Soms duiken er albums op die je het liefst als een eigen geheim bij je zou willen houden. Het in 1999 opgerichte Zwitserse Mats-Up levert daar met The Nature Of The Blues een uitstekend voorbeeld van. Op dat album gaat het kwintet onder meer aan de slag met resonantie, met overtones en intervallen. Klinkt best ingewikkeld, maar dat is het in wezen niet. De blues is vanzelfsprekend een muzikale vorm die een reactie op slavernij is, maar ook ruimte laat voor vrijheid en vooral expressie.

En net daarin schuilt het ultieme selling point van dit album. Bandleider Matthias Spillman (trompet, flugelhorn) zoekt samen met zijn medemuzikanten uitdrukkelijk naar nieuw muzikaal terrein. Dat doet dit collectief onder meer door tradities zoals keelzang en het geluid van de machtige Alpenhoorn een nieuwe muzikale vertaling te geven.

De band bracht enige tijd terug een livealbum uit (Live At Bird’s Eye) en dat hoor je ook op dit album, met name in de langere composities waarin de groep voluit gaat. Melt The Stone bijvoorbeeld neemt zijn tijd, maar weet net daardoor een straffe en uiterst krachtige uithaal te zijn. Het is een van onze favorieten op dit album en illustreert goed dat de groep al talloze concerten op zijn teller heeft staan. En daar komen er op basis van dit nieuwe album ongetwijfeld nog een pak bij.

Aan het begin, tijdens het stemmige, maar uiterst geconcentreerde Alpsegen hoor je echter trage, maar loepzuiver gespeelde noten. Die bewijzen dat de groep ook erg ingehouden en intiem kan spelen en zo uiterst kundig gevoelige snaren weet te raken. Dergelijke composities zijn oerdegelijk, al werken ze het best als je je er een besneeuwd bergachtig Zwitsers landschap bij bedenkt.

Wie muzikaal avontuur zoekt, komt met dit album zeker enige tijd toe. Dat heeft te maken met de unieke klankwereld die deze jongens in elkaar weten te steken. Nogmaals : resonantie, intervallen,.. zijn technische termen die in wezen niet nodig zijn om aan te voelen waar het hier om gaat. Zeker omdat trompettist Spillman die overtones gebruikt binnen de creatie van een nieuwe muzikale taal die erg natuurlijk en organisch klinkt.

Het album is de uiteindelijke realisatie van een jarenlang proces van zoeken en ideetjes uittesten. En eenmaal gekristalliseerd komen die ruwe, vaak door improvisatie tot stand gekomen juweeltjes op dit erg aardige album terecht. Zo werd het album op een paar dagen tijd opgenomen in de Zwitserse studio La Fonderie en nodigden ze daarbij Matthias Künzl uit die op zowat alle nummers extra drums en percussie toevoegde. Als kers op de taart duikt op het einde ook nog een vocale input van het Mats-Up collectief op.

The Nature Of The Blues is een knappe blik op de blues vanuit de jazz bekeken. Eigentijds ook, wat een track als Stream & Shout aangeeft. Al vormt de uiterst complexe, maar spannende triptiek Paris – Dakar zowat de ruggengraat van dit album en geeft de Zwitserse bende hiermee aan dat ze buiten de eigen jazz- en bluestraditie denkt en werkt.

Thematisch werkt Mats-Up onder meer rond eenzaamheid en vervreemding, die universeel van aard zijn. Spillman en co weten die echter zodanig te verklanken dat je je als luisteraar probleemloos op betrokken geraakt. De blues is vooral individuele expressie, zegt Spillman al werkt hij die op dit album uit in bandvorm. Zo krijgen we een wat radicalere klankwereld waarin het heerlijk ronddwalen is. Mats-Up is niet enkel Zwitserse precisie, maar weet ook heerlijk te grooven. En zo ontdekken we in The Nature Of The Blues een album dat langzaam rijpt en wellicht het best tot zijn recht komt op een podium.