Fijn dat met het wereldwijde succes van Melanie De Biasio nu ook het officiële debuut A Stomach is Burning, uitgekomen op Igloo Records, eindelijk op vinyl verschenen is. Haar debuut blijft een magnifieke ervaring.

Bloedmooi dat moment als De Biasio (Vlaamse moeder, Italiaanse vader) na de piano-openingsklanken van Down binnenkomt met haar warme, mysterieuze tegelijk sensuele stem en een broeierige sfeer optrekt. Gelijk verkocht was ik toen ik het voor het eerst hoorde. En de liefde voor haar stem en songs is nooit meer over gegaan. Wat een prachtopener van het album, wat een prachtige start van een gloedvolle carrière.

Wat een verschrikkelijk mooie band had De Biasio gelijk ook met Pascal Mohy op piano, Pascal Paulus op Wurlitzer, Hammond en Clavinet, Axel Gilian op contrabas en de immer geweldige Teun Verbruggen op drums. En Steve Houben, haar eerste steun en toeverlaat, op sax en fluit als gast bij de band. Als je zo’n band voor je debuut bij elkaar krijgt ben je al gelijk vele stappen verder.

A Stomach is Burning is de geboorte van een zeer groot talent en een album vol gloedvolle songs. In een verrassend loom tempo met veel ruimte voor de diverse instrumenten en muzikanten wordt optimaal de tijd genomen om de songs qua sfeer en emoties prachtig in te kleuren. De Biasio’s stem en dwarsfluitspel vervolmaken elke song.

Wat een overdaad aan prachtige songs kent A Stomach is Burning. Naast die bloedmooie albumopener vallen ook de titelsong, Blue, Let Me Love You, The Latest Light Of Love, Convictions en One Time gelijk op, net als de ijzersterke, fijn lang gerekte versie van Gershwins My Man’s Gone Now. De andere songs sluiten zich daar al snel op aan.

Alle songs werden door De Biasio en toetsenmannen Mohy en Paulus geschreven en ze openbaren een jazzy stijl die veel verder gaat dan waar de meeste jazzsongs normaliter in blijven hangen. Jazzsongs met aan triphop en elektronica gelieerde invloeden versneden en met de stem van De Biasio zo wonderbaarlijk mooi ingebed dat er een geheel eigen wereld ontstaat.

Zoals opvolgalbum No Deal, het majestueuze ‘tussendoortje’ Blackened Cities en derde album Lilies prachtig zouden bewijzen was A Stomach is Burning de aankondiging van een bizar groot talent die in een volledig eigen stijl een nieuwe jazzwereld opgezet heeft.