Eastern Smiles is inmiddels het derde album van Hanna Paulsberg Concept. Een beetje bijzonder want het is de eerste nieuwe band die een release mag uitbrengen op het legendarische en recent heropgerichte label ODIN. Met Eastern Smiles wil het label zichzelf terug op de kaart zetten.

Als tenorsaxofoniste zet de veelgevraagde Hanna Paulsberg (o.a. Trondheim Jazz Orchestra, Jon Balke) met dit nieuwe album gewoon de lijn verder van eerder werk als Waltz For Lili (2012) en Song For Josia (2014), waarmee ze uitgebreid op tournee ging. Op korte tijd heeft ze zich een reputatie bij elkaar gespeeld die ze als opkomende ster in de Noorse jazzscène met dit album wil valoriseren.

De naar regen en grijs aanvoelende binnenkomer en titeltrack doet het eerst nog rustig aan, zachte en zoete saxofoonlijnen die om aandacht vragen. Iets verderop krijgt ze versterking van contrabassist Trygve Waldemar Fiske, drummer Hans Hulbaekmo en pianist Oscar Gronberg. Vooral het vloeiende, vingervlugge improvisatorische pianospel van Gronberg valt op. En hoewel het geluid ook aangevuld wordt door dreigende drumroffels is het alsnog Paulsberg zelf die met een saxsolo de opener besluit.

De nog wat zoekende intro van Hemulen Pa Byn heeft door zijn eenvoud iets meditatiefs in zich en vormt zo een goede soundtrack voor een wandeling door de stad. Toch krijgt de compositie gaandeweg een zondags luie groove mee.

Het in de legendarische Halden studio’s opgenomen Eastern Smiles is erg speels van aard, al zijn het vooral de dissonante geluiden in Ayumi die ons verrassen. Het kernstuk van het album is het dik acht minuten aanzettende A Hundred Years, dat bewijst dat het kwartet deels op de jazztraditie teert, maar daar evenwel erg eigenzinnige dingen mee weet aan te vangen. De sensuele intimiteit, de warmte die van het lyrische Hotel Papa Charlie uitgaat is een hoogtepunt. En met de calypso van Catalan Boy levert het kwartet zowaar een dansbare finale.

Het kwartet speelt grotendeels binnen een erg beknopt terrein. Zo hadden we graag gezien dat er iets meer vuur en intensiteit aan de dag werd gelegd. Het album komt vlot en best toegankelijk over, maar speelt door het balladegetinte geluid toch eerder op veilig dan risico te nemen en experimenteren.