Gregory Porter en clubmuziek. Het blijft een vreemde combinatie. Een beter vergelijk is er niet te maken: Holdin’ On, de opener op zijn nieuwe, vierde album was ook al in een enigszins gemoduleerde versie te vinden op Caracal, het laatste album van Disclosure. Doordat het zo’n sterke compositie is, maakt het eigenlijk niet uit welke versie het beste is: beide uitvoeringen zullen hun eigen liefhebbers hebben.

Alleen al door zijn verschijning zullen veel mensen Gregory Porter wel eens hebben gezien c.q. weten wie het is. Of al die mensen ook wel eens naar de muziek van Porter hebben geluisterd is maar de vraag. Feit blijft wel dat met het verschijnen van ieder nieuw album zijn populariteit flink steeg. Voorlopig hoogtepunt was zijn derde album Liquid Spirit, waar de combinatie van jazz, soul en AOR zo goed als uitgebalanceerd klonk. Een opvolger maken van dit super succesvolle album was natuurlijk geen eenvoudige opgave en Porter nam er de tijd voor. En drie jaar na Liquid Spirit is daar dan Take Me To The Alley, dat zijn succes minstens moet continueren.

Porter drukt door zijn karakteristieke bariton stemgeluid een groot stempel op zijn muziek en of het nu op zijn eigen albums is of op zijn – inmiddels- behoorlijk aantal guest-appearances voor andere artiesten, die stem is altijd wel te herkennen en best wel dominant aanwezig. Enerzijds een uniek wapen, anderzijds kan het een risico vormen, want wie geen liefhebber is van die stem, zal het waarschijnlijk ook nooit worden. In elk geval past die donkere, soms bijna rustgevende stem bij de – goeddeels – akoestische backing.

Take Me To The Alley is het enige juiste vervolg op Liquid Spirit, althans wanneer er geen wereldschokkende muzikale veranderingen worden verwacht. Nog steeds overheerst die uitgestreken relaxte, benen-in-de-lucht jazzpopbluessoul en is Take Me To The Alley een album dat onder alle omstandigheden gedraaid kan worden. Spaarzame en ingetogen instrumentatie, zodat er alle ruimte is voor het kamervullende geluid van Porter. Op Take Me To The Alley worden down- en midtempo nummers met elkaar afgewisseld en alhoewel het soms op het randje balanceert van kaarslichtkitsch blijft Porter op dit album aan de goede kant van de streep. Met ieder nummer wordt het allemaal romantischer en intiemer en zijn het vooral mooie nummers, die ook nog eens als een klok klinken. Muzikaal niet altijd even spannend, maar wordt er ultradegelijk gemusiceerd en is Take Me To The Alley vooral ambachtelijk vakmanschap.

De 12 nummers die op de standaardversie zijn te vinden draaien goed weg en verveelt het album nergens. Prima geschikt als achtergrond, maar ook als demodisc. Maar vooral als album om maar weer eens een flesje bij open te trekken. Er is ook een DeLuxe editie van Take Me To The Alley uitgebracht, waarop drie bonustracks zijn te vinden (een heerlijke smoothversie van Holdin’ On, naast Insanity, een glijballad met prachtige vocalen van Lala Hathaway en een Fred Falke remix van Don’t Lose Your Steam) plus een DVD met daarop interviews en videoclips.

Gregory Porter neemt met Take Me To The Alley een goede voorschot op het komende festivalseizoen, want naast zijn reguliere optredens is hij deze zomer op praktisch ieder jazzfestival te zien en te horen. En om van die concerten optimaal te kunnen genieten is Take Me To The Alley daarom ook verplicht luistervoer. Maar ook voor de thuisblijvers is er voldoende te genieten. Take Me To The Alley kan dan ook blindelings worden aangeschaft en kan het worden geranked in het rijtje Voorjaar 2016 Essentials.

Tracklisting Take Me To The Alley (DeLuxe)

CD

1. Holding On
2. Don’t Lose Your Steam
3. Take Me To The Alley
4. Day Dream
5. Consequence Of Love
6. In Fashion
7. More Than A Woman
8. In Heaven
9. Insanity
10. Don’t Be A Fool
11. Fan The Flames
12. French African Queen
13. Holding On (featuring Kem)
14. Insanity (featuring Lalah Hathaway)
15. Don’t Lose Your Steam (Fred Falke Remix)

DVD

1. Take Me To The Alley (EPK)
2. Don’t Lose Your Steam (Video)
3. Don’t Lose Your Steam (1 Mic 1 Take)
4. Holding On (featuring Kem) (1 Mic 1 Take) – Featuring Kem
5. Don Was Interview – Featuring Don Was