Octurn
Songbook Of Changes
Octurn, het door Bo Van Der Werf (baritonsax, ewi) geleid jazzensemble, is terug van al te lang weggeweest. En dat zal u geweten hebben. Zo zagen we de groep – die inmiddels al twee decennia bezig is – aan het werk tijdens het STORM! festival in Oostende waar ze dit nieuwe werkstuk onder de doopvont hielden. Rode draad: de omgang met de veranderlijkheid der dingen.
Als er iets dit album en concert kenmerkt is het wel prikkeling en uitdaging. Jazz is zeker niet enkel het teren op neergeschreven muziek, maar vaak ook de teugels wellustig kunnen laten vieren. En net dat is wat deze groep met dit album bewerkstelligt. Songbook Of Changes is allereerst te beschouwen als de weerslag van een proces waarbij elke speler zijn rol en functie heeft. Zoals de bijzondere hoes al suggereert, gaat het hier om een speels omgaan met klanken, sferen en texturen. Zodoende is dit nieuw stuk de weerslag van een erg ambitieus project.
Als basis een achtkoppige formatie, hier uitgedund tot een kwartet. Wel worden voor dit project onder meer fluitist Magic Malik en de Nederlandse contrabassist Clemens Van Der Feen aangetrokken. Beiden geven hier een ‘magic touch’ aan wat in wezen een uiterst straffe bezetting is. Zo licht spil en baritonsaxofonist Van Der Werf toe dat het kwartet met de inzet van Malik en Van Der Feen een grotere vrijheid voor elkaar kreeg. Een goede zaak dus, ook al omdat de fluittonen van Malik en zijn bijzondere vocals een zekere lichtheid en luchtheid suggereren.
Het is een behoorlijk lastig album in die zin dat er veel gelijktijdig gebeurt. Daardoor heb je als luisteraar de indruk dat Octurn hier een bijzonder chaosrijke geluidsbrij aflevert. Toch valt alles fraai in de plooi, al dient zeker ook gezegd dat Octurn met de klassieke componist Olivier Messiaen geen voor de hand liggende inspiratiebron voorlegt. De focus ligt hier ook op het technische aspect van de uitvoering, al merk je gaandeweg dat het spelen met toevalsfactoren nieuwe, vaak behoorlijk inventieve combinaties blootlegt. En daar is het hier om te doen: het openbaren van nieuwe geluiden, ideëen, kleuren (Black Tara, Red Tara, Blue Tara), .. .
Wie op zoek is naar vlot behapbare muziek, loopt hier best in een boog omheen. Wie daarentegen tegen een fikse dosis totaal ongrijpbare muziek kan, heeft hier ongetwijfeld een erg vette kluif aan. Neem bijvoorbeeld M46664a of Lhasa (een verwijzing naar de lokatie als de veel te vroeg gestorven muzikante Lhasa De Sela?). Het blijft een mysterie.
Het samenspel tussen de muzikanten bleek live al een genot om te aanschouwen, op het album presenteert zich dat in composities die sommigen wellicht omschrijven als ‘muziek voor lastige intellectuelen met een neurotisch kantje’. Daar is hier gelukkig helemaal niets van aan, het is slechts genieten van prikkelende, weerbarstige muziek die alles wat nog maar vaag naar conformisme neigt per direct de vuilnismand in kiepert.
Straf plaatje? Straf plaatje ! Zo hebben wij dat althans graag. Véél liever iets dat de wenkbrauwen doet fronsen, iets dat de luisteraar écht uitdaagt dan een zoveelste oefening in al te stereotiepe radiovriendelijkheid. Voor dat eerste wijzen we we maar al te graag richting het Brusselse Octurn die met het door Koen Gisen gesuperviseerde Songbook Of Changes alvast voor een bizar en behoorlijk eigenzinnig album tekent.
