Met twee totaal verschillende programma’s zijn het de Deense gitarist Jakob Bro en de Nederlandse gitarist Jesse van Ruller die de tweede vrijdag van Leuven Jazz bepalen.

Zoals eerder vermeld staat dit jaar op Leuven Jazz de gitaar centraal en ook vanavond wordt dat aan alle kanten duidelijk. En als je het in de hedendaagse jazz over gitaar hebt komt de naam van Jakob Bro zeker voorbij. Hij is de man die met zijn kenmerkende, met effecten naar kamerbreed getilde, maar immer ingetogen stijl, in triovorm met Thomas Morgan (contrabas) en Joey Baron (drums) de afgelopen jaren albums afleverde en concerten deed die tot het beste in de jazz gerekend kunnen worden.

Hij was een week te gast in Antwerpen om daar samen te werken met de jonge muzikanten van het Conservatorium. De samenwerking wordt de komende dagen met concerten door het land gevierd. Was het donderdag het Brusselse Walther, vanavond is het de Stadsschouwburg in Leuven. Bro heeft er een fijne setlist van gemaakt van merendeels ouder werk en dat bewerkt voor een grote band.

De sfeer van zijn composities komt prima naar voren in de uitvoeringen. Zijn composities zijn vaak simpel in opbouw, maar daardoor zit alles wel in de manier hoe ze worden uitgevoerd. Binnen de grote bandopzet heeft hij iedereen een duidelijke rol gegeven en de opzet met 5 poëzie sprekers over de muziek heen werkt prima en geeft veel extra emoties aan de composities.

Knap om te zien hoe de jonge muzikanten de muziek van Bro hebben geabsorbeerd. Fijn dus om ook een blije en trotse Bro op het podium te zien die hoort hoe de grote band zijn muziek een nieuwe dimensie geven. Mooi concert.

Van een geheel andere orde is het concert van Jesse van Ruller na de pauze. Samen met de LUCA bigband voert hij het werk uit van de fameuze Billy Strayhorn. Zoals van Ruller dat eerder ook al deed met het Rebirth::Collective. Maar met de LUCA bigband heeft hij duidelijk een grotere band ter beschikking.

Het werk van Strayhorn blijft erg aantrekkelijk en deze bigband benadering werkt dan ook optimaal. Al is deze muziek na het sterke optreden van Bro en het Conservatorium en de vernieuwende jazz die ze spelen, een wel heel flinke verandering. Het concert klinkt gelikt en degelijk, laat dus weinig ruimte voor avontuur. Ook klinkt niet elke solo vanuit de bigband even strak en sterk. Gelukkig heeft Van Ruller immer zijn techniek en klasse om de gaten die vallen op te kunnen vullen. Maar het concert komt tegelijkertijd niet echt los. Alles klinkt oké, maar er gebeurt daarnaast toch echt te weinig. Iets wat toch wel essentieel is om een echt goed concert te krijgen.

Foto’s: Cyndi