Het blijft een verbazingwekkend verhaal. De Indonesische jazzpianist Joey Alexander debuteerde op 11-jarige leeftijd op uitnodiging van Wynton Marsalis in Jazz At Lincoln Center waar hij het publiek gelijk in extase bracht. Nog geen 4 jaar later is hij alweer toe aan album nummer vier. Met zijn nog net geen 15 jaar (eind juni wordt hij dat pas) is dat een bijna verbijsterende waarheid.

Je kan zijn optreden als 11-jarige jazzpianist nog een novelty noemen, het feit dat hij al met Herbie Hancock speelde, vorig jaar een album met Monkcomposities uitbracht dat erg goed was (Joey. Monk. Live!) en voor zijn vierde album met bassist Reuben Rogers en drummer Eric Harland een trio vormt en Joshua Redman als gast op drie tracks sax meespeelt natuurlijk niet. Alexander is een hoewel nog zo jong, begaafd pianist waar ook de grote jazzsterren graag mee willen spelen.

Voor zijn nieuwe album Eclipse schreef hij ruim de helft van het materiaal zelf. Luister zijn tweede album Countdown (2016) en hoe verbazingwekkend het niveau van zijn eigen composities toen al was, worden die met Eclipse moeiteloos overtroffen. Zijn eigen composities doen niet onder voor de stukken die hij van andere bewerkt. En dat is nogal wat.

De twee openingstrack van het nieuwe album, Bali (vernoemd naar zijn geboortegrond), en ook Faithful, Fourteen (met Redman) en Space zijn ijzersterke composities. Redman in blakende topvorm is een absolute aanvulling op het trio. Natuurlijk ook omdat Rogers, Harland en Redman elkaar al jaren naadloos aanvullen. Alexander, hoe jong hij ook is, speelt vloeiend met de mannen mee. Daarnaast speelt hij een wel heel fraaie Blackbird (van McCartney) en samen met Redman de pannen van het dak op Ray Noble’s The Very Thought Of You.

De lang gerekte titeltrack is het hoogtepunt van het album. Niet voorgeschreven om op te nemen voor het album schreef hij de compositie in de periode dat het trio in de studio zat, geïnspireerd als hij raakte door de zonsverduistering die op de eerste dag van opname (21 augustus vorig jaar) plaats had. Het is een ingenieuze compositie in vele lagen en klankkleuren opgezet, waar de drie muzikanten met prachtig avontuurlijk spel de compositie onvergetelijk maken. Zonder twijfel een van de sterkste nieuwe jazzcomposities die je dit jaar gaat horen.

Eclipse is een rijk jazzalbum. Geen vernieuwende maar meesterlijke pianojazz met een uitstekend spelend trio. Mooi om te horen dat Rogers en Harland de jonge Alexander niet sparen in hun gedreven spel, hem dus echt als een gelijke zien, ondanks zijn jonge leeftijd. Maar misschien moet ik ook gewoon stoppen met nadenken over wat Alexander op zijn leeftijd al allemaal flikt op de piano. Dat leeftijdverhaal nu gewoon maar achter me laten. Zijn spel op Eclipse is van een zo grote klasse en klinkt zo door de wol geverfd dat elke niet wetende luisteraar het sowieso niet zou horen. Feit is wel dat als hij op zo’n jonge leeftijd al zo goed is, dat je extra benieuwd bent waar hij de komende jaren muzikaal naartoe zal gaan. Met Eclipse in het achterhoofd kan dat niet anders als super interessant worden.