Leïla Martial (1984), een Franse vocaliste zal hier waarschijnlijk nog nauwelijks iemand kennen. Dance Floor, haar debuut-album is onlangs uitgekomen op het Brusselse label Out Note Records. Out Note (als opvolger van het toentertijd speciale Owl-label) heeft een kleine maar uitgelezen catalogus (o.m. David Liebman, Lee Konitz, Joachim Kühn, Eric Watson, Kenny Werner) met nieuwe producties die een vloeiende en vitale verfijndheid hebben die ze bijzonder maken.

Het album bevat 7 eigen stukken van groepsleden en het bekende Left Alone van Mal Waldron, pianist van de late Billie Holiday. Martial is weliswaar de hoofdpersoon maar dan wel als onderdeel van een hechte groep bestaand uit het ritme-tandem bassist Laurent Chavoit en drummer Eric Perez en rietblazer Jean-Christophe Jacques als intens mee-, bij- en tegenkleurende stem. De stemlijnen kunnen dus tamelijk vrij over een stevig pulserend ritme-fundament bewegen wat dan ook in ruime mate zowel in fraaie als vrije scats en in lyrische modaliteiten in mooie kleuringen door de saxofoon gebeurt.

Werking en impact van een vocalist(e) zijn een samenspel oftewel eenheid van stemkwaliteit, persoonlijkheid en temperament en muzikale verbeeldingskracht. Martial kan veel met haar uitgesproken meisjesachtige stem: met gemak geïmproviseerde scat-lijnen houden en doortrekken, in kleuringen schuiven, stuwen en mooi tegenmelodieën inbedden. Het gaat zoals men zegt heel soepel. Wat temperament betreft, stelt Martial zich open zonder in al te veel uitbundigheid te schieten. Wat muzikale verbeeldingskracht betreft beweegt ze zeker niet mooi langs gebaande paden. Ze heeft herkenbaar haar eigen aanpak en durft daarbij ook risico’s te nemen. Soms is ze daarbij nog sterk aan het verkennen en uitproberen van allerlei vocalisaties. Daardoor zingt ze dan minder vanuit de diepte die de weg naar de juiste vocalisatie opent – waardoor de dramatische kracht nog zou intensiveren. Haar stem en haar zang blijven aanstekelijk. Hierdoor blijft ze – steeds in samenspraak met de andere instrumenten – over langere tijdspannen en een groter spanningsboog boeien. Veelbelovend en eigen dus, zonder een spoor van trendyness. Behalve misschien met de titel van het album…