De Amerikaanse saxofonist Joshua Redman stond met zijn trio afgelopen dinsdag in een reeds lang van te voren uitverkocht Bimhuis. Met een geweldig optreden had de Tiger Woods van de jazz het publiek al snel helemaal om.

Opgegroeid in Californië als zoon van de legendarische saxofonist Dewey Redman was Joshua al op jonge leeftijd bevangen door jazz. Met zijn vader als leraar leerde hij de sax spelen. Via de Berkeley School en Harvard University, waar hij cum laude afstudeerde won hij vervolgens de Thelonious Monk International Jazz Saxophone Competition waarna hij besloot optimaal de muziek in te gaan. Al snel daarna kreeg hij een platendeal aangeboden. Eerste maakte hij indruk onder de vleugels van zijn vader op diens album Choises album, maar daarna vol op eigen kracht met zijn eigen trio. Een trio dat per album wisselt en altijd talentvolle muzikanten kent.

Redman

De albums die Redman maakt verrassen telkens door zijn inventiviteit in composities en het geweldige spel van zijn muzikanten en de enorme progressie die hijzelf ten gehore brengt. Luister in dit geval eens naar Wish uit 1992 waarop Charlie Haden, Pat Metheny en Billy Higgins meespelen en zijn laatste album Back East of zijn onnavolgbare albums met het SFJazz Collective, de San Franciso tegenhanger van Wynton Marsalis’ Lincoln Center Jazz Orchestra.

Bimhuis

Dat Redman in zijn aankondiging afgelopen dinsdag vertelde dat hij nog nooit in het, oude of nieuwe, Bimhuis had gespeeld mag een grote verrassing genoemd worden. Veelal grote zalen, zelfs Paradiso, waren de plekken waar hij voorheen in Nederland optrad. Hij was dit jaar reeds een keer eerder in het land. Afgelopen North Sea Jazz had hij de ‘eer’ om naast Snoop Dogg, in een intiemere zaal het festival af te sluiten. Met een geweldig trio, met onder meer meesterdrummer Antonio Sanchez, was zijn set daar uitermate enerverend. Met Joe Lavano als gast kon dat helemaal niet meer mis gaan. In het Bimhuis was er weer puur een trio bezetting te zien. En wat een trio! Met bassist Omar Avital en de geweldige Greg Hutchinson op drums was de basis waarover Redman zijn elastische saxpartijen kon blazen al exorbitant goed.

Back East

De nadruk van het optreden lag vrijwel geheel bij de fraaie stukken van zijn laatste album Back East. Het album is een ware ode aan Sonny Rollins en zijn meesterwerk Way Out West, voor vele saxspelers de ultieme natte sax droom. Vrijwel alle stukken van ‘Back East’ kwamen voorbij waarbij het titelnummer en The Surrey And The Fringe On Top, een compositie van Rodgers and Hammerstein, en I’m An Old Cowhand, een track afkomstig van het Way Out West album absolute hoogtepunten vormden. De spontane samenwerking, het verbazen over elkaars solo’s en de pure en brute kracht in improvisatie waren ronduit sensationeel. Het was dan ook niet raar dat het publiek vrijwel gelijk helemaal om was en steeds luider applaudisseerde. Met het vanaf elke plek geweldige zicht op de muzikanten en het briljante spel wat ze ten gehore brachten bleef de aandacht optimaal. Opgesplitst in twee sets met een totale concertduur van 2½ uur kan dit optreden de boeken in als ronduit legendarisch.

Foto: Fred van Wulften