×

Recensie

Jazz

31 januari 2017

Jihye Lee – Diamond Sutra

Diamond Sutra Reader

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Hevhetia

Diamond Sutra Reader Jihye Lee Jazz 3 Jihye Lee – Diamond Sutra Reader Written in Music https://writteninmusic.com

De Koreaanse jazzvocaliste Jihye Lee heeft een connectie met België en de Belgische jazzscène. Zo stond ze onder meer op de planken in samenwerking met Diederik Wissels, een van de prominente muzikanten die de Belgische jazzscène rijk is. Maar ze heeft ook een eigen trio waarmee ze de Koreaanse muziektraditie en jazz met elkaar mengt. Bijgestaan door pianist Nicola Andrioli en percussionist Bo-Sung Kim maakte ze haar debuut Goblin Bee (2012). En nu is er de opvolger Diamond Sutra Reader.

Op dat nieuwe album brengt Lee een mengeling van eigen werk en herwerkingen van verschillende songwriters, zoals Kurt Weill en Harold Arlen. Vanzelfsprekend is jazz een richtinggevend element, maar ook pop en vocaal experiment spelen een erg belangrijke rol op Diamond Sutra Reader.

Lee beschikt over een erg bijzondere, sensuele stem die ze heerlijk aan het werk zet op haar album. Ze wordt begeleid door Stefaan Debevere op soprano en altsax, Sabin Todorov op piano en Bo Sung Kim op percussie. Een iets andere bezetting dan haar debuut, hetgeen ook muzikaal een heel ander geluid oplevert. Minder zen, meer kamermuziek. Zo lijkt het althans toch.

Ze heeft soms niet echt veel tijd nodig, zoals Dance For Victor, een fraai uitgewerkte schets van meestergitarist Philip Catherine. Of neem het ronduit romantische Let’s Fall In Love van het duo Harold Arlen/Ted Koehler. En ook met Afro Blue (Mongo Santamaria/Oscar Brown Jr) bewerkt ze een klassieker, al dient gezegd dat we net die al door anderen (o.a. Coltrane) héél anders herwerkt hoorden.

Zodoende krijgen we een album dat twee richtingen uitgaat : via de ene weg zoekt de Koreaanse Lee heil in traditioneler, door vederlichte pop, traditionele singer-songwriter en klassiekere jazz beïnvloed werk, via de andere laat ze letterlijk een eigen stem horen. En laat die eigen stem en het eigen werk net het meest indruk maken op dit nieuwe album.

Er zijn poëtische passages, al horen we Lee het liefst van al voorzichtig het bereik van haar eigen vocale en compositorische talenten aftasten. Zoals tijdens de zacht openbloeiende lateavondjazz die te horen is op de titeltrack bijvoorbeeld, maar ook tijdens opgewekte binnenkomers als The Fountain Of Soul en op het percussie terende Shinnahgeh, dat zijn geheimen niet snel prijs geeft.

Ook aan te stippen is het pakkende Distance, waarmee ze heel even de diepte ingaat. Die wordt opgevolgd door het kaarslicht van een September Song (Kurt Weill). Even goed horen we haar graag experimenteren, zoals bijvoorbeeld tijdens New Arirang.

Al bij al laat Diamond Sutra Reader ons achter met een tevreden gevoel. Het album stelde zeker niet teleur, maar het ware interessanter geweest moest Lee de covers achter zich laten en gaan voor een album vol met eigen werk.



  1. Diamond Sutra Reader
  2. The Fountain of Soul
  3. Shinnahgeh
  4. Afro Blue
  5. Dance for Victor
  6. Mermaid
  7. Distance
  8. September Song
  9. Let's Fall in Love
  10. New Arirang
  11. Goodbye Song