Het is even bijkomen als je naar dit intense album geluisterd hebt, naar de muziek die saxofonist Marius Neset (1986), toetsenist Django Bates (1960), bassist Jasper Høiby (1977) en drummer Anton Eger (1982) maken. Høiby en Eger vormen trouwens ook het ritme-tandem van Phronesis en zijn allebei bepaald geen koorknaapjes.

Meteen in de intro geraffineerd zigzaggende, elkaar overlappende en in elkaar grijpende, verdichtende patronen waarin je pas na verloop van tijd de ene saxofoon en die ene keyboard herkent. Even als later de door Bates bespeelde peck-horn. Het is het soort hyper-bop dat ook een merkteken van andere ensembles met/van Bates, zoals StoRMChaser, is. RMC, Rhythmic Music Conservatory, deze plaats in Copenhagen met zijn zeer bijzonder aanpak, waar zich onder tutelage van Bates jarenlang jonge generaties musici in leerensembles konden ontwikkelen waaronder zo iemand als Neset. Het is iedere keer weer verbluffend en mooi hoe Bates jonge musici pakkend steeds weer tot gedreven spel kan brengen en ze daarin met enorme spelvreugde over zichzelf uit kunnen groeien. Dat heeft ook hier duidelijk zijn sporen achtergelaten.

Neset zet in de eerste helft van het album in hoge scheurende vaart scherpe, kreukelige lijnen neer en brandt deze heet voordat hij in track 4 innemend zich van zijn balladesque kant laat horen en even later in een intermezzo met fraaie multiphonics (à la Håkon Kornstad) zijn ambiente capaciteiten ontvouwt. Gave toon en gave timing! De verschillende kanten komen samen in het episch uitzwervende Angel Of The North met zijn zangerige kwaliteiten en onderliggende Indiase ritmekwaliteiten. Dat Neset zich af en toe éen en al in bravoure uitleeft, is te begrijpen maar zal plaats maken voor spanning en suspense. Deze jonge Noor treedt op Jazzahead 2012 onder Deense vlag aan. Hij heeft ook nog een spannend duo met een andere RMC-absolvent, te weten tubaïst Daniel Herskedal. We zullen nog van hem en hun horen!