Wat een heerlijk smaakvol album is de samenwerking tussen de Britse trompettist Gerard Presencer en het Danish Radio Big Band geworden. Een album dat weer even heel duidelijk maakt dat Presencer een trompettist van grote klasse is.

Dat Presencer een geweldig trompettist is mag al 25 jaar duidelijk zijn. Zijn carrière kreeg een vlucht met het excellente werk dat hij verrichte voor de wereldwijde hit Cantaloop van US3. Hij was toen nog maar 18 jaar oud en werd gelijk over de hele wereld uitgenodigd om met zo ongeveer iedereen belangrijk in de jazz te spelen. Dat hij op basis van al die belangstelling zijn voeten op de grond kon houden moet ook voor hemzelf een fijne verrassing geweest zijn. Naast alle solo-uitingen bleef hij ook vast bandlid in de jazzband van Rolling Stone Charlie Watts. Hij liet op elk album maar vooral live horen zijn techniek nog weer meer geoptimaliseerd te hebben en nieuwe diepten in zijn spel te hebben gevonden.

Het nieuwe album Groove Travels is wat dat aangaat een kroon op zijn werk. Over de fijne basis van de te gekke big band laat hij horen een van de smaakmakers te zijn binnen de Europese jazz. In een afgewogen collectie eigen composities en een fijne versie van Lennon/McCartney’s Eleanor Rigby, Wayne Shorters Footprints en een prachtversie van Billy Nichols’ I Can’t Stop Loving You. De arrangementen voor de big band zijn ijzersterk en geven niet alleen Presencer maar ook de leden van de big band te kans indruk te maken. Nou ja wat wil je ook, de band kende in Thad Jones en Bob Brookmeyer indrukwekkende en veeleisende bandleiders. De Danish Radio Big Band klinkt zowel strak als zwoel en swingend.

Het blijkt de ideale basis voor Presence die naar hartenlust zijn gevarieerde trompetspel naar grote hoogten trekt. Groove Travels is vooral een lekker dik klinkend bigbandalbum, al helemaal in wel het heel erg fijne Devil’s Larder waar het wel lijkt of er twee volledige big bands spelen. Dat dit pas Presencers vierde soloalbum is blijft natuurlijk jammer. De man brengt echt veel te weinig muziek uit maar met dit gloedvolle album, dat we zeker een nieuwe standaard in big bands mogen noemen, plaats hij zich weer frontaal in de voorste regionen van de hedendaagse jazz.