×

Concert

13 januari 2019

Brussels Jazz Festival 2019

Martin Salemi Trio en Echoes of Zoo imponeren op Brussels Jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Wat een mooie verrassing binnen het jazzcircuit is het Brusselse Martin Salemi Trio toch. Vorig jaar zagen we het trio via het Leuven Jazz festival de B-Jazz competitie winnen en ondertussen hebben ze veel door het land gespeeld. Op het podium van de Studio 1 op Brussels Jazz horen we nu een trio dat fijn doorgegroeid is. Het pianospel van de jonge Salemi is een lust voor het oor, zo vloeiend en gevarieerd. En in Fil Caporali (contrabas) en Toine Cnockaert (drums) heeft hij de juiste muzikale kompanen gevonden om zijn muziek de juiste sfeer en kleur te geven.

salemi

Nadruk ligt natuurlijk op de fijne composities van hun debuutplaat Short Stories en de set wordt gedurfd gestart met een drietal ingetogen stukken alvorens het trio de ritmes wat opkrikt en de melodieën van Salemi de door hem zo geliefde Braziliaanse warmte meekrijgen. Het geeft de set de juiste zet op het juiste moment en des te meer valt op hoe rijk het spel van Salemi toch is en hoe gemakkelijk hij zijn spel kleurt met klassieke dan wel jazz en latin invloeden.

Wat vanavond heel duidelijk maakt is dat het Martin Salemi Trio een band is om heel goed in de gaten te blijven houden. Anders dan de heersende nieuwe golf binnen de Belgische jazz die voor verandering gaat en de muzikale jazzbakens verzet is Martin Salemi Trio meer traditioneel jazz georiënteerd. Het spel van Salemi is echter van zulk hoog niveau, zowel emotievol als speltechnisch, en de samenwerking tussen hem en de ritmesectie zo fijn, dat dit trio net zo gemakkelijk tussen al die vernieuwende Belgische bands internationaal grote indruk kan maken.

De ogen waren op deze eerste zaterdag van Brussels Jazz natuurlijk vooral ook gericht op het optreden van heldendrummer Antonio Sánchez. In een bijna uitverkochte Studio 4 (een fascinerende aangelegenheid omdat Sánchez met zijn band meestal in de wat kleinere jazz zalen speelt) mocht de drummer, die de afgelopen decennia onder meer binnen Pat Metheny Group en natuurlijk prominent in de film, zijn populariteit tot grote hoogten zag stijgen, zijn nieuwe project in.

sanchez

Lines In The Sand is het nieuwe album dat hij maakte met zijn band Migration. Een band en een album dat verhaalt over de verschrikkingen die migranten tegenkomen als ze hun eigen land ontvluchten doordat de politieke of economische situatie in hun eigen land geen toekomst biedt, zowel voor hun kinderen als voor henzelf. Gezien het feit dat Sánchez van oorsprong Mexicaan is, met de ‘luxe’ hulp van zijn familie een legaal verblijf in Amerika kreeg om zijn muzikale carrière te startten, ziet hij wat de Amerikaanse en Mexicaanse politiek teweeg brengt voor alle Mexicanen alleen al.

Migration is een veranderende band. Met John Escreet op toetsen, Matt Brewer op bas en Chase Baird op sax bouwde hij een prachtband die op de wereldwijde podia prachtoptredens gaf. Sinds kort zit ook Sánchez vrouw Thana Alexa in de band en blijkt dat nu net vanavond de schakel te zijn waar het mis gaat. Een alom bekend muziekbegrip is: Neem nooit je geliefde in je band tenzij ze minstens net zo getalenteerd is als jezelf. Dat Alexa, hoewel Sánchez het in zijn presentatie van de band anders doet voorkomen, laten we het netjes zeggen, die klasse van zijn overige bandleden nu niet echt heeft, zal dan al snel blijken.

De composities van Lines In The Sand zijn goed. Flink op Amerikaanse jazzleest geschoeid, maar zitten goed in elkaar. Hoogtepunten binnen de set zijn er als vooral Sánchez, want wat een ongelooflijke drummer is het toch, Escreet en Brewer met elkaar in muzikaal gevecht gaan. Adembenemend. Met Baird komt echt ook steeds Alexa het podium op waarbij zij met de melodielijnen van zijn sax meezingt en bijna overstemt. Volledig waardeloze aanvulling in het bandgeluid dus.

De set beklijft in eerste instantie toch door het sterke spel van eerder genoemden en de intelligentie van de composities. Totdat Alexa dan ook nog een song gaat zingen, ze heeft een weinig opvallende stem, en de sfeer van het concert een volledig andere kant optrekt. Daarna kost het flink wat moeite als luisteraar om met de lange titeltrack van het album de draad weer op te pakken. Waarom Sánchez besloten heeft zijn vrouw in de band op te nemen is zoals de liefde blind maakt. Dat het een verkeerde move is wordt vanavond wel heel erg duidelijk. Dat ligt echt niet aan Alexa, dat ligt echt aan Sánchez die besloten heeft haar in de band op te nemen.

echoes

We pakken daarna dus met graagte de muziek van Echoes of Zoo tot ons. De lekker recalcitrante nieuwe outfit van allesblazer Nathan Daems. Hemels hoe deze band de energie en muzikale dwarsheid van punk met jazz en oosterse sferen combineert en deze naar nieuwe hoogten tilt. Met hun eerste EP First Provocations net in de schappen mag deze band in de lobby het rijk toegestroomde publiek weer even van de benodigde energie voorzien.

De band speelt een lekker dikke set waarbij de samenwerking tussen gitarist Bart Vervaeck, bassist Falk Schrauwen, drummer Lieven Van Pee en Daems zeer tot de verbeelding spreekt. Grappig genoeg in de persaankondiging van de band, als een outfit voor Daems liefde voor Rage Against The Machine bedoeld, klinkt de band veel puurder en directer. Meer in de lijn van de Nederlandse The Ex. En dat is echt een groot compliment. The Ex is een instituut die juist door hun progressieve werelddenkwijzen nog steeds zo relevant is.

Echoes of Zoo is een fascinerende aanvulling aan het legioen erg goede bands die vanuit België opkomen. Dat Daems een van de meest kleurrijke muzikanten is die België kent is al enkele jaren duidelijk en zijn drie avonden als Artist in Residence verduidelijkten dat andermaal en optimaal. Echoes of Zoo heeft een enorme potentie, juist doordat ze die van Daems zo bekende wereldinvloeden zo optimaal in krachtige songs hebben weten te vatten en deze met volle energie over het publiek heen storten. Prachtige kennismaking!

Foto’s: Olivier Lestoquoit, Octavian Carare Photographe Belgique en Cyndi

Meer Brussels Jazz Festival 2019: