Het tijdsblok 1969 – 1972 blijft een bizarre tegelijk fascinerende muzikale periode voor jazzheld Herbie Hancock. Getekend door Warner Brothers nam hij maar weinig composities op maar ze bleken wel allemaal baanbrekend en geniaal.

De net uitgebrachte boxset The Warner Years (1969 – 1972) bevat de vermaarde trilogie Fat Albert Rotunda (1969), Mwandishi (1971) en Crossings (1972) aangevuld met single versies en verkorte versies van de lange albumstukken. Bij nadere (her)beluistering is elke compositie een nieuwe stap in de muzikale ontwikkeling van de pianist/keyboardist/componist Hancock. Het was tevens zijn eerste album dat hij maakte na met The Prisoner in 1969 zijn laatste album voor Blue Note gemaakt te hebben, het label waar hij vanaf Takin’ Off, zijn debuutalbum in 1962, aan verbonden was geweest.

Het eerste Warner Bros album Fat Albert Rotunda was eigenlijk de soundtrack voor de Bill Cosby kinder-tv-show Fat Albert and the Cosby Kids en bevatte flink door R&B geïnjecteerde groovy jazz composities. Het bizar vaak gesampelde Wiggle-Waggle en het later door Quincy Jones op diens Sounds And…Stuf Like That!! (1978) gebruikte Tell Me A Bedtime Story waren de grote ‘hits’ van het album.

Beïnvloed door Miles Davis’s geniale album Bitches Brew (1970) ging Hancock’s muzikale interesse (nog meer dan na Miles’ In A Silent Way, dat voor zijn manier van spelen zeer invloedrijk is geweest) daarna naar de meer elektronische instrumentatie. Hij was daarmee een van de eerste jazzmuzikanten die de elektronische muziek volledig omarmde en zijn vorm van jazzrock fusion formuleerde. Met hemzelf op synthesizers en Buster Williams op bas, Billy Hart op drums, Eddie Henderson, Julian Priester en Bennie Maupin als blazerssectie had hij de ideale muzikanten te pakken om zijn volgende muzikale, meer elektronische escapades mogelijk te maken.

De albums Mwandishi en Crossings staan vol met ‘nieuwe’ muziek, waarbij vermeld moet worden dat synthesizer (vooral de Moog) specialist, Patrick Gleeson, op Crossings een prominente rol inneemt en hij daarna op verzoek van Hancock tot de band toetrad. De composities van Mwandishi (de Swahili naam die Hancock rond die tijd voerde, net als zijn bandgenoten) en Crossings en zijn immer prikkelend en muzikaal ruimdenkend. Met Wandering Spirit Song van Mwandisi en het fraai lang uitgesponnen Sleeping Giant van Crossings als absolute Hancock favorieten.

Het drietal albums laat een fascinerende groei in componeren en experimenteren horen. Nog veel meer dan zijn kwaliteiten op elk album bij Blue Note en in de band van Miles duidelijk werden maakte Hancock met het drieluik Fat Albert Rotunda, Mwandishi en Crossings duidelijk een van die jazzmuzikanten te zijn die elke keer weer muzikale grenzen verlegde en de uitdaging zocht.

Tracklisting The Warner Bros. Years (1969 – 1972):

CD1:

1. Wiggle-Waggle
2. Fat Mama
3. Tell Me A Bedtime Story
4. Oh! Oh! Here He Comes
5. Jessica
6. Fat Albert Rotunda
7. Lil’ Brother
8. Wiggle-Waggle (Mono)
9. Fat Mama (Mono)

CD2:

1. Ostinato (Suite For Angela)
2. You’ll Know When You Get There
3. Wandering Spirit Song
4. Ostinato (Suite For Angela) [Special Edit]
5. You’ll Know When You Get There (Special Edit)

CD3:

1. Sleeping Giant
2. Quasar
3. Water Torture
4. Crossings
5. Water Torture (Single Edit)