×

Recensie

Jazz

07 juli 2018

Idris Ackamoor & The Piramids

An Angel Fell

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Strut / !K7

An Angel Fell Idris Ackamoor Idris Ackamoor & The Pyramids Jazz 4 Idris Ackamoor & The Piramids – An Angel Fell Written in Music https://writteninmusic.com

Wat een absolute klepper is Idris Ackamoor toch, wiens echte naam Bruce Baker luidt. Samen met zijn begeleidingsband The Piramids zet hij nadat in 2016 het uitstékende We Be All Africans uitkwam de veroveringstocht van dit continent verder. Op het nagelnieuwe An Angel Fell hoor je als vanouds connecties met de spirituele jazz van een verlichte goeroe als Sun Ra, maar wat je vooral hoort is hoe Ackamoor en zijn piramids hun spiritual grooves blijven ontwikkelen.

Het is een bijzonder verhaal, dat van Ackamoor. Zijn wortels liggen diep in de Chicago jazz scene, bij onder meer freejazzpionier Cecil Taylor. Die zette Baker aan om te reizen naar Afrika, wat vanzelfsprekend diens muziek ook danig kruidde. Zodoende verschenen halverwege de seventies een reeks klassieke albums als ‘Lalibela’, ‘King Of Kings’ en ‘Birth/Speed/Merging’ alvorens de groep er door omstandigheden het bijltje erbij neerlegde.

Vier decennia later is er wereldwijd een geweldige heropleving van de afrojazz. Niemand minder dan Gilles Peterson reikte een Lifetime Achievement Award uit aan Ackamoor, die danig onder de indruk daarvan bleek te zijn. Plannen voor een nieuwe tour waren er al snel, evenals die voor een nieuwe plaat We Be All Africans die het wereldwijd erg goed deed. Resultaat: op dat elan doorgaan en een nieuw album maken. Dat werd An Angel Fell, een album waarop altsaxofonist Ackamoor zijn troepen aanvuurt, leidt en daarbij prachtmuziek doet ontstaan.

Thematisch boort Ackamoor universele thema’s aan, zoals onder meer de klimaatproblematiek, migratie,.. maar ook positieve zaken zoals de helende, verenigende kracht van muziek en de weergaloze schoonheid en harmonieuze eenvoud van de natuur komen aan bod (Message To My People). Opener Tinoge zet meteen in op de freejazz sax van Ackamoor, al wordt die geruggesteund door een zich in het zweet werkende band waarbij met name de percussie (het congaspel van Bradie Speller) en de zwierige, melodieuze viool van Sandra Pointdexter (!) een specifieke inbreng hebben.

Ook opvallend is de inzet op het verhalende, onder meer in de titeltrack. De invloeden blijven dezelfde, iets waar bijvoorbeeld het feestelijke Land Of Ra, met dub- en reggaeinvloeden, duidelijk maakt. Elders, zoals tijdens het zoete en zwoele Papyrus hoor je dan weer minimale percussie. Maar dé track die er het meest uitspringt is Soliloquoy For Michael Brown waarin Ackamoor echt alles geeft, alle emoties komen er ruw en ongefilterd uit. Daaraan merk je hoe Ackamoor de actualiteit aangrijpt. Niet toevallig is net die track (net als het erna volgende, maar liefst élf minuten in beslag nemende Warrior Dance) hét hoogtepunt van dit album vol kosmische, deep spiritual jazz dat afgesloten wordt met een teder Sunset. Kortom: het door Malcolm Catto (Heliocentrics) geproduceerde An Angel Fell is zo’n album dat dicht ligt bij wat Sons Of Kemet bijvoorbeeld doen (maar meer échte free jazz en vrije, emotionele dimensie bevat) met hints naar het spirituele zoeken van een held als John Coltrane. Aanbevelenswaardig.



  1. Tinoge
  2. An Angel Fell
  3. Land Of Ra
  4. Papyrus
  5. Soliloquy For Michael Brown
  6. Message To My People
  7. Warrior Dance
  8. Sunset