×

Concert

29 september 2015

Klezmer met WDR Big Band en David Krakauer – Jazz Viersen

Geschreven door: Wouter Schenk

De 29ste editie van het Internationales Jazzfestival Viersen had de primeur van een bijzondere samenwerking tussen David Krakauer en de WDR Big Band. Viersen is een gemeente net over de grens bij Venlo. Met 74.000 inwoners, verdeeld over vier kernen, waarvan naamgever Viersen de grootste is, onder de rook van het grotere Mönchengladbach. De mooie Festhalle is sinds jaren, zoals ook afgelopen weekend, de plek voor dit kleine, maar bijzondere festival. Bijzonder omdat er toch in de loop van de 29 edities hele grote artiesten hebben opgetreden, waaronder Chick Corea, Joe Zawinul, Billy Cobham, Ahmad Jamal en Chris Potter. Dit jaar is de festhalle volledig uitverkocht.

David Krakauer, geboren in 1956 in New York heeft als klarinettist een grote reputatie in het genre van klezmer en klassieke muziek, maar hij maakt ook regelmatig uitstapjes naar jazz en hip hop, zoal met zijn formatie Abraham inc. Hij speelde met de Klezmatics en grote symfonische orkesten, maar nog nooit eerder met een big band. De WDR Big Band en Jazz Viersen hebben de primeur. Hij begint met de song Moskovitz, geschreven door Fred Wesley. De solo’s van Krakauer zijn frivool, in alles hoor je zijn achtergrond in de klezmer. Het orkest speelt ingetogen, het laat zien hoe veelzijdig dit orkest uit Köln is. Het repertoire van Krakauer wordt benut met diverse nummers, waarbij traditionele Joodse bruiloftmuziek vaak de basis is. Krakauer vertelt er vol enthousiast over en neemt het publiek mee op een reis die vooral door Oost-Europa gaat. Songs van zijn eigen hand zijn weer geïnspireerd door andere grote meesters, zoals met Klezmer al la Bechet, een ode aan de jazz saxofonist Sidney Bechet. In Love Song for Lemberg / Lvov betuigt Krakauer zijn liefde voor deze oude Poolse stad, bij het einde van de Tweede Wereldoorlog door Stalin, Roosevelt en Churchill met een pennenstreek toegevoegd aan de Sovjet Unie, later Oekraïne. Met humor vertelt hij over de trein naar Moskou, die om 6 uur vertrok én om 8 uur. De zelfde trein. Ja, 8 uur Moskou-tijd.

David Krakauer

Checkpoint Lounge gaat over één van zijn vele reizen door Oost-Europa over ‘bumping highways’ en van checkpoint naar checkpoint in Oost-Berlijn. Prachtig solowerk, niet alleen van Krakauer, maar ook van diverse WDR Big Band helden waaronder Paul Heller (sax) en leden van het Nederlandse smaldeel met Ruud Breuls, Rob Bruynen (beiden trompet). En het wordt gedragen door het mooie ritme werk door Hans Dekker (drums). Het orkest staat onder leiding van gast dirigent en arrangeur Chris Byars. Met Si tu vois ma mère van Sidney Bechet wordt een uitstap gemaakt naar de beginperiode van de jazz. Mooie gevoelige uitvoering die je in gedachten meeneemt naar een midnight in Parijs. Met een wedding dance, traditional uit het klezmer repertoire, nemen Krakauer en de WDR Big Band het publiek mee in Orientaalse sferen. De afsluiter Tribe Number Thirteen is in tegenstelling tot het voorgaande heel groovy en funky. En dat brengt de WDR Big Band tot volle expressie. Een prachtige en gedurfde combinatie met mooie arrangementen.

Het daarop volgende concert in de grote zaal is van geheel andere orde. De Duitse veelzijdige artieste, actrice en zangeres Meret Becker treedt op met haar band en het project Deins and Done. Een stilistische act met vooral eigen nummers, maar ook interpretaties van songs van Tom Waits, waarmee ze zingt over de liefde. Niet alleen de vervulde liefde, maar ook de gemiste liefde. Een caleidoscoop van mooie songs in een bed van folk, blues en bluegrass. Ze wordt begeleid door Buddy Sacher (gitaar), Uwe Breunig (percussie) en backing vocals David Gaffney en Chistiane Hommelsheim. Becker speelt ook gitaar en zowaar zingende zaag. En niet zomaar, het resultaat is een prachtig klankspel in deze gevoelige theatershow waarbij je dan wel weer denkt: jazz?? Nee, maar wel heel mooi en het voegt zeker iets toe.

Pure jazz, voor zover dat bestaat, zijn de optredens van artist in residence Wolfgang Haffner. De Duitse slagwerker, ook te horen op het album A Life In The Spirit Of Jazz, dat onlangs werd uitgebracht in verband met de 75ste verjaardag van ACT baas Siggi Loch, speelt vier sets in een de kleine zaal. Hij wordt begeleid door Christian Diener (bas), Hubert Nuss (piano) en Christopher Dell (vibrafoon). Het kwartet laat prachtige nummers horen. Haffner is gastheer voor zijn collega musici en presenteert drie projecten Highlights aus den Trio-Programmen, Schlagzeug und Vibraphon im Gespräch en zijn actuele project Kind of Cool. Jammer genoeg valt er voor velen niet in de overvolle kleine zaal te komen. De uitverkochte Festhalle is wat dat betreft beperkt. De organisatie zou eens na moeten denken. Of minder kaarten verkopen óf uitbreiding zoeken voor de capaciteit aan bezoekers door het plaatsen van een grote tent. Daar is genoeg ruimte voor bij de Festhalle.

Beneden in het souterrain is het derde podium ook al moeilijk te bereiken door de beperkte ruimte en de vele bezoekers. Aan het einde van de avond, als een deel van het publiek huiswaarts is gekeerd, lukt dat wel bij het optreden van het Berlijnse quartet Azolia. De band rondom de Belgische zangeres Sophie Tassignon en de Amerikaans-Duitse saxofoniste Susanne Folk heeft een bijzondere bezetting, met naast hen Lothar Ohlmeier op sopraansax en basklarinet alsmede Andreas Waelti op bas. Vocale jazz, world music in een rustige sfeer. Het komt heel poëtisch over. Jazz Viersen laat net zoals vorig jaar een aantrekkelijke en brede programmering zien. We kijken uit naar de jubileum editie volgend jaar.

De WDR Big Band heeft een opname van de repetitie met David Krakauer op Youtube gezet met het nummer Si tu vois ma mère.