×

Artikel

09 februari 2011

Gregory Page als overtuigend crooner in Paradiso

Geschreven door: Norbert Tebarts

Label: AG Music

Terwijl in de grote zaal Richard Thompson met band laat horen dat hij nog altijd een muzikant van formaat is, speelt in een uitverkochte bovenzaal Gregory Page. Begeleid door drummer en pianist laat hij op zijn beurt horen dat hij één van de meest ondergewaardeerde muzikanten van formaat is. Fan van Al Bowlly, maar te bescheiden om in te zien dat hij deze avond zelf als een heuse crooner het publiek weet te vermaken.

Page heeft een Armeense vader, een Ierse moeder, is geboren in Londen, maar woont in Amerika. Daar krijgt hij vreemd genoeg nog geen kleine zaal vol. Erg verbaasd was hij dan ook om te horen, dat de bovenzaal van Paradiso was uitverkocht: “I thought, maybe these people think that Richard Thompson is playing here.” Wat overigens wel grappig is, is dat diezelfde Thompson ook een groot fan is van Al Bowlly, zelfs een nummer op zijn naam heeft dat Al Bowlly’s In Heaven heet.

De muziek die Page speelt is te omschrijven als zeer toegankelijke jazz in een stijl die wat doet denken aan Chet Baker. Maar dan wel hoe die zou hebben geklonken in de jaren 30 van de vorige eeuw. Soms moet je tijdens het concert ook even om je heen kijken, om er zeker van te zijn, dat je niet in een rokerig jaren zaaltje uit die tijd terecht bent gekomen. Dat is namelijk zoals de muziek van Page klinkt: heerlijk jazzy, heerlijk loomy. Een sigaar in de ene hand, een glas whisky in de andere…

Page speelt veel nummers van zijn laatste album Promise Of A Dream. Hij laat horen niet alleen prachtig te kunnen zingen en heerlijk gitaar te kunnen spelen, maar ook nog eens geweldig te kunnen entertainen. Dat doet hij bijvoorbeeld door nummers in te leiden met mooie en humoristische verhalen (“When I was thirty I found out that writing songs is the most exciting thing to do with your clothes on”) en ook door een aantal van zijn nummers als een ware crooner voor een jaren 30 microfoon te brengen. Doe je ogen dicht en je bent tachtig jaar terug in de tijd!

Niet alleen muzikaal is Page goed, dat is hij tekstueel ook. Veel van zijn nummers gaan over hoop, over perspectieven, over dromen. Toch gebruikt hij ook waanzinnig veel relativering. Luister maar eens naar zijn meesterlijke Bird In A Cage.

Aan alles is te merken dat het publiek het naar de zin heeft. Dat zie je trouwens ook aan de pianist die tijdens een nummer waarin Page alleen speelt, achter zijn toetsen zit, met de ogen gesloten, volledig in extase. Na afloop neemt Page volop de tijd om albums (cd én vinyl) te signeren en na te praten met bezoekers. Een erg vriendelijke en bescheiden man, die verrast is vanwege het succes van de avond. Maar daar wel zichtbaar van geniet.

In september is Gregory Page opnieuw in het land, onder meer om te spelen in Vrije Geluiden van de VPRO. Hopelijk komen er dan ook weer optredens. Wie weet mag hij in Paradiso dan de grote zaal vermaken. Zeker weten dat die dan ook gewoon uitverkocht is. En terecht!

Mocht je het prachtige optreden in Paradiso gemist hebben, hier volgen nog twee herkansingen:
10-02: Lantaren Venster (Rotterdam)
11-02: Poppodium Iduna (Drachten)