Verrassend genoeg was het ondanks de grote belangstelling voor concerten en vooral jazzfestivals een weinig verheffend jazzalbum jaar. Er waren schaarse hoogtepunten en weinig wat er vlak achteraan kwam.

1. Marc Mommaas – Landmarc
2. Jef Neve Trio – Imaginary Road
3. Jason Moran – Ten
4. Jef Neve & Jose James – For All We Know
5. Christian Scott – Yesterday You Said Tomorrow
6. Gideon van Gelder – Perpetual

Als geen ander wist de in New York woonachtige saxofonist Marc Mommaas zijn stempel op dit jazzjaar te drukken. Zijn album Landmarc was het absolute meesterwerk van dit jaar en niet uit de WiM speler te krijgen. Met hulp van nieuwe bassist Ruben Samama wist ook het Jef Neve Trio weer tot eenzame hoogten door te dringen. Neve is het sowieso die de jazzman van het jaar genoemd mag worden. Zijn albums met Pascal Schumacher, Jose James, Love Thing en het eigen Trio behoren tot de mooiste albums van dit jaar (en zijn bijdrage aan het wondermooie popalbum van Gabriel Rios is ook niet te versmaden).

Jason Moran wist met zijn nieuwe album Ten wederom de jazz opnieuw te verfrissen. Zijn tegendraadse, sterk door hiphop beïnvloede, jazz kon niet op ieders enthousiasme rekenen maar enkele maanden daarna knalde het dak van het Amsterdamse Bimhuis er gewoonweg vanaf. Gideon van Gelder was de nieuwe opkomende held van dit jaar. Zijn uitstekende eerste solo album Perpetual was van een opvallende buitencategorie.

Daarnaast mag het overzicht live album van Toots Thielemans niet onvermeld blijven. Het album bevatte een overzicht aan optredens in 2006 door Nederland en liet nogmaals horen dat de 88 jarige Toots nog steeds tijdloos goed weet te spelen. Natuurlijk met de weergaloze, dit jaar naar Zuid Afrika verkaste Hein van der Geyn, onnavolgbaar op bas.