King Willy’s Day met Roy Hargrove in Porgy & Bess

‘I am a Terneuzenaar‘, zo sloot Roy Hargrove met zijn kwintet het derde en laatste concert af in een reeks van drie, afgelopen zaterdag in Porgy en Bess in Terneuzen. Kind aan huis is hij in de Zeeuwse jazztempel. Zo’n 20 maal heeft hij er opgetreden en ze zijn inmiddels ook kind aan huis bij ‘Trudy’s’ waar voorafgaand aan de set royaal voorzien wordt in de spareribs, met honing nog wel. De dresscode was ‘Royal’ op Koningsdag in het muziekcafe en dat lieten de bandleden niet aan zich voorbijgaan, drummer Quincy Phillips uitgedost met oranje hoed en pianist Sullivan Fortner met een oranje verentooi. Door Quincy werd Koningsdag omgedoopt tot ‘King Willy’s Day’.. De stemming zat er dus goed in bij de band. En dat is mooi.

Porgy en Bess is een naam in Zuidwest-Nederland. In 1957 opgericht door Frank Koulen, een militair uit Suriname die dienst nam bij de Mariniers en na de bevrijding in Nederland is gebleven, wiens portret prominent aan de wand hangt, naast foto’s – verschillende van huisfotograaf Eddy Westveer – van de vele artiesten die Porgy en Bess hebben aangedaan. In 1985 overleed Koulen en is het cultuurpodium annex cafe voortgezet door vrienden. Dat was geen eenvoudige opgave, het pand moest verbouwd en verworven worden en dat lukte uiteindelijk in 1989. Inmiddels is het een stichtingsvorm en wordt het podium gedreven door tientallen vrijwilligers die gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor het programma, beheer en exploitatie. Het programma bestaat uit jazz, klassiek, roots en literatuur. Voor elk onderdeel zorgt een groep vrijwilligers voor de programmering. Als je ziet welke jazz namen het podium aandoen, dan besef je dat het niet zomaar een podium is. Een kleine greep: Boy Edgar, Toots Thielemans, Chet Baker, Diana Krall, Lee Konitz, Astrud Gillberto en Roberta Gambarini. Elk jaar in eind mei of juni – het weekend na Pinksteren – wordt in Terneuzen Schelde Jazz gehouden, wat deels In Porgy en Bess plaatsvindt, maar een andere organisatie heeft. Dit jaar geprogrammeerd op 13, 14 en 15 juni. Het programma is reeds bekend en vind je hier. Porgy en Bess laat zien dat cultuur leeft en dat met inzet en enthousiasme een mooi podium een begrip kan blijven, ondanks de frisse wind de waait in subsidieland.

Terug naar Roy Hargrove. Koningsdag – of King Willy’s Day – moet een feest zijn en daar droeg het kwintet van harte aan bij. De geroutineerde musici die Hargrove begeleiden zijn stuk voor stuk rasartiesten die met of zonder setlist zo een avond vol spelen. Met Sullivan Fortner op piano, Justin Robinson al vele jaren aan de zijde van Hargrove op sax, Ameen Saleem op contrabas en de altijd energieke en goedlachse Quincy Phillips op drums. Het is in deze samenstelling dat het kwintet in 2012 voor het eerst Nederland aan deed in een exclusief concert in het Bel Air Hotel – naast de oude stek van North Sea Jazz – in Den Haag. Vorig jaar was het kwintet te horen op North Sea Jazz in Rotterdam. Sulivan Fortner is overigens onlangs genomineerd als een van de vijf finalisten van de Jazz Fellowship Awards van de American Pianists Association.

Het concert bestond uit twee sets van zo’n anderhalf uur. Zo krijg je nog eens waar voor je geld met een entreeprijs van 25 euro! Het was volle bak met 200 mensen. De set’s bestonden uit een goede mix van jazzstandards, nummers van diverse albums, zowel uptempo als ballads. Bekende nummers veelal in verfrissende en nieuwe arrangementen. Hargrove heeft de lead, maar laat voldoende initiatief aan zijn band, zo komt elk lid aan zijn trekken met mooie lange solo’s. Op het moment dat anderen soleren staat Hargrove op zijn typerende wijze – alsof hij in trance is – rechts naast het podium met zijn trompet in de hand naar beneden gericht. Prachtig om te zien en wie Hargrove kent, kent dit beeld. Samen met Justin Robinson worden er mooie duo solo’s uitgewerkt, waarbij ze elkaar tot het hoogste niveau uitdagen. De muziek kenmerkt zich tot straight ahead jazz, maar altijd met een mooie uitgebalanceerde melodielijn. Met verstilde stukken, maar dan weer vol energie en expressie. Mooi hoe delicaat Robinson en Hargrove op de achtergrond op hun sax en trompet zachtjes, akoestisch en ingetogen – maar net hoorbaar voor het publiek – riedeltjes meespelen als de andere bandleden aan het soleren zijn. Ook heel mooi was Nat King Cole’s Never Let Me Go, deze keer gezongen door Roy Hargrove, die daarmee bewijst dat hij een multitalent is. Hargrove is niet alleen kind aan huis in Terneuzen, maar in heel Nederland. Zijn concerten in het Bimhuis en Lantaren Venster waren geheel uitverkocht. Altijd een genot om deze rastrompettist te zien en te horen. Porgy en Bess zorgde voor een hoogtepunt door Hargrove weer binnen te halen. En ‘kind aan huis’ betekent dat we hem daar zeker nog vaker gaan zien!

Setlist:

Eerste set:

I’m Not So Sure

The Stinger

Nusia’s Poems

Simple Task

Dignified & Serene

Antigua

Rouge/Your My Everything

The Fakir

Bobby Watson

Bring it on Home to Me