We schreven het al zo vaak: de Belgische jazzscène is al jaren enorm aan het boomen. Eindelijk aandacht voor al die jonge jazztalenten die met veel bravoure en dwarsigheid tradities op de schop zetten. Toch is het genre veel breder en veelzijdiger dan alleen die jonge branievolle herrieschoppertjes zoals onder meer Stuff!, TaxiWars, Beraadgeslagen, Steiger, Kabas,.. De Brusselse componist Kris Defoort levert met Diving Poet Society een fraai voorbeeld hoe bloemrijk de Belgische jazz is.

Defoort is een klassebak die eerder te situeren is binnen de wat meer traditionele jazzkaders, al durft ook hij daar een best eigenzinnige toets aan te geven. Dat bewees hij eerder al met het bijzonder fraaie Monk’s Dance, zijn live-albums (Live in Tokyo) en dat doet hij nu opnieuw met zijn nieuwe album Diving Poet Society. Dat album laat zich misschien nog het best vergelijken met een duik in fris water. Zo liet hij zich onder meer inspireren door een beeld uit een fotoboek van van de Braziliaanse fotograaf en sociale documentairemaker Sebastiao Salgado (zie ook de weergaloze, dik aanbevelenswaardige documentaire The Salt Of The Earth).

Diving Poet Society is voor Defoort deels terugplooien op werk met muzikanten als bassist Nicolas Thys (TaxiWars) en drummer/percussionist Lander Gyselinck (Beraadgeslagen, Labtrio, STUFF.), al schuwt deze groep, versterkt met de Hongaarse vocaliste Harcsa en de Franse altsaxofonist Orti (Mäak) het risico niet. Net daar gaat dit nieuwe album ook om : de durf om nieuwe wegen en geluiden op te zoeken, de durf om het reeds gekende overboord te gooien en jezelf helemaal over te geven aan iets nieuw, iets dat eerder nog niet bestond.

Net als voor zijn medemuzikanten is Diving Poet Society slechts een van de vele projecten voor Kris Defoort. Zo maakte hij eerder al furore met zijn Trio, werkte hij samen met acteur/regisseur/dichter en jazzliefhebber Josse De Pauw (o.a. An Old Monk) en legt hij momenteel de hand aan de muziek voor de opera The Time Of Our Singing, een bewerking van de roman van Richard Powers.

Op zijn nieuwe album vertrekt Defoort vanuit verschillende inspiraties: zo zijn er odes aan de tragische jazzheldin als Billie Holiday (Heavenly Billie) en aan jazzheld Pierre Van Dormael (Diving Poets), maar de kernstukken zijn in sterke mate te danken aan gedichten van Peter Verhelst. Zo opent het album met The Pine Tree And The Marching waarin de bijdragen van vocaliste Veronika Harcsa en saxofonist Guillaume Orti deel uitmaken van een desoriënterend geheel vol ingehouden spanning. Het piept, kraakt en klinkt bijzonder mysterieus. Dat geldt ook voor Liquid Mirrors dat ingezet wordt door de funky wandelende bas van Nicolas Thys. Die passage illustreert de liefde voor de blijvende zoektocht in de jazz, de aandacht voor vrije expressie en improvisatie.

Defoort & co vertrekken vanuit een leeg blad en lijken met hun instrumenten het canvas te beschilderen, waarbij elke muzikant zijn eigen kleur toegewezen krijgt: Defoort houdt het op purper, hetgeen fraai contrasteert met Orti (oranje) en Harcsa (turquoise) die als vocaliste een van dé uithangborden van dit project is. Het is immers zij die vorm geeft aan de lyrische passages en in sterke mate mee de lijnen van de composities bepaalt. Knap ook om te merken hoe die gedichten van Verhelst als het ware de lijm zijn van een bredere verhaallijn die door het album loopt.

Tezelfdertijd is er natuurlijk die hemelse, ronduit bedwelmende muziek van de bende rond Kris Defoort die vaak schippert tussen mysterie en experiment, zoals onder meer tijdens Diepblauwe Sehnsucht en het treffend getitelde New Sound Plaza. Her en der ontwaar je ook invloeden uit de klassieke wereld, al is misschien het meest indrukwekkende hoe deze groep hier allerlei invloeden tot een fraai geheel smeedt. Poëtisch mooi, teder, lyrisch.. het is allemaal van toepassing op dit album.

Niets zou u mogen weerhouden om hiermee kennis te maken. Een drie kwartier zitten we te luisteren naar een adembenemende en van levenslust getuigende luistertrip. Het kwintet neemt dan wel een diepe duik in het onbekende, het loont de moeite om dat samen met deze Diving Poets Society te doen, bij voorkeur in een concertzaal waar dit project nog veel sterker tot leven komt.

Kris Defoort & co stellen dit album voor tijdens een Belgische tournee die hen o.a. langs Jazz Station (2/11, Brussel), De Singel (3/11, Antwerpen), Handelsbeurs (4/11, Gent) en tenslotte Vrijstaat O. (5/11, KAAP Oostende) brengt