbreken op een modern jazzfestival dat ook jeugd trekt, daarom wordt breed geprogrammeerd. In de grote zaal staat singer-songwriter Nick Mulvey. Onlangs kwam zijn album Wake Up Now uit met prachtige songs die hij ook in Eindhoven ten gehore brengt en een strakke band met mooie arrangementen, waarin je allerlei invloeden zoals afro, folk en latin kunt horen. Mulvey is jarig vandaag, zo verklapt de moderator aan het publiek, dat hem feliciteert met een spontane happy birthday, hetgeen Mulvey even in verlegenheid brengt. Hij vertelt veel over hoe zijn songs tot stand kwamen, zoals bij het nummer The Trace, geïnspireerd door het werk van zijn vader. Maar het is toch vooral aan de luisteraars ‘to fit the parts together and make your own interpretation’. Mulvey heeft een prachtige performance met mooie gevoelige songs.

We hoppen heen en weer van de grote zaal naar de kleine zaal en vice versa. In de kleine zaal is Zara McFarlane bezig met haar set. Deze dame uit London van Jamaicaanse afkomst bracht onlangs haar derde en het veel belovende album Arise uit en ze maakt de belofte live meer dan waar. Met nummers als Pride, Ode to Cyril en andere stukken van dit album, die doorspekt zijn met ritmes uit het Caribisch gebied waaraan de reggae niet ontbreekt. Het muzikale feest krijgt een hoogtepunt als niemand minder dan saxofonist Shabaka Hutchings, zich bij de band voegt om net zoals op het album de track Silhouette ten gehore te brengen. De soul en jazz vormen een mooie synthese in deze geweldige song.

Avishai CohenHet lijkt wel één grote albumpresentatie in Eindhoven deze avond. Want even later staat in de grote zaal meester trompettist Avishai Cohen die eerder dit jaar het prachtige album Cross My Palm With Silver uitbracht. Vorig jaar mochten we al even getuige zijn van een primeur in Krefeld waar hij al enkele nummers van het toen nog op te nemen album en nog zonder titels liet horen. Het optreden in Eindhoven stond geheel in het teken van het nieuwe werk met in plaats van Nasheet Waits de even zo geweldige drummer Ziv Ravitz, die op zijn drumset lijkt te schilderen. De fantastische nummers
Will I Die, Miss? Will I Die? en Shoot Me In The Leg getuigen van de virtuositeit van de grootheid die Cohen is. En niet alleen Cohen zelf, maar ook Jonathan Avishai op piano, bassist Barak Mori zijn geweldig en passen perfect in de sound die deze band produceert. Zonder meer een hoogtepunt van de avond!

Na het geweldige concert van Cohen pikken we in de kleine zaal nog net een stukje mee van nog zo’n grote trompettist, Ambrose Akinmusire met zijn kwartet dat aan het einde van de set versterkt wordt met saxofonist Steve Lehman. Een prachtig duo met prachtige composities vol power en dynamiek.

Terwijl in de grote zaal Kamasi Washington met zijn formatie het publiek trakteert op een grote show kiezen wij voor de intiemere setting van de kleine zaal waar aan het einde van de avond nog een grootheid staat geprogrammeerd en wel Mark Guiliana met zijn Jazz Kwartet. Alweer een albumpresentatie, want de show staat in het teken van het onlangs uitgebrachte werk Jersey. Over virtuositeit gesproken, wat een geweldige drummer is dit! Zijn aantal beats per minuut zijn daverend hoog en aangevuld met complexe syncopen en snelle ritmewisselingen geeft dit expressie aan zijn enorme creativiteit. Hij weet met een fantastische timing accenten te leggen, met een drumstijl die zijn positie als leider van de band meer dan waar maakt, zonder zijn bandmaten tekort te doen, want die mogen er ook zijn met Shai Maestro op piano en Chris Morrissey op bas. Als je het het album Jersey beluistert wordt je al enthousiast, maar live klinkt allemaal nóg beter. Met geweldige nummers als het titelnummer Jersey, September en het stuk met de illustere titel The Major of Rotterdam dat volgens Guilina is opgedragen aan Mike Bindabran, hun Nederlandse agent woonachtig in de Havenstad. Het wordt nog boeiender als saxofonist Shabaka Hutchings zich bij het trio voegt en het kwartet zoals aangekondigd compleet maakt. Met een spetterend einde van een mooie avond jazz in Eindhoven tot gevolg.