×

Recensie

Jazz

20 juni 2017

Karl Van Deun

Weekend Art: Guitar Music & One Piano Piece

Geschreven door: Philippe De Cleen

Weekend Art: Guitar Music & One Piano Piece Karl Van Deun Jazz 5 Karl Van Deun – Weekend Art: Guitar Music & One Piano Piece Written in Music https://writteninmusic.com

De zoektocht naar goede muziek gaat onophoudelijk voort. Na twee albums aan de zijde van Ruben Machtelinckx brengt meesterlijke gitarist Karel Van Deun’ Weekend Art uit.Voor de ene is het sober, de ander houdt van de directe zeggingskracht die van zijn instrumentale gitaarplaat uit gaat.

Dat het geen bruisend, blinkende of flitse muziek is, stelt hij in een korte begeleidende nota. Daar was het hem zeker niet om te doen. In de luwte van alles maakte hij een zestiental composities met de intentie om enkele van zijn naasten wat naar minder commerciële muziek te doen luisteren. Het merendeel van de composities is van zijn hand, al duiken er een paar nummers uit het publiek domein (zoals de door Wallis Wallis gepende negro spiritual Swing Low Sweet Chariot) op.

Of de vooropgestelde intentie zich gerealiseerd ziet, is natuurlijk de vraag. Wél is duidelijk dat Van Deun zich niet laat opjagen door commerciële intenties en op eigen kracht een wondermooi album maakt, dat ergens aansluit op het werk met Ruben Machtelinckx (Shapes), maar evengoed een eigen karakter heeft. De vaak op akoestische gitaar gespeelde nummers klinken zo helder en uitgepuurd dat je als luisteraar de indruk hebt dat hij live aanwezig is.

Instrumentale gitaarmuziek kan voor velen misschien te kaal en sober zijn. Hier doet het wél iets. Van Deun tokkelt als een volleerde meester en laat horen dat zowel jazz, blues (For Mister Broonzy, Blues For Stef), latin (Latin Dance) als folk tot zijn vocabulaire horen. Verrassend genoeg duikt halfweg een door Ronn Andriessen op piano gespeelde Ballade Pour Ma Femme op. Alleen al die gedachte dat iemand zo’n aandoenlijk mooie geste ten aanzien van vrouwlief stelt, doet ons véél.

Tussendoor horen we onder meer Nardis, een nummer geschreven door Miles Davis, maar bekend gemaakt door jazzpianist Bill Evans. Die past goed binnen het klankpalet dat Van Deun voor ogen heeft. En ook de aanwezigheid van Joni Mitchell’s Blue zorgt voor een handvol poëtische blue notes op dit pracht van een album.

De grote kracht van dit album is verrassend genoeg de variatie. In een enkele beweging schippert Van Deun tussen allerlei genres en stijlen, van country en blues tot bossa (Bossa Sarah). In een kleine drie kwartier legt Van Deun een warme, mooie, van ambachtelijke pracht vergeven meesterproef op gitaar (en piano) af. Er duiken ook enkele solouitvoeringen van eerder werk met Machtelinckx op, zoals Medieval en Het Zandmannetje. Die maken duidelijk hoe knap die samenwerking eigenlijk wel was.

Als geheel is dit een enorm knappe luisterervaring. Net als de hoes gaat het hier louter om de ambachtelijke, niet commerciële omgang met muziek. Dit album is niet echt bedoeld om de massa’s te overtuigen, wél is er mogelijks een aandachtig luisterend publiek dat net als Van Deun bezorgd is om het behoud van erg waardevolle, niet – commercieel geïnspireerde muziek. Dit is zonder meer een bescheiden meesterwerkje, voor zij die het nog aankunnen om drie kwartier grandioze pracht mee te maken zonder hyperkinetisch naar de volgende attractie te verlangen.

Warm aanbevolen luistermateriaal. Het album kan hier beluisterd en besteld worden.



  1. Ballade For Ma Femme (guitar version)
  2. Latin Dance
  3. Het Zandmannetje
  4. Stride Guitar
  5. For Mister Broonzy
  6. Nardis
  7. Ballade Pour Ma Femme (piano version)
  8. Swing Low Sweet Chariot
  9. Joni Mitchell's Blue
  10. Medieval
  11. Blues For Stef
  12. Bossa Sarah
  13. Inspiration
  14. Warme Streken
  15. Trapped Species
  16. The Art Of Nonsense