×

Concert

03 december 2018

Nieuwe festival 4th Stream in Bozar, Brussel verrast fijn

Geschreven door: Dick Hovenga

Een nieuw festival in het imposante Bozar met jazz en haar avontuurlijke wegen als uitgangspunt. Mooi idee, altijd en al helemaal als dit nieuwe festival vanaf de kelder wordt opgebouwd. Op de eerste avond van het nieuwe festival 4 optredens in 3 verschillende zalen, waarvan het middengedeelte twee bands op dezelfde tijd heeft. Met MDC III, James Brandon Lewis Trio feat. Anthony Pirog, Jameszoo Quartet en Dinosaur een mooie line up.

mdciii

Het is MDC III die in de Terarken zaal de spits mag afbijten. En zoals we de band kennen doen ze dat met volle overtuigingskracht. Nog maar 3 weken geleden zag ik de band een imposante set spelen op Jazz Brugge maar in die tussentijd (wat hebben die gasten gedaan joh??) hebben ze alweer heel grote stappen vooruit gemaakt. Met een verpletterend goed live geluid en een lekker dikke lichtshow klinken hun composities vanavond nog indrukwekkender.

De mannen zijn momenteel in top shape en halen alles uit de 50 minuten die ze mogen spelen. De drums ratelen en doordringen en Matthias de Craene weet steeds weer met inventieve blaasinstrumenten, naast zijn onweerstaanbare sax spel, andere sferen neer te zetten. Natuurlijk is die basis in ritmes van Simon Segers en Lennert Jacobs de meest opzwepende en de Craene weet daar als geen ander weg mee. De grote kracht van MDC III is de alles overrompelende compleetheid in geluid waarbij je bij elk optreden in een soort van trance raakt. Geweldig trio.

Keuze maken tussen de volgende twee acts is gemakkelijk. James Brandon Lewis zag ik, onderhand wel erg verwend festival bezoeker moet ik toegeven, al op Brugge Jazz, dus ik geef de voorrang aan James Zoo Quartet (niet Quintet zoals in het programmaboekje stond aangegeven). Opvallend genoeg nog niet eerder gezien dus een kennismaking mag wel een keer. Fijne bandsamenstelling zeg, met naast Mitchell ‘Jameszoo’ van Dinther en Niels Broos op toetsen, de Britse Richard Spaven op drums en vanavond als verrassing Dries Laheye (onder meer STUFF. en Hoera) op bas. Alleen dat ritmetandem is al een groot feest, beide onnavolgbaar spelend tegelijk zo dik en strak. Verrukkelijk. Ook Broos en van Dinther zijn in vorm.

Met de songs van Fool als uitgangspunt spelen ze een fijne set al is de zaal waarin ze spelen, Salle M, misschien even niet de plek waar hun muziek het best tot z’n recht komt. Hoe mooi het geluid is soms wil je er dichterbij zijn. De manier waarop jazz zich de laatste jaren ontwikkeld heeft, heeft met dit soort bands steeds minder met zitten te maken. Je voelt aan alles dat als je dichterbij de band had gestaan de mannen er allemaal nog een schepje bovenop hadden gedaan. Dat de interactie er nog meer uitgehaald had. Nu was het gewoon een fijn optreden van een (nog steeds) veelbelovende band.

Ondertussen nog wel even wat momenten James Brandon Lewis meegepakt natuurlijk. Hij was in bloedvorm en ik kan zeggen dat de energie van de band me deze keer, hoewel ik maar een klein gedeelte zag, me nu wel volledig overtuigde. Fan van Brandon Lewis ben ik al lang dus maar snel hem weer even in een trio omgeving of hem juist alleen met Chad Taylor aan het werk zien weer.

dinosaur

Het Britse Dinosaur mocht de avond afsluiten in de Terarken zaal waar eerder ook MDC III stond dus. Met hun in mei verschenen tweede album Wonder Trail als uitgangspunt verraste de band met een avontuurlijk set. Het leek bijna alsof de band dat album als uitgangspunt had genomen en nu nog verder de avontuurlijk lijn aan het doorduwen was. Die hadden we even niet zien aankomen.

Trompettiste Laura Jurd, keyboard speler Elliot Galvin, bassist Conor Chaplin en drummer Corrie Dick vormen een mooi collectief jonge jazzmuzikanten die nooit voor voorspelbaar gaan. Zoals alleen al hun tweede album volledig anders klinkt als hun zeer succesvolle debuut Together, As One is dat bij hun live optredens niet anders. Goed dat te zien en te horen. Met vanavond vooral bassist Chaplin als geweldige spelende, alles aan elkaar verbindende, schakel.

Hoewel het zaalgeluid wel iets steviger had gemogen (ook bij een band als Dinosaur zou een vaste geluidsman/vrouw een waardige oplossing zijn om het bandgeluid optimaal te maken) speelde de band een fijne set die op de juiste momenten aanduwde en af en toe even lekker schuurde. Misschien iets meer geschikt om de avond spannend te openen, ik denk dat MDC III in alle heerlijke energie een net iets betere keuze was geweest, zette Dinosaur een mooi optreden neer dan maar weer eens aangaf hoe apart en anders deze band binnen het tegenwoordige Britse jazzveld bezig is.