×

Concert

02 mei 2017

Matthew Halsall en Dwight Trible betoveren Flagey

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Gondwana Records

Magische muziekavonden waarop alles op zijn plek valt, ze overkomen je maar heel weinig. Maar als ze er dan zijn overspoelen ze je met emoties die je niet had zien aankomen.

Laten we maar gelijk heel duidelijk zijn: Dat Matthew Halsall met de samenwerking met Dwight Trible en meesterstap heeft gemaakt is duidelijk. Halsall speelt met Trible in zijn nabijheid niet alleen zijn allermooiste spel maar hij laat met zijn Gondwana Orchestra ook de schijnwerpers groots op de bijna levenslang onderbelichte zangkwaliteiten van Dwight Trible schijnen.

Op hun samenwerkingsalbum Inspirations moeten we nog tot einde juni wachten maar Matthew Halsall, zijn nieuwe Gondwana Orchestra, en de uit Los Angeles afkomstige zanger Dwight Trible spelen al wel even een korte tour door Europa. Wat begon met een aanvraag door het Brusselse Flagey (hulde!!) werd al snel een mooie tour met 2 uitverkochte shows in Parijs en 2 uitverkochte optredens in Ronnie Scott’s in Londen. Maar deze korte tour voordat het album uitkomt zal een voorbode blijken voor alles dat hierop gaat volgen.

Halsall begon het optreden in Flagey met een viertal composities van het meesterstuk When The World Was One, het album uit 2014 dat hij samen met een groep muzikanten maakte en die hij vanaf dat moment de Gondwana Orchestra doopte. Ondertussen alweer in de reïncarnatie met Jon Scott op drums, Chip Wickham op sax en fluit en de immer trouwe Taz Modi op piano en Gavin Barras op bas klonken de composities in eerste instantie in het zaalgeluid nog wat zoekend maar al snel fraai en rijk aan arrangement en solo´s. Wat heerlijk om die prachtcomposities, zo vol in de spiritual jazz geplaatst, weer eens voorbij te horen komen.

Met de komst van Trible, ondertussen ook alweer dik in de zestig, veranderde de sfeer van het concert in een hoogmis. Vanaf de allereerste tonen die hij inzette kwam het kippenvel in volle vlagen over het lichaam om daar de rest van het optreden niet meer vanaf te gaan. De manier waarop Trible zingt kun je niet anders dan ademloos aanschouwen. Hij is geen doorsnee zanger maar gebruikt zijn volle emotie in zijn stem en lichaam om de teksten kracht mee te geven. Hij zingt soul met zoveel gevoel doortrokken dat echt elke tekst die hij zingt hard binnenkomt.

Gelijk met hun bewerking van What The World Needs Now, een wel heel toepasselijke song in deze roerige tijden, trok Trible met zijn stem het concert volledig naar zich toe. Rond de microfoon heen draaiend, soms er even vanaf staand, liet hij met zijn stem de song zo intens tot leven komen dat je emotioneel volledig van je voeten werd geblazen. Je voelde het publiek ´waarom hebben we in godsnaam nog nooit van deze geweldige zanger gehoord´ denken. Een gedachte die met eenzaam mooie versies van een volledig platgetrapte songs als Feeling Good en I Love Paris de glans van het origineel in volle glorie werden hersteld, alleen maar sterker werd. Songs als Tryin´Times en Heaven and Hell waren al net zo indrukwekkend. Met het tranen trekkend mooie Dear Lord, een instrumentale John Coltrane compositie waarop Trible een diepe tekst schreef, werd het concert glorieus beëindigd.

Natuurlijk was het Trible die met zijn overrompelende vocalen en indrukwekkende performance volledig de show stal maar wat speelde Halsall en zijn mannen ook fantastisch. De ritmesectie zo los en vrij, dan weer fraai in dienst van de song dan weer heerlijk swingend, en Modi als ideale aangever voor de zang van Trible. Met Wickham op fluit als optimale sfeermaker en Halsall als muzikale afmaker. Wat sloot zijn spel steeds prachtig aan op de diepe zang van Trible.

Met een bloedstollend mooie versie van traditional Black Is The Colour Of My True Love als toegift kwam aan het concert helaas een einde. Dit was zo´n concert waarvan je er niet genoeg kan zien en dat eindeloos door had mogen gaan. Wat een fenomeen is Dwight Trible!! Niet vreemd dat Halsall en zijn mannen zich dienstbaar opstellen in zijn aanwezigheid. Tegelijkertijd had Trible zich geen betere band kunnen wensen om zijn hemelse zang tot grote hoogten te laten komen.

Halsall en zijn Gondwana Orchestra geven Trible de ruimte te glorieerden, zowel op het podium als op Inspirations, het album dat dus eind juni gaat uitkomen. Een concert dat absoluut niet gemist mag worden als ze in deze samenstelling in het najaar ook Nederland gaan aandoen. In Flagey werd het een glorieuze avond die ik niet zal vergeten. Zo intens zie je ze zelden.