×

Concert

23 maart 2015

Jazz Maastricht – Theater Aan Het Vrijthof

Geschreven door: Wouter Schenk

• fotografie door Wouter Schenk

Terwijl Maastricht het tweede weekend van de illustere kunstbeurs Tefaf in gaat, het Vrijthof mede om die reden is omgetoverd in een high society poloveld waar Bentley’s af een aan rijden om VIP’s naar de sponsor corner van het evenement te brengen, vindt op zaterdag 21 maart in het Theater Aan Het Vrijthof Jazz Maastricht 2015  plaats. De nog steeds aanwezige voorzitter Jean Haesen van de gelijknamige stichting heeft dit jaar de operationele leiding gegeven aan de jonge festivaldirecteur Pieter Schoonderwoerd. De programmering kent een veelzijdigheid aan kleuren en stijlen. Zo wordt met de gevarieerde line-up een festival ‘geschilderd’ waarbij gekozen is voor avontuur, experiment en artiesten die zich zelf blijven vernieuwen.

De openingsact in de tot Bourbon Street omgedoopte grote zaal is voor de in Nederland goed bekende Portugese fadozangeres Christina Branco, die vanavond begeleid wordt door landgenoot en pianist João Paulo Esteves da Silva. Branco heeft een sterke reputatie en trad al vele malen in Nederland op, onder andere met het Metropole Orkest en de formatie Bløf. De samenwerking met Esteves da Silva gaat al 12 jaar terug. Met haar nieuwe tour, waarmee het duo een dag later ook optreedt in LantarenVenster in Rotterdam, brengt ze een vertolking van nummers van Cole Porter. Ze creëert daarmee een intieme sfeer van gevoelige klanken, virtuoos begeleid door het pianospel van Esteves da Silva. Het zijn nummers van The Great American Songbook die door Branco en Esteves da Silva geïnterpreteerd worden in een nieuw jasje. Daar slagen zij bijzonder goed in. De zaal hult zich in grote stilte door de intieme manier waarop de klassiekers vertolkt worden.

Op het zelfde moment en van geheel andere orde treedt de formatie op van de Zweedse drummer Magnus Öström. Vooral bekend van de formatie E.S.T. – Esbjörn Svensson Trio, het trio van de in 2008 tragisch bij een duikongeval overleden pianist. De bandmaten Öström en bassist Dan Berglund vonden na het zo helaas uiteenvallen van dit vermaarde trio elk hun eigen muzikale weg. Dan Berglund kwamen we in november nog tegen met Bugge Wesseltoft in Eindhoven. Öström staat vanavond met een band die bestaat uit Andreas Hourdakis (gitaar), Daniel Karlsson (piano) en Thobias Karsson (bas). Bij een formatie die zijn naam verbindt aan de naam van de slagwerker mag je verwachten dat het drumspel een leading positie in neemt in de composities. Maar dat laat Öström jammer genoeg niet helemaal zien. Geen dominant spel, hoewel vooraan gepositioneerd doet hij wat standaard verwacht wordt, het begeleiden. De groep speelt een mix van nummers van jazz en jazzrock. Met het nummer Searching for Jupiter voert de rock de boventoon en brengt Öström het vooral jonge publiek in de bovenzaal 42 Street wel in vervoering.

Nog hoger in het sfeervolle Theater Aan het Vrijthof is de zaal Birdland het podium voor het Frank Giebels Trio, bestaande uit de naamgever en pianist Giebels. Hij is afkomstig uit Heerlen, klassiek opgeleid en pas later heeft hij zijn liefde voor de jazz ontwikkeld. Hij doceert aan het Conservatorium van Maastricht. Een thuiswedstrijd dus, waarbij hij begeleid wordt door Philippe Aerts op bas en Hans van Oosterhout op drums. Het trio brengt eigen stukken en standards die op creatieve manier bewerkt zijn. Improvisaties en thema’s wisselen elkaar moeiteloos af in en sfeer van degelijkheid en rust.

Later speelt in een volle 42 Street het jonge talentvolle trio GoGo Penguin uit Manchester dat een tweedaags bezoek aan Nederland brengt, de avond ervoor stonden ze in Leiden. lees hier het separate verslag.

Van weer totaal ander orde is de formatie Acquaphonica dat daarna optreedt in 42 Street. Ook hier vooral jong publiek dat aangetrokken wordt door de band onder leiding van de Italiaanse pianiste en componiste Federica Colangelo. De band bestaat verder uit Joao Driessen (sax), Mihail Ivanov (bas), Kristijan Krajncan (drums) en Matthijs Tuijn (gitaar). Een internationaal gezelschap met roots in Italië, Bulgarije, Engeland en Nederland. Bandleider Colangelo is overigens net terug na een verblijf van drie maanden in India waar zij jazz doceerde aan een school in Mumbai. Ivanov uit Bulgarije en Driessen opgegroeid in London hebben beiden hun opleiding genoten aan het conservatorium van Amsterdam en gitarist Tuijn genoot zijn opleiding aan het Utrechts Conservatorium. De composities van Colangelo zijn een versmelting van klassieke en jazz thema’s. Lyrisch en verrassend. Het zijn vooral nieuwe nummers van het dit jaar nog uit te brengen album Chiaroscuro. Een pre-release concert dus. Dat wordt het tweede album na het succesvolle album Private Enemy. Een wonderlijk samenspel waar het spel van de Driessen, Tuijn en Ivanov er uit springen met mooie solo’s in een harmonische en swingende setting. Dat belooft wat voor hun nieuwe album.

Craig Taborn

Een graag gezien gast in Maastricht is de Amerikaanse pianist Craig Taborn. Eerder zagen we Taborn dit jaar al tijdens het WDR Jazzfest in Dortmund. Taborn die dus al eerder in Maastricht optrad en onlangs in Dortmund present was met zijn nieuwe kwartet, speelde deze keer solo in het Theater aan het Vrijthof. Taborn is een meester in improvisatie en dat laat hij vanavond zien en horen. Hij neemt je mee door een caleidoscoop van klanken en ritmes die op het ene moment heel verstild zijn en dan weer aanzwellen tot een enorme dynamiek. De zaal is muisstil en naast luisteren is het ook een genot om te zien. Zijn imponerende mimiek waarbij de zaal intiem is uitgelicht met in het geluidsbeeld passende animaties op schermen op de achtergrond. Een bewijs dat de organisatie schildert met stijlen en het festival daarmee tot een kleurrijk geheel maakt.

Het festival wordt feestelijk afgesloten met de uit Alabama afkomstige soulband St. Paul & The Broken Bones onder leiding van lead vocalist Paul Janeway. Om de sfeer er dansbaar in te brengen kiest de organisatie ervoor het podium in de grote zaal om te bouwen tot dansvloer. Onvervalste soul met een sound die een beetje doet denken aan Solomon Burke. Rauw en gevoelig tegelijk én dansbaar. Ze bliezen het dak er al een keer af in de Late Night Show van David Letterman en deden dit dunnetjes over in Maastricht. Een mooie sfeervolle afsluiter van een kleurrijk geschilderd festival in Maastricht. We houden stichting Jazz Maastricht in de gaten. Immers, er worden naast dit festival gedurende het hele seizoen concerten georganiseerd in de zuidelijke provincie hoofdstad.