×

Recensie

Jazz

13 april 2017

Han Bennink Trio

Adelante

Geschreven door: Henning Bolte

Uitgebracht door: ICP

Adelante Han Bennink Trio Jazz 4.5 Han Bennink Trio – Adelante Written in Music https://writteninmusic.com

John Lennon zou nu 77 jaar oud zijn, Bob Dylan wordt 76, Paul McCartney 75 en Han Bennink dezer dagen eveneens 75 – dezelfde lichting dus. Bennink maakte jarenlang deel uit van het befaamde en zeer succesvolle Clusone trio (1988-1998). Sinds 2008 wordt hij opnieuw vergezeld van twee dertigers, de Belgische rietblazer Joachim Badenhorst en de Deense pianist Simon Toldam waarmee hij, met andere voortekens, het eerste en enige Hand Bennink Trio vormt. Dit drietal is steeds een mooi uitgebalanceerde unit, een unit waar de sterke kanten van elke speler op een natuurlijke wijze optimaal hun plaats vonden en de culturen die ze meebrachten elkaar versterkten. Dat is nu in doorgerijpte vorm wederom het geval. De geheime troef op dit 30sept2009-105 album is het pianospel van Toldam. Hij gaat niet alleen op steeds originele wijze mee over alle zelfgekozen hobbels en om alle scheve hoeken. Hij heeft een grote gave de muziek goed getimed ‘rond’ te laten klinken of in de gleuf te laten vallen. Ook de manier waarop hij historische stijlen aanduidt, heeft iets bijzonders. Misschien tijd hem hier te lande ook met zijn eigen werk tot zich te nemen.

Badenhorst, meestal op klarinet, levert een reeks mooie stukken waaronder het fraaie titelstuk “Adelante” dat in twee gedaanten langs komt, op het eind als opgetogen pseudo-samba. Zelfs de bekende geluidstechnicus Marc Schots mag hier uit zijn verborgen rol stappen en levert met het geluid van het grote Bimhuis-gordijn (achter het podium) het openingsstuk. Toldam’s “30sept2009-062Supertypoon” is een fraai eigen samenraapsel met sporen van vaudeville, bebop, stride en ragtime als geschapen voor Benninks detonaties. Met het in chiaroscuro flikkerende “Comacina Dreamin” zijn we weer terug in de buurt van Clusone waarbij Bennink voor mooi opruwen zorgt. Het bijna hitgevoelige mediterrane titelstuk “Adelante” – Bennink speelt hier cajon – opent een bijzonder fraai samenhangende reeks van vier stukken waaronder twee van Misha Mengelberg plus de Hollywood evergreen “My Melancholy Baby” (bestendigd door de stemmen van Judy Garland, Dean Martin, Frank Sinatra tot Ray Charles) die na een terloopse opening een heerlijke Tiny-Tim-achtige behandeling krijgt. Mengelbergs “De Sprong O Romantiek Der Hazen” opent in Ellingtonian indigo kleuringen op Toldams piano. Zacht ademend legt zich de klank van Badenhorsts klarinet erover heen vergezeld van geluiden die lijken op wriemelende palingen op de drumvellen. Voordat de Verklärung toeslaat, slaat het geheel om in een polonaise absurdo.

30sept2009-049 Het marsritme komt verrassenderwijs op meer plekken van het album naar voren – prominent zelfs in de aansluitende “March of The Supermoon”, een stuk van Toldam. Het stuk wil op een mooie manier maar niet beginnen maar na anderhalve minuut komt het dan fraai Eisleriaans uit de hoek. Toldam stuurt uitstekend zodat Bennink en Badenhorst ieder schitterend hun ei kwijt kunnen. De titels zijn steeds maximaal sprekend. De aansluitende drie, “Waterzooi”, “Op Sinjoorke” en “Wuustwezelstomp”, zijn van Vlaams c.q. Antwerps lokaalcoloriet met een goede portie skiffle-muziek als bedding (hier ligt het gemeenschappelijke van Bennink met John Lennon). Via “Boontje” komt het driespan dan weer uit bij “Adelante”, deze keer met flink wat Braziliaanse groove-peper. In de tweede helft van het album wordt het steeds hopleklop losser en curieuzer, kortom feestelijk – met zakdoeken en al. En met de zee boven de hemel zal het goed blijven varen door nog meer jaren.

Fotos. © Henning Bolte (30 september 2012, Bimhuis)



  1. Gordijn
  2. Supertyphoon
  3. Comacina Dreamin’
  4. Adelante 1
  5. De Sprong O Romantiek Der Hazen
  6. Peer’s Counting Song
  7. My Melancholy Baby
  8. March of the Supermoon
  9. ]Waterzooi
  10. Op Sinjoorke
  11. Wuustwezelstomp
  12. Boontje
  13. Adelante 2