×

Concert

26 maart 2017

Jonge mannen van Steiger maken indruk op Leuven jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Met Steiger, het trio jonge mannen uit Gent, had de tweede zaterdagavond van Leuven Jazz wederom een wel heel veelbelovend concert te pakken. Het daarop volgende optreden van de al veel geroemde Amerikaanse saxofonist Logan Richardson daarentegen was routineus en stelde flink teleur.

We hadden het kunnen weten op basis van hun sterke Steiger EP van vorig jaar en met hun albumdebuut And Above All, nog maar net in de winkels, was het aan Steiger om de tweede zaterdagavond van Leuven Jazz af te bijten in de prachtige Schouwburg en gelijk vanaf het begin was al duidelijk dat het bijzonder zou worden. Hoewel nog wat ingehouden begonnen (zenuwen?) ontvouwde het bandgeluid zich gedurende het optreden en lieten toetsenman Gilles Vandecaveye, contrabassist Kobe Boon en drummer Simon Raman horen waartoe ze in staat zijn.

De composities die ze spelen herbergen avontuur en onvoorspelbaarheid. Net als al die andere nieuwe spannende jazz bands uit België heeft ook Steiger het geflikt om traditionele jazz een flinke schop onder de kont te geven. De voorspelbare jazzpatronen worden doorbroken en met dwars spel een nieuwe richting opgeduwd. Als Vandecaveye halverwege het concert van de vleugel naar zijn keyboards keert veranderd de sound van het trio al helemaal en wordt het spel nog verder open gebroken met diepe beats en grooves en fascinerende soundscapes. Het laatste gedeelte van het concert is ronduit verbluffend.

Je kan horen en zien dat de band nog jong is. Ze zijn gretig maar durven soms nog niet voluit te gaan. Met een kleine aanmoediging zullen ze de komende maanden er nog harder op gaan klappen en nog meer indruk gaan maken. Voor een eerste kennismaking was dit derhalve een absolute openbaring te noemen. Steiger is een prachtige aanvulling aan het al zo opbeurende Belgische jazzlandschap te noemen. Geen land waar momenteel zoveel jonge muzikanten zoveel creativiteit en daadkracht vanuit de basis in jazz, maar met het zicht op een veel breder muzikaal perspectief, tentoon spreiden.

Saxofonist Logan Richardson en zijn kwartet mochten daarna het podium op. Door gemiste vluchten was de band pas laat in de zaal aangekomen dus een soundcheck moest nog in de pauze na het concert van Steiger plaatsvinden.

Van Richardson werd heel veel verwacht. Voor zijn laatste album Shift kreeg hij hulp van jazzgrootheden Pat Metheny, Jason Moran en Nasheet Waits. Mannen die zijn talent dus is opgevallen. Misschien was het al een voorteken maar Richardson heeft zijn band afgelopen maand bijna geheel vervangen en stond dus hier met zijn nieuwe band op het podium. Een band, zoals gelijk al bleek, met wel heel erg weinig uitstraling. Het was Richardson die met zijn geweldige spel de kar moest trekken en dat was helaas niet genoeg.

Dat Richardson alle kwaliteiten heeft en ook compassie toont werd al snel duidelijk maar wat speelden de muzikanten in zijn band flets en wat werd er op die bekende Amerikaanse manier een dichtgesmeerd en slik tegelijk voorspelbaar dik geluid neergelegd. Het goede spel van Richardson vond nergens een fijne bodem en sloeg vaak al dood voordat het uit de speakers kwam. De desinteresse van de met een hoodie en zonnebril getooide bassist, die vaker niet dan wel op het podium stond en dan ook nog eens verschrikkelijk ongeïnspireerd speelde, werd al snel een irritatie. De ook de drummer en toetsenman zakten al snel weg in slap en voorspelbaar, soms zelf dodelijk saai, spel.

Het concert werd halverwege zo routineus en het gebrek aan echt goede composities zo groot dat ik mijn aandacht verloor en wegdroomde bij alle goede concerten die ik deze mooi volle week op Leuven Jazz al gezien heb. Dit was het soms van Amerikaanse muzikanten zo bekende fenomeen van ‘we zijn jong en bekend, maken platen voor Blue Note en wie maakt ons wat?’. Noem het attitudejazz. De tijden zijn echter zo veranderd dat een slecht concert geven behoorlijk dodelijk voor je carrière kan zijn. En al helemaal voor nieuwe boekingen. Als je dat dan ook nog voed door arrogant over te komen al helemaal.

Ik zou Richardson, die wel aangaf compassie met het publiek te hebben en er voor te willen gaan, aanraden heel snel een groep muzikanten te zoeken die hem uitdagen om het allerbeste uit zijn spel te gaan halen. Hij heeft absoluut de kwaliteiten, maar met deze band gaan die er totaal niet uitkomen. Een groep muzikanten met een puur en meer akoestisch geluid zullen hem boven zichzelf doen uit laten stijgen.

Hoe opvallend ook. Het concert van de jonge mannen van Steiger was datgene dat deze avond mooi maakte. Zij hadden van mij de hele avond mogen vullen!