Opnieuw wordt de jazzwereld opgeschrikt door het heengaan van een grote naam. 6 augustus 2013 zal de geschiedenis in gaan als de dag waarop toetsenist George Duke is overleden. De doodsoorzaak is nog niet bekend. Duke werd slechts 67 jaar.

Net op het moment dat George Duke een zware periode van rouw afsloot, die volgde op het overlijden van zijn vrouw, krap een jaar geleden, besloot hij om weer muziek te gaan maken en was hij er klaar voor. Maar het noodlot sloeg toe en is het laatste album van de toetsenvirtuoos Dreamweaver, dat een ode was aan zijn vrouw, ongewild ook zijn echte laatste wapenfeit en krijgt het album hiermee een enigszins macaber randje. De maker en degene voor wie het gemaakt is zijn er beiden niet meer ….

George Duke’s carrière startte ergens in de jaren ’60 en speelde hij met grootheden als Al Jarreau, Sonny Rollins en Don Ellis om vervolgens in de 70’s terecht te komen bij de jazzrock (Jean Luc Ponty) en de avant-garde (Frank Zappa) om uiteindelijk dit decennium uit te luiden met een solocarrière, die bol stond van de zware funk en knetterende fusion. Het was de tijd dat hij heel veel produceerde, samen met bassist Stanley Clarke albums opnam (de Clarke / Duke Project albums) en veel credits verzamelde door te musiceren en te componeren voor en met Miles Davis, Billy Cobham, Deniece Williams, Jeffrey Osbourne, George Clinton, Anita Baker en Mike Manieri’s Steps Ahead, om maar eens een blik namen open te trekken. George Duke’s output was bijna onuitputtelijk. En tussen de bedrijven door maakte hij ook nog een hele rits solo-albums.

Met klassieke composities als Dukey Stick, Reach For It, Brazilian Love Affair, Shine On en Reach Out laat George Duke een imposant oeuvre na. En daar is nu dus abrupt een einde is gekomen met het overlijden van de goedgemutste toetsenist. De klap van zijn heengaan is bij velen hard aangekomen: zijn overlijden was en is op internet trending topic. George Duke wordt nú al gemist.